แขนผอมบางเกี่ยวรั้งต้นคอของอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้ก่อนจะซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง
ร่างกายกระตุกเร่าเมื่อได้รับแรงกระทั้นจากอีกฝ่าย
“ดื่มเยอะเกินไปแล้วนะครับ
ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่ม”
ซาอิก้มลงจูบที่ตรงปากบางก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปพัวพันขณะที่มือใหญ่ก็รั้งต้นขานั้นขึ้น
ทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าคออ่อนอย่าดื่มมาก แต่กลับเอาแต่ดื่มเอาๆ แบบนี้
มันน่าลงโทษกันเสียจริง
“กะ
ก็เท็นเท็น…อื้ออ”
“ไม่ใช่ข้ออ้างนะครับ
แต่ก็เอาเถอะ…ฮืมม”
ร่างสูงหยุดการกระทำทั้งหมดก่อนจะเสียผมขึ้นเบาๆ
ปล่อยให้อีกฝ่ายทำหน้ายู่เมื่อไม่ทำต่อ ขอแกล้งเด็กไม่เชื่อฟังชักหน่อยเถอะ
“ซาาาอิ…ฮื่ก ขอโทษ…ขอโทษ ทำเถอะนะ ไม่ไหวแล้ว…”
นารูโตะร้องไห้ออกมาก่อนจะขยับสะโพกขึ้นลงแต่มันก็ยังไม่พอเมื่อถูกเจ้าคนท่ได้ชื่อว่าคนรักนั้นหยุดไว้ด้วยรอยยิ้มที่เขาไม่อยากจะเห็นเป็นที่สุด
ร่างกายบิดเร่าพยายามที่จะขยับ มือเล็กจะเกี่ยวรั้งแก่นกายของตน
แต่กลับถูกอีกฝ่ายหยุดไว้ ทรมาน จะตายแล้ว!!
“สัญญาสิครับว่าจะไม่ดื่มแล้วนะ”
“อื้ก…อื้อ สัญญา…ไม่ดื่ม อ๊า…!”
สวบบ
เสียงหวานครางฮือเมื่อแก่นกายถูกกระแทกเข้ามายังจุดที่รู้สึกดีตาพร่าเต็มไปด้วยน้ำตา
รู้สึกดีจนร้องไห้ออกมาเช่นทุกครั้ง
“นารูโตะคุง…อื่ก เป็นเด็กดีนะครับ”
ชายหนุ่มผมสีดำขลับยิ้มให้ก่อนจะก้มลงจูบไปที่หน้าผากของอีกฝ่ายเบาๆ
“อื้อ…อ๊ะ…อ๊า…”
นารูโตะครวญครางอย่างสุขสมเมื่อได้ปลดปล่อยๆพร้อมๆกับชายผู้เป็นที่รัก
น้ำสีขุ่นหลั่งไหลเข้าไปยังซ่องท้องมากมายจนแทบจุก
ร่างกายอ่อนเปรี้ยลงทันทีราวกับวุ้นเมื่อซาอิถอนท่อนร้อนออกมา
“อื้อ….ซาอิ ซาอิ”
ร่างบางผมสีทองขยับเข้าไปกอดอีกฝ่ายทันที
ราวกับจะอ้อนซาอิหัวเราะในลำคออย่างเอ็นดูเมื่อเจ้าตัวยังไม่เปลี่ยนไปเมื่อเห็นเพื่อนสนิทคนนั้นกลับมา
ยังเป็นเหมือนตอนที่คบกันใหม่
ในใจแอบกังวลว่าอาจจะถูกทิ้งเมื่อคนสำคัญที่คนๆนี้ตามหามาตั้งหลายปีกลับมาในหมู่บ้าน
แต่กลับผิดคาด ขนาดมองก็ยังไม่ได้มองด้วยซ้ำ คงเพราะวันนั้นสินะ
‘บางทีฉันอาจจะต้องปล่อยวางมันได้แล้วละ’
เสียงนั้นดังขึ้นขณะที่พวกเขากำลังนั่งผิงไฟอยู่ในป่าตอนที่ทำการกิจลับแค่สองคน
‘ซาสึเกะนะ…ไม่แม้แต่จะสนใจฉันเลยด้วยซ้ำ
ทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันแต่กลับจะฆ่าฉัน นี่ทำไมละซาอิ…?
ฉันมันน่ารังเกียจขนาดต้องฆ่าทิ้งเลยงั้นเหรอ?’
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นความหวั่นไหว
แต่ความอ่อนแอของอีกฝ่าย ทั้งที่ปกติจะชอบเอาแต่โวยวายเสียงดังและไม่รู้จักคิด
และคืนนั้นก็เป็นคืนแรกที่พวกเขามีอะไรกันเขาใช้ความสับสนของอีกฝ่ายเป็นเครื่องมือ
คิดว่าถ้าตื่นมาแล้วคงจะโดนโกรธแน่ๆ
แต่เจ้าตัวกับทำท่ายิ้มแย้มและเขินอายได้อย่างน่ารัก เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกรักมากมายขนาดนี้
ความรักที่อุจส่าห์ทุ่มเทมาถูกยอมรับ นั่นมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่คบกัน
จนตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม
ไม่มีช่องว่างให้คุณแล้วละครับ
ซาสึเกะคุง เพราะเป็นคุณเองที่ทำให้คนๆนี้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ทรมานมาหลายปี
“หลับเถอะนะครับ”
ซาอิยิ้มบางให้กับคนที่เคลิ้มๆใกล้จะหลับ
ดึงผ้าห่มผืนหนาครุมร่างกายของพวกเขาทั้งสองคน
สายตามองไปยังนอกหน้าต่างที่ตอนนี้ไร้ชึ่งเงานั้น
หัวเราะภายในลำคอก่อนจะกอดรัดคนที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน ผมจะไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในถิ่นของเราหรอกนะครับนารูโตะคุง
เพราะคุณนะ ตอนนี้ขาดผมไปไม่ได้แล้ว ผมจะเลี้ยงคุณให้เหมือนกับเจ้าหญิงของผม
ตายแล้วๆๆๆๆ คือเพิ่งเปิดเข้ามาเจอบล็อกนี้ ชิปตรงกันเกือบทุกคู่เลย อยากได้เรื่องนารูโตะอีกค่าาา คือดีงาม
ตอบลบเพิ่งมาอ่านค่า~จิ้นคู่นี้มานานอ่า Fin😘
ตอบลบ