พ่อของผม [NARUTO] :: [Boruto X Naruto]

ตึกตึก

เสียงรองเท้าที่กระทบพึ้นนั้นดังขึ้นมาเมื่อเด็กหนุ่มเดินวนกลับมาที่ห้องของโฮคาเงะ อุสึมากิ โบรูโตะยกมือขึ้นมาเก้าหัวของตัวเองเบาๆ เมื่อคิดไปว่าลืมของที่เผลอวางไว้บนโต๊ะของพ่อตัวเอง เวลาตอนนี้มันมืดมากทุกคนคงจะกลับบ้านกันไปหมด แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น แต่พ่อของเขาก็ยังคงทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่กลับบ้าน... จริงแล้ว ทำไมกันนะ? เขาเคยสงสัยอยู่หลายครั้ง

"อ๊ะ... อึก อ๊า"

โบรูโตะซะงักไปเมื่อได้ยินเสียงหอบจากข้างในห้องทำงานของโฮคาเงะนั้นดังขึ้นมาท่ามกลางความมืด เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก... เสียงของพ่อ...

"ซาสึเกะ... อุก แรงอีกสิ อ๊า เอาอีกสิ"

ดวงตาสีฟ้านั้นเบิกกว้างเมื่อมองเห็ยแผ่นหลังที่มีสีผิวเป็นสีน้ำผึ้งสวยนั้นปรากฏอยู่ตรงหน้า ที่โต๊ะของโฮคาเงะ เขาเห็นพ่อของตัวเองกำลังนอนหงายอยู่โดยที่มีชายที่เขารู้จักดีนั้นกำลังอยู่ระหว่างขา

"อึก... พ่อ"

เขาไม่ได้ใสชื่อปานนั้น จึงจะไม่รู้ว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่ โบรูโตะหอบหายใจจ้องมองใบหน้าสวยหวานที่บิกเบี้ยวด้วยไฟราคะ มัน... น่ามองจนทนไม่ไหวที่จะอยากเข้าไปขย้ำร่างนั้น

"ซู่วว เสียงเบาสิ"

ซาสึเกะเอ่ย

"อ๊ะ ไอ้... บ้า ก็นายทำแบบนี้ อื้อออ จะไม่ให้เสียงดังได้ไง"

ทำไม... พ่อกับลุงซาสึเกะถึง

ทำไมกันละ พ่อ? นั่นนะ พ่อของฉัน พ่อของฉันนะ

ปัง!

"พ่อ กำลังทำอะไรกันนะ!?"

พรื่บบ

มือของเขาพลั่กประตูเข้าไปภายในห้องทันทีเมื่อเกิดอาการหึงหวงเด็กหนุ่มมองเห็นชายหนุ่มคนนั้นกลายเป็นนก แล้ว หายวับไปโดยทันที ทิ้งให้คนที่นอนสั่นเทิ้มอยู่บนเตียงนั้นเบิกตากว้างมองอย่างตกใจ โบรูโตะกระโดดเข้าไปใกล้ๆชายตรงหน้า สายตาของเขาจับจ้องไปยังส่วนนั้นที่มีน้ำเมือกซึมออกมาจากด้านหลัง

"โบ... อึก โบรูโตะ ทำไมถึงมาที่นี่"

นารูโตะขยับซันตัวลุกขึ้นนั่งแต่ทว่าภายในนั้นกลับบ้วนสิ่งแปลกปลอมออกมาจนหยดลงพึ้น ดวงตาคมนั้นมองอย่างกระหาย

"ที่พ่อ... ไม่ยอมกลับบ้านเพราะแบบนี้ใช่มั้ย?"

เสียงทุ้มนั้นถามขึ้นมายื่นมือไปจับต้นขาที่อ่อนนุ่มอย่างเผลอตัว เสียงหวานดังกระเส่าโดยทันที

"จะ จะทำอะไร...?"

"ก็ทำให้พ่ออยากกลับบ้านไปกับผมไงละ"

รอยยิ้มร้ายนั้นปรากฏเมื่อพูดเสร็จ โบรูโตะจู่โจมโยการพุ่งเข้าจูบโดยทันที

"อึก... อ๊ะ หยุดนะ... เราเป็นพ่อลูกกันนะ!"

"แล้วยังไง... ละ? ขนาดพ่อที่มีแม่กับลูกยังทำเลย"

ซึบบ

"อ๊ะ... อ๊า อ๊าาา!?"

"อึก... อ๊ะ อ๊ะ โบรูโตะ"

เสียงหวานนั้นเอื้อนเอ่ยชื่อของลูกชายสุดที่รักของตัวเองออกมาอย่างยากลำบากเมื่อท่อนล่างถูกกระเเทกกระทะ้นจนหัวโยกหัวคลอน ร่างบางเม้มปากแน่นกลั้นเสียงครางของตัวเองอย่างสุดความสามารถขณะที่คนที่อยู่ด้านล่างกำลังตั้งหน้าตั้งหน้ากระทั้น เน้นย้ำจุดอ่อนไหวของตัวเอง

"พ่อครับ อ๊ะ อา พ่อ พ่อครับ"

เด็กชายหน้าแดงก่ำแนบปากลงกับแผ่นอกที่เปลือยเปล่าของอีกฝ่าย มือเล็กๆรวบต้นขานั้นแน่นเสือกสนท่อนกายเข้าไปภายในช่องทางรักที่คับแน่นอย่างตั้งอกตั้งใจ

อา... อา ของพ่อ มันรัดแน่นจังเลย รัดแน่นสุดๆจนทำอะไรไม่ได้เลย

"พ่อครับ พ่อครับ"

"ทะ ทำไมกัน อึก... ทำไมถึงทำแบบนี้"

นารูโตะเอ่ยถามอย่างสับสน ภายในช่องทางรักนั้นตอดตุบๆตอบสนองท่อนกายที่ฝังอยู่ด้านใน ก่อนที่น้ำรักของอีกฝ่ายจะฉีดพ่นเข้ามาภายในท้องจนรู้สึกปวดแปร๊บ นารูโตะเผลอแอ่นสะโพกส่งเสียงครางหวานออกมา

"อ๊ะ... อา โบลว... อึก"

"พ่อครับ ดีจังเลย"

ริมฝีปากบางนั้นแนบจูบลงมาที่ปากของเขา นารูโตะสะอึ้นไห้ออกมาจิกแผ่นหลังหนานั้นแน่น

"ผมรักพ่อนะครับ"

รัก รักมากเลย... รักจนสุดหัวใจเลยละ