การแก้แค้นของโซนิค [One Punch Man] :: [Sonic X Saitama]

            นาย… ทำให้ฉันต้องเจ็บปวด ด้วยการต่อสู้เหนือเสียงของฉันทำไมต้องมาหยุดชะงักเพราะแก ไอ้โล้น!! แกไม่ได้น่ารักขนาดนั้น ไม่ได้น่ารักขนาดที่ฉันจะรามือไปได้แน่ วันนี้เจ้าหุ่นกระป๋องไม่อยู่ ได้ทีที่ฉันจะต้องจัดการนายแล้วละ!!

            ภายในใจคิดได้ดั่งนั้น ชายหนุ่มหมัดจุกสีดำที่อยู่หลังเพดานก็ยกยิ้ม ดวงตาที่มองเห็นแม้จะอยู่ในที่มืดก็ตามมองเห็นร่างกายอันสมส่วนของชายหนุ่มอยู่บนฟูก ชุดนอนลายทางฟ้าขาวนั่น อยากจะฉีกทึ้งให้ย่อยยับกับมือของนินจาฝีมือเยี่ยมของฉันคนนี้!

            ตุบ…

            ชายหนุ่มที่สวมรองเท้าแบบนินจานั้นกระโดดลงมาบนพื้นแสยะยิ้มมองคนที่นอนอยู่บนฟูกด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ท่าทางการนอนนั้นช่างน่าขายหน้า แหวกซิกแพ็คโชว์แบบไม่อายกันเลยนะ แต่… ขาวเป็นบ้า

            ผิวก็ ระ เรียบลื่นมือชะมัด!

            มือที่ถอดถุงมือออกนั้นลูบไปตามกล้ามเนื้อบนท้องน้อยของอีกฝ่าย คนที่หลับอยู๋แทบจะไม่รู้ตัว ได้แต่นอนหลับอย่างไร้สติขณะที่ชายผมสีดำมีดวงตาสีม่วงกับรอยวาดใต้ตานั้นคร่อมทับอยู่

            คะ คราวนี้แหละ ฉัน ฉันจะบีบไข่แกให้แหลกระเอียดเหมือนกับตอนที่แกทำกับฉัน

            แม้จะเอ่ยออกมาแบบนั้น แต่มือกลับลูบอย่างนุ่มนวลจนคนที่นอนหงายอยู่นั้นส่งเสียงอืออาในลำคอ เจ้าตัวสะดุ้งดึงมือกลับ มองไปยังใบหน้าที่เรียบสนิทก่อนจะแตะลงที่ตรงส่วนนั้นอีกครั้ง แถมยังใช้อีกมือที่ว่าง สอดเข้าไปในเสื้อก่อนจะสะกิดที่ตุ่มใตเบาๆ

            “อือ… อ๊ะ…”

            ซะ โซนิคอิโรติค!!

            “แก… ส่งเสียงแบบนั้นได้ไง ห๊ะ…”

            หน้าไม่อาย หน้าไม่อายสุดๆ ส่งเสียงครางออกมาแบบนั้น แกกำลังคิดจะสยบฉันคนนี้ด้วยเสียงที่เพราะก็เสียงของฉันสินะ ให้ตายสิ มือสั่นไปหมดเลย แล้วทำไมฉันจะต้องมีอารมณ์กับรูปร่างสมส่วนแบบนั้นด้วย ทำไมฉันคนนี้จะต้อง อ๊ะ…

            ขณะนั้นพลันสมองก็แล่นปร๊าดจนคิดอะไรออก ชายคนนั้นที่ท่าทางน่ากลัวยกยิ้ม หัวเราะในลำคอเบาๆ ฉันจะทำกับร่างกายของแกทั้งหมด

            มือหนายกขึ้นมาลูบปลายคาง ก่อนจะขบคิด ผู้ชายเขาทำกันจากทางด้านหลังสินะ อืม… ทำหน้าราวกับวาเข้าใจก่อนจะวางกำปั้นลงบนฝ่ามือ นั่นสิ เพราะงั้นแหละ… ฉันจะทำให้แกต้องทรมานยิ่งก่วาฉันให้ได้

แหมะ

โลชั่นถูกชโลมลงที่ปากทางเข้า คนที่หลับอยู่ยังไร้สติเสียจนน่าหงุดหงิดโซนิคที่ยกยิ้มอยู่ภายในความมืดขยับนิ้วเข้าออกอย่างหยาบโลน จับชายคนที่นอนอยู่ยกชันเข่าแยกกว้างใช้นิ้วถอนเข้าออกไปตามช่องทาง

"อื่ก... อ๊ะ อย่า..."

"ฮะฮะ ตื่นแล้วเหรอ? เป็นไงละ? ความเร็วของฉัน..."

เสียงหอบหายใจดังขึ้น ใบหน้าหล่อคมนั้นขมวดคิ้วเป็นปม รู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ต่อเมื่อตอนที่รู้สึกเจ็บแปร๊บที่ด้านหลัง พอลืมตาตื่นก็เห็นชายหนุ่มที่คุ้นหน้ากำลังดูดดุนแก่นกายของเขาอยู่ ใบหน้าสวยนั่นแสดงถึงความโมโหโกรธขึงเขาเป็นอย่างมาก อยากจะเปร่งเสียงออกมาแต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้มีแต่น้ำเสียงที่ประหลาดเเผ่วๆเท่านั้น

"หยุดนะเว้ย...! อ๊า!?"

พอนิ้วถูกถอนออกมา ร่างกายถึงกับเกร็งสะท้านรู้สึกวูวโหวงในอก หัวใจสั่นแรงราวกับจะระเบิดออกมา

แกร่กๆ

กางเกงสีดำถูกถลกลงหลังจากที่ดึงเข็มขัดออกมาก่อนจะใช้มันหมัดเข้ากับมือของคนที่ระทวยอยู่บนฟูก

"ไม่... ปล่อยสิ เป็นบ้าอะไรเนี่ย!"

แม้จะบ่นออกไปอีกฝ่ายก็ไม่ตอบอะไรกลับมาราวกับว่าตกอยู่ในอยู่ในการควบคุม ดวงตาฉาบสีม่วลเปร่งประกายจ้องมองแต่ช่องทางลับที่แม้เเต่เจ้าของยังไม่เห็น อีกฝ่ายแลบเลียริมฝีปากอย่างกระหายก่อนจะถูกจับพลิกหันหลังอยู่ในท่วงท่าน่าอายโก่งโค้งสะโพกมนต่อหน้าหนุ่มหน้าสวยอย่างขัดขืนไม่ได้

สวบ

"ปล่อย... อื๊ก ย๊า!?"

ราวกับว่าเป็นจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวไซตามะสะดุ้งเมื่อท่อนกายร้อนผลุ่บเข้ามาจนสุด เส้นขนสีดำถูเข้ากับปากทางทำให้รู้สึกคันยุบยิบทว่ากลับอึดอัดข้างในท้องเสียมากก่วา

"หึหึ... ครางอะไรของนาย เป็นผู้หญิงรึไง?"

หะ ให้ตายสิโว๊ย! น่ารัก น่ารักอะไรขนาดนี้วะ!

ร่างบางที่ขยับเอวอยู่รัวราวกับยิงกระสูนปืนกล สาดความร้อนถาโถมเข้าหาร่างที่ดิ้นไแมา เสียงหวีดครางดังขึ้นเป็นจังหวะสลับกับการสอดใส่ที่กระทั้นเข้าออกต่อเนื่อง

พั่บพั่บพั่บ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นชายหนุ่มที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าติกทึ้งฝูกแน่น กัดฟันกรอดอย่างอดทน ทั้งๆที่ในโพรงลึกนั้นรู้สึกดีราวกับจะตายให้ได้

"อึ๊ก... อ๊ะ อ๊า อ๊า..."

ขยับสะโพกสวนกลับอย่างเป็นธรรมาติโซนิคไม่พูดอะไรอีกได้แต่ก้มตัวลงมากอดรัดคนตรงหน้าจากด้านหลังสอดสลับพรมจูบไปตามแก้ม หู และ ส่งลิ้นเข้าไปพัวพันในปาก น้ำลายใสนัวเนียก็ให้เกิดเสียงดังจั๊บๆน่าอาย ร่างกายที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายอ่อนระทวยแยกขาออกกว้างเท่าที่จะกว้างได้เพื่อให้อีกฝ่ายกระแทกเข้ามาได้ถนัด

"ดุ้นของฉันดีใช่มั๊ยละ? ไซตามะ"

"อื่ก... อื้อ ดี อ๊ะ ดี ฮ๊า!"

พอได้ยินเสียงตอบรับหวานๆ เขาก็ยิ่งโหมกระหน่ำสอดสลับเข้าออกรัวๆจนดังปึกปักลั่นห้อง ไม่นานนักก็กระทั้นยาวๆสี่ถึงห้าครั้งก่อนจะปลดปล่อยหยาดธารร้อนๆเข้าไปในช่องรักที่บวมแดงเพราะถูกเสียดสี

"อ๊า อ๊า... อื้ออ"

เกาะก่ายกันอยู่ในท่วงท่าผสมพันธุ์ของสุนัขโซนิคยังคงหลั่งน้ำเข้าไปข้างในกอดอีกฝ่ายแน่นพรางนวดเฟ้นยอดอกให้เต่งตึงขื้นอีก ขณะที่ไซตามะทำได้เพียงหอบ และ ครางเสียงหวานอยู่ภายใต้ร่างของอีกคน ไม่นานนักความเป็นชายก็ถูกดึงออกมาดังโผล๊ะ ร่างกายสมส่วนกระตุกถี่ราวกับหญิงสาวที่เสร็จก็ไม่ปาน ใช้มือทั้งสองปิดปากของตัวเองทั้งๆที่ใบหน้าที่ฉาบด้วยหยาดเหงื่อและแต่งแต้มด้วยสีแดงนั้นพึงพอใจเป็นอย่างมาก

"ดะ ดีใช่มั๊ยละ? นี่คือการลงโทษที่นายเมินฉัน"

โซนิคเอ่ยเสียงขาดๆหายๆ มองภาพตรงหน้าพลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก จับอีกฝ่ายนอนหงายอีกรอบก่อนจะนอนทับลงไปโดยไม่กลัวว่าเจ้าตัวจะหนัก ไล้จูบตั้งแต่ขมับลงมาจนถึงปลายคาง ไล้ไปตามโครงหน้าคมของไซตามะ ก่อนจะใช้มือบีบปลายอกสีแดงอีกรอบ

"อ๊ะ อ๊า..."

เมือกสีขุ่นไหลทะลักออกมาเมื่อเลื่อนแก่นกายที่เเข็งขึงอีกรอบเข้าไปใกล้ ไม่ได้ปฏิเสธหรือต่อว่าอีกคนเลยชักนิดซ้ำยังตวัดขาโอบเอวอีกฝ่ายให้ขยับสอดใส่เข้ามาได้ง่ายขึ้น

"ลามกจังเลยนะนาย..."

"ระ รับผิดชอบด้วยไอ้บ้า"

น้ำเสียงติดๆขัดๆของเจ้าตัวผสมเสียงหอบเมื่อถูกลิ้นรุกล้ำ ใช้มือโอบรอบคอของโซนิคก่อนจะหลับตาลงรับแรงกระแทกอีกครั้ง

"เข้าใจแล้วน่า... ตั้งใจครางไปเถอะ"

กะ การแก้แค้นนี้ยังไม่หมดหรอกนะ!

ฉันนะ จะทำให้นายยอมสยบต่อฉันเท่านั้น ฉันคนเดียวเท่านั้น น่ารักอะไร เอ้ย น่าเกลียดจนไม่อยากปล่อยไปไหนเลยไอ้เจ้าบ้า!