ลัก [Kiyoshi X Kuroko]

"อึ่ก.... ปล่อย ผม"

เสียงหวานพร่า เมื่อขยับตัวไม่ได้อย่างที่หวังคุโรโกะ ถูกจับหมัดเอาไว้กับหัวเตียงด้วยโซ่อย่างแน่นหนาร่างกายถูก ปากหนานั้นจูบไปทั่วรู้สึกว่ามันขยะแขยง ขนบนตัวลุกซันหอบหายใจอ่อนๆเหมือนคนกำลังจะหมดสติลงอีกครั้ง

ปวดหัว...

แผลซ้ำจากการถูกต่อยทำให้มึนหัว และ ปวดหนึบๆ ขยับมากไม่ได้เพราะว่ามันจะทำให้ปวด ชายหนุ่มร่างสูงคร่อมอีกฝ่าย กดจูบหนักๆลงกับแผลที่มีผ้าก็อชสีขาวพันเอาไว้

"อยู่เฉยๆ..."

ไม่ต้องบอก... ก็ขยับไม่ได้อยู่แล้ว ดวงตาพร่าเมื่อถูกิีกฝ่ายใช้ฟีนขบกัดไปตามส่วนต่างๆของร่างกายเจ็บจนซาไปหมด... ทั้งร่างกายราวกีบถูกฉักออกเป็นเสี่ยง

"รุ่นพี่... คิโยชิ"

"เงียบ"

เสื้อนักเรียนที้เปียกซุ่มถูกเลิกขึ้นความเย็นนั้นลูบเลียผิวจนผมสะท้านก่อนที่ลิ้นร้อนจะแตะลงมาที่ปลายอกทำให้สะดุ้ง

"ปล่อย... ผม อยากกลับบ้าน"

สายตาคมตวัดขึ้นมามองก่อนจะขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ ปลายนิ้วชี้แตะลงมาที่ปากก่อนจะเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ

"หุบปากไปซะ"

ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้... ชายคนที่ยิ้มแย้มและใจดีตลิดเวลา ทำไมถึงเป็นแบบนี้ หรือว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง คุโรโกะเบ้หน้าเมื่อลิ้นหนาลากผ่านตั้งแต่ลำคอลงมาถึงหัวไหล่ เสื้อนักเรียนถูดดึงออกโยนลงกับพึ้นก่อนก่อนคร่อมทับลงมา แก่นกายใหญ่ถูไปตามเนื้อกนังของร่างกาย ร่างบางหันหน้าหนีขณะที่อีกฝ่ายยกขาเรียวขึ้นสูง

"ชอบ..."

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดุดันรอยยิ้มร้ายที่ไม่เคยเห็นปรากฏขึ้นมา ก่อนจะกัดลงซ้ำๆที่หัวไหล่

"ฮึก... ไม่ ไม่!"

"อมซะ"

แก่นกายที่ตื่นตัวร้อนผ่าวแนบลงกับใบหน้าที่ซีดเผือก คุโรโกะร้องไห้สะอื้นอยากจะหันหน้าหนีอต่ก็ถูกจับเอาไว้แน่นจนขยับไม่ได้

"อื่ก! อื้ออ"

สะโพกขยับสวนเข้ามาอย่างแรงความเป็นชายแทงเข้ามาในปากจนถึงลำคอทำให้อยากจะอ้วก อึดอัด และ หายใจไม่ออก คิโยชิมองภาพตรงหน้าอย่างเกิดอารณ์ขยับสวนเข้าออกอย่างไม่ลืมหูลืมตากระทั่งปลดปล่อยน้ำคาวขุ่นทะลักเจ้าไปในลำคออุ่น

"อื้อ... อ๊ะ แค่ก! อ๊า!?"

สวบ

ไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวสะโพกถูกรั้งเข้าไปใกล้ ท่อนกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาจนเจ็บ ช่องทางฉีกขาดคนได้ยินเสียง เจ็บแสบจนอ้าปากค้าง หายใจแทบไม่ทันขณะที่คนที่อยู่ด้านหลังก็กระแทกเข้ามาไม่หยุดย่อน

"อ๊ะ... เจ็บ ฮึก เจ็บนะ เอาออกไป"

"ไม่.... ไม่มีวัน"

น้ำเสียงของปีศาจ คิโยชิหัวเราะต่ำซุกใบหน้าลงกับเรือนผมสีฟ้าอย่างรักใคร่ก่อนจะกระแทกเข้าหนักๆจนอีกฝ่ายแอ่นสะโพกด้วยความเจ็บ ทั้งทุบตี และ ทึ้งไแมา กระนั้นก็ยังไม่หยุด ทำไม ทำไม ทำไม!? ทำไมกันละ ทั้งๆที่เชื่อใจ ทั้งๆที่ผมคอยเชื่อใจ ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้!

"ฮือออ ฮ๊า อ๊าาา!... อย่า ช่วย... ด้วย"

ร่างบางคลานสี่ขา พยายามตะเกียกตะกายหนีแต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ขยุ้มบั้นท้ายจนเจ็บ เจ็บไปทั้งตัว ไม่มีอารมณ์ร่วม ราวกับตกนรกทั้งเป็นเมื่อถูกผู้ชายด้วยกันข่มขืน อยากตาย.... อยากตายซะเดี๋ยวนี้เลย

"อย่า... ฮืออ ไม่เอาแล้ว พอแล้ว อึก"

พร่วดดด

น้ำสีขุ่นทะลักออกมาจนล้นช่องทางที่หึบสนิท คิโยชินอนทับลงไปที่ด้านหลังของอีกฝ่าย แยกขากว้างเท่าที่จะกว้างได้ ก่อนจะขย่มขึ้นลงไปมาราวกับว่าสนุกอยู่

"นายนะ... จะต้องอยู่แต่ในนี้"

เสียงของอีกฝ่ายราวกับเป็นคำพิพากษาของปีศาจ... คุโรโกะร้องไห้ขณะที่จิกเล็บลงกับที่นอน

"ไม่... ฮึก"

"ใช่สิ... ต้องอยู่"

เพราะฉัน... จะขังนายเอาไว้ เลี้ยงเอาไว้ให้เชื่อฟัง และ อ้าขาให้แต่ฉันคนเดียว