ความเจ็บปวด [5 Seconds] [Taku And Nobu X Rei]

"อ๊ะ... อึก เจ็บ ทาคุ"

เรย์พึมพำออกมาพร้อมทั้งสะดุ้งทุกครั้งที่ฟันคมนั้นกัดลงมาตามตัว ทาคุกดไหล่ของเขาแน่น ดวงตาที่ฉายแววหื่นกระหายนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจน น่าเเปลกที่ไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิดแต่เขากลับ... ชอบมัน!

"เรย์จัง เรย์จัง... ขอฉันนะ ให้ฉันนะ"

สวบ!

"อ๊าาาา!?"

ยังไม่ทันที่จะได้ตอบคำขอนั้นอวัยวะเพศชายที่แข็งขึงก็แทรกเข้ามาภายในช่องทางรักทันที ความเจ็บปวดนั้นอทรกซึมเข้ามาราวกับว่าพยายามจะแยกร่างกายของเขาให้เป็นสองเสี่ยงเรย์เกาะไหล่ของทาคุแน่น ขณะที่ด้านหลังนั้นถูกโนบุกระแทกกระทั้นเข้ามาเป็นจังหวะ

"มีเลือดออกด้วย"

"ชะ ช่างมัน ช่าง... อึก!? นะ นี่ จะทำอะไร!?"

ร่างบางดีดดิ้นเมื่อจู่ๆคนที่มีกลุ่มผมสีดำสนิทนั้นแทรกตัวเข้ามา ปากของเขาถูกจูบปิดตอนที่กำลังพยายามกรีดร้องออกมา มือหนานั้นเลื่อนมาบิดที่ยอดอกจนเจ็บไปหมด ก่อนที่จะรู้สึกมึนเมาไปกับความเจ็บปวด ชายทั้งสองที่ขนาบเขาหน้าหลังนั้นก็กระแทกสลับกันทันที

สวบ สวบ

"อ๊ะ... อึก"

"เรย์ นายสวยมาก"

"เรย์จัง เรย์จัง..."

เสียงครางน่าหวานหูนั้นดังขึ้นมาทุกขณะเวลาที่ถูกกระแทกกระทั้นเข้าไป กลิ่นคาวเลือดผสมกลิ่นน้ำเชื้อนั้นลอยคลุ้งทำให้มึนเมาจนต้องคว้าตัวของทาคุเข้ามากอดเอาไว้แน่น ลมหายใจร้อนๆนั้นเป่ารดมาที่เขา

"ฉัน... อึก อยากได้มากกว่านี้ ด่าฉันสิ ตีฉัน ให้มากกว่านี้"

สายตาหวานเชื่อมนั้นดูอ้อนวอน จนทำให้ชายหนุ่มทั้งสองนั้นมองหน้ากันแสยะยิ้มออกมา

"ได้สิ เรย์..."

ตุ่บ!!

กำปั้นหนักๆนั้นกระแทกลงไปกับท้องที่ขาวนวลของอีกฝ่ายจนแืบจะสำลักออกมา ร่างกายถูกยกขึ้นสูงจับกระแทกอัดลงกับคบามเป็นชายของพวกเขา เลือดสีแดงสด... ไหลทะลักออกมาจากขอบปากของเรย์

"แกมัน... ร่าน!"

งับ!

"อ๊า...ฮ๊ะ อ๊าา!?"

ฟันคมนั้นกัดลงที่ไหล่จนเลือดซึบความตื่นเต้นนั้นปลุกเร้าพวกเขา สภาพของคนกึ่งกลางแทบจะดูไม่ได้เลยสักนิด เรย์กอดกระซับรอบคอของทาคุแน่น ปล่อยให้สองคนนั้นทุบตีเขาจนเกิดรอยซ้ำไปทั่วทั้งตัว

ดีจัง... เจ็บจังเลย เอาอีกสิ เอาอีก...!

"ฮะ... แฮ่ก อ๊ะ... อึก"

พรื่ดด

สะโพกกลมนั้นถูกบีบแน่นจนเกิดรอย เขากระแทกเข้าไปภายในช่องทางลับที่ฉีกขาดจนสุดก่อนที่จะปลดปล่อยความหอมหวานนั้นออกมา เรย์... หมดสภาพนอนแน่นิ่งคว่ำตัวลงกับเตียงกว้าง เลือดสีสดเปรอะไปตามที่นอนไปหมด

"เรย์จัง... ไหวมั้ย?"

โนบุออกปากถามนอนดูคนที่โก่งโค้งราวกับสัตว์ตัวเมียอยู่ใกล้ๆพร้อมทั้งเอื้อมมือไปลูบกลุ่มผมนั้นเบาๆ

"อื้อ ไหว"

"สุดยอดเลยเรย์..."

ทาคุถอนท่อนกายที่เปรอะน้ำเชื้อนั้นออกมานอนลงข้างตัวของเขาอีกฝั่งก่อนที่จะคว้าตัวของเรย์เข้าไปกอดแน่น เวลาตอนนี้ปาไปเกือบจะห้าทุ่มแล้วหลังจากที่พวกเขาพากันทำจนนับครั้งไม่ถ้วน ร่างบางสลบสไลไปหลายต่อหลายครั้ง ร้องไห้ออกมาจนตาบวมเป่ง แต่กระนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะพอเลย

"หิวมั้ย?"

"ฉัน... เหนื่อย"

เสียงหวานตอบกลับเเผ่วเบาหลับตาลงเมื่อถูกจูบช้าๆ ชายหนุ่มสองคนนั้นพยายามยื้อแย่งร่างตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ ก่อนที่จะจบลงด้วยการ ถูกเรย์ดุไปคนละทีถึงได้นอนอย่างสงบนิ่งได้

"งั้น ตื่นมาค่อยหาอะไรกินเนอะ?"

โนบุว่าด้วยท่าทีออดอ้อนซุกหน้าลงไปกัดที่ยอดอกที่ตอนนี้แทบจะไม่มีช่องว่างเหลือแล้วเพราะมันมีแต่แผลเต็มไปหมด

"อืม..."

"ฉันรักนาย เรย์"

"ฉันก็รักนาย เรย์จัง"

อ้อมกอดนั้นถูกกระซับเบาๆ เขายกยิ้มขึ้นมา

"ฉันก็รักพวกนาย ทาคุ โนบุ..."

เราจะ... อยู่ด้วยกันตลอดไป