อีกฝ่ายฉีกยิ้มกว้างให้กับเขาขณะที่ส่วนหัวก็สั่นคลอนเพื่อที่จะได้ขยับเข้ามาใกล้
คุโรโกะหวีดร้องสุดเสียงเมื่อร่างกายขยับไม่ได้เลยซักนิด!
แก่นกายของคนๆนั้นกำลังขยับเข้าออก!
สวบ
"อื้อออ
อื่ก"
ความเย็นตรงส่วนนั้นทำให้ร่างกายแข็งเกร็งไปหมด
เลือดสีแดงเข้มหยดแหมะๆลงกับร่างกายของเขาจนกลายเป็นสีแดงที่ย้อมร่างกาย
ใบหน้าของเขาซีดเผือกราวกับคนไร้วิญญาน
"เท็ตสึยะ
เท็ตสึยะ...จะเอาไปอยู่ด้วยละนะ"
"ไม่...อื๊ออ"
ทำไมละ? ทำไมถึงได้เป็นถึงขนาดนี้
ร่างบางร้องไห้คร่ำครวญอย่างเจ็บปวดเมื่อเล็บของอีกฝ่ายนั้นจิกลงมายังไหล่ของเขา
"ได้โปรดเถอะ ฮื่ก...อาคาชิคุง"
"ไม่มีทางเสียหรอก"
เสียงเย็นๆพูดขึ้น
ยิ้มร้ายให้กับเขาที่ร้องไห้ปางตาย แขนขาขยับไม่ได้
ทำได้แต่เพียงพูดออกมาด้วยเสียงแหบพร่าขณะที่รับการกระแทกจากร่างกายที่ไร้หัวนั้น
เลือดบนบ่าไหลเอ่อออกมาเพราะเล็บของร่างสูงนั้นฉีกทึ้งจนมีแต่รอยแผลที่ลึกจนเห็นกระดูก
"อ๊ากกกกกก
อ๊าาาาาาา!! เจ็บ เจ็บ!"
เหมือนกับกำลังตะถูกกิน
ฟันขาวของอาคาชิงับลงยังรอยแผลที่เหวอะหวะก่อนจะดูดดื่มเลือดนั้นอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจคำอ้อนวอนของคนรักของตน
"ฮื่ก!
อา...คาชิคุง"
กร๊วบ
"อ๊ากกกกกก!!"
ชิ้นเนื้อถูกกัดออก ร่างบางร้องลั่นอย่างคนบ้า
ช่องทางรักนั้นก็เหมือนกัน
ถูกนิ้วมือเย็นๆซำแรกออกกว้างก่อนจะยัดเข้าไปจนมันฉีกขาด
จะตายแล้ว...เจ็บจนจะตายแล้ว
"ฮือออออ
ไม่นะ...ปล่อยผมนะ!"
"เงียบนะ...ก็บอกว่าจะพาไปด้วยยังไงละ"
อาคาชิยิ้มเย็น
กลืนชิ้นเนื้อที่ไหล่ขาวนั้นลงไปก่อนจะแลบเลียฝีปากอย่างกับมันเป็นเนื้อสุดแสนอร่อย
หัวของเขาที่ขาดออกไปนั้นลอยเด่นขึ้น ก่อนจะไปติดเข้ากับส่วนลำคอ
เสียงกระดูกลั่นกรอบแกรบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสูง
"เป็นร่างกายที่...อร่อยมากเลยละ"
"ฮื๊ก!...อื่ก
อ๊า!"
ซืบ
แก่นกายที่เย็นจัดจ้วงแทงลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง
ร่างบางหวีดร้องอย่างเจ็บปวด
ร้องไห้ปานจะขาดใจเมื่อต้นขาถูกรั้งขึ้นสูงก่อนจะถูกกัดกินอีกครา
"เจ็บ...จะตายแล้ว
ฮือออ"
ในที่สุดแขนขาก็ขยับได้
เขาใช้มือเล็กๆทุบไปที่หัวของอีกฝ่ายอย่างแรง แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขาเล็กๆสั่นงออย่างเจ็บปวดพยายามดิ้นรนแต่ก็ถูกมือหนานั้นนับไว้แน่นจนเลือดคั่งที่ต้นขา
"ก็...จะทำให้ตายนะสิ"
"อ๊ากกกกกกก!!!"
ต้นคอถูกกัดลงอย่างแรงตอนที่อีกฝ่ายเผลอ
เลือดสีแดงเข้มสาดกระจายไปทั่วบริเวณจนแดงซ่าน
ร่างบางกระตุกเฮือกหลายครั้งก่อนจะเงียบไปในที่สุด เลือดยังไหลออกมาไม่หยุด เสียงกรุ๊บกรั๊บดังขึ้นเงียบๆภายในห้องที่มืดทึบ
ร่างสูงคร่อมอีกคนที่นอนหงายไร้ลมหายใจทั้งอย่างนั้น
กัดกินร่างกายสีขาวที่เปื้อนเลือดอย่างอร่อย
"แม้จะตายไป...ฉันก็จะผูกมัดเท็ตสึยะ"
ซู๊ดด กร๊วบ กร๊วบ
เสียงกัดกินยังดังขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่ง...มันเหลือเพียงรอยเลือดที่เต็มเตียง
อาคาชิเลียฝีปากอีกครั้งก่อนจะยิ้มร้ายออกมา
"อยู่ในท้องซะแล้ว"
"ฮื่ก..."
มือข้างหนึ่งลูบลงยังท้องของตน
ส่วนอีกข้างก็ลูบลงยังหัวของร่างเล็กที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆ
เจ้าตัวกอดรัดคนรักที่กลายเป็นวิญญาน ก่อนจะหายไปท่ามกลางรอยเลือดที่กระจายเต็มที่นอนและฝาผนัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น