"อื๊ก...อ๊ะ..."
น้ำลายเหนียวผสมกันเป็นทางเมื่อถูกปากหนาประกบลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แก่นกายถูกมิโดริมะครอบปากลงมาขณะที่นิ้วก็กำลังสอดลึกเข้าไปยังช่องทางที่เปียกชื้นเพราะอาการฮีท
ร่างกายเปลือยเปล่าถูกจับนอนลงกับเสื้อที่ถูกปูไว้อย่างดี
ดูเหมือนทั้งสองคนจะพยายามอดกลั้นอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ใช้กำลังกับเขาถุงยางอนามัยที่เก็บไว้นั้นถูกเอาออกมาจากกระเป๋าของทั้งสองคน
มัยเยอะ...เสียจนเขาแอบนึกหวั่นไหว แต่ก็...แต่ก็ยังดีก่วาที่ไม่ป้องกัน
ถ้าไม่อย่างนั้น เขาต้องท้องแน่นอน
"อ๊า...ทาจัง..."
ความเป็นชายถูกกดเข้ามาช้าๆ
ก่อนจะถอนออก
กดเข้าไปอีกครั้งก่อนจะกระทั้นถี่ๆจนร่างบางที่นอนทับมิโดริมะนั้นครางหวาน
"เท็ตจัง...เป็นรูก้นที่...ดีจังเลย"
"อ๊า...อ๊ะ
อื้ออ!? มะ...มัน...เจ็บ"
แก่นกายร้อนอีกอันแทรกเข้ามาพร้อมกับของทาคาโอะที่ยังค้างอยู่
ฟันของทั้งสองคนนั้นกัดลงมายังต้นคอที่มีปลอกคอสวมอยู่จนร่างเล็กนั้นกดสะโพกจมลึกด้วยตัวเอง
เสียงหวีดครางถูกจาบจ้วงด้วยปากของมิโดริมะ
ปิดมันเอาไว้เพื่อที่จะไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกไป
"ฮ๊ะ...ฮ๊า...อุ..."
สวบ สวบ
ท่อนร้อนพลัดกันจ้วงแทงเข้าไปยังโพรงลึกสัมผัสเปียกลื่นทำให้ร่างกายของเขาด้านซาแต่กลับรู้สึกดี
ถูก...ทำอีกจนได้ อืก...ถูกทำจากคนที่ไม่ใช่เนื้อคู่อีกจนได้
ทั้งพี่ชาย แนชชัง
แล้ว...สองคนนี้ละ สองคนนี้ จะเป็นคู่แห่งด้ายแดงของเขารึเปล่า... จะใช่รึเปล่านะ
คนใดคนหนึ่งในนี้นะ
"อ๊ะ...หวา"
ต้นคอถูกกัดลงซ้ำๆพรางสะโพกที่ถูกโยกสลับกันไปมา
ร่างกายขาวนวนกลายเป็นแดงเมื่อถูกความร้อนของไฟราคานั้นครอบงำ
กระดกเอวสวนอย่างรู้งาน ครางเสียงหวานออกมาราวกับสุขสมเต็มที่...ดะ ดีก่วา
ตอนที่ทำกับพี่จิฮิโระเสียอีก
"อื้อ...ทาจัง
มิโดริมะคุง...อ๊ะ รู้สึก...ดี สุดๆไปเลยละ"
กึก!
ราวกับเส้นฟางที่ขาดลง
ชายหนุ่มทั้งสองถูกควบคุมโดยแท้จริง เมื่อเสียงหวานนั้นร้องขออย่างไม่ขาดปาก
สลับกันสอดใส่ บ้างก็เข้าไปพร้อมกัน อีกคนกระแทกจากด้านล่าง
ข้างบนก็ถูกจ้วงกระหน่ำราวกับพายุ
น้ำสีขุ่นถูกกักเก็บไว้ในถุงยางเกลื่อนกระจายเต็มของเก็บของ ทั้งสามกอดกันนัวเนีย
จนถึงบ่ายคล้อย
"อ๊ะ...อ๊...าา..."
"เท็ตจัง...เท็ตจัง"
"อื๊ก...คุโรโกะ..."
สวบ สวบ สวบ
“อ๊า…มิโดริมะคุง…ทาจัง…”
แรงเสียดสีดังขึ้นพร้อมกับสติสุดท้ายที่หายวับไป
คุโรโกะล้มพับอิงเข้ากับอกของชายหนุ่มที่สวมแว่นไปทั้งอย่างนั้นหลังจากที่ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งสุดท้าย
“อ๊ะ…สลบ…ไปแล้ว…”
หมายความว่า…ถ้าทำให้ ท้องตอนนี้ซะ
เด็กคนนี้ ก็จะ กลายเป็นของเขา ผูกมัดด้วยลูกในท้อง… ทาคาโอะดึงเอาถุงยางออกมาจากปลายแก่นกายที่เพิ่งจะปลดปล่อยออกมา
ก่อนที่จะยัดมันเข้าไปในช่องทางที่เปิดโล่ง แค่…ใส่เข้าไปตรงนี้ละก็…
‘…จะต้องเลี่ยนไปแน่ๆ…’
เสียงหวานที่ร้องไห้เมื่อก่อนหน้านั้นดังขึ้นในหัว
มือใหญ่สั่นระริกค้างอยู่ตรงนั้นน้ำตาคลอเมื่อคิดไปว่าจะไม่ได้เห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มของอีกฝ่ายอีกแล้ว…
ถ้าทำแบบนั้นลงไป
เท็ตจังจะหายไปอีกรึเปล่า…
“ขอโทษ…เท็ตจัง…ขอโทษนะ”
เผลอคิดเรื่องร้ายกาจไปซะแล้วละ
เผลอคิดที่จะทำเรื่องโหดร้ายไปซะแล้ว ทาคาโอะทิ้งน้ำรักที่จับไว้กับพื้นก่อนที่จะหาเสื้อผ้าของคนที่สลบไปนั้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“ชินจัง…ช่วย
ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นทีนะ”
ชายหนุ่มที่พิงกับพนังนิ่งเงียบ
เมื่อร่างบางที่หลับคาอกเขานั้นถูกดึงออกไปกอด ให้ลืมมัน…อย่างนั้นเหรอ…
ใครมันจะ ไปทำได้กันละ
“ทำ…ไม่ได้หรอก”
เขาพูดไล่หลังอีกฝ่ายเมื่อ
มองไปยังร่างที่ไร้สตินั้นถูกแบกขึ้นหลังออกไปเงียบๆ
ประตูห้องเก็บของถูกปิดไปเงียบๆ
จะให้ลืม
คนที่ตอนร้องไห้ก็ยังน่ารักขนาดนั้น
มือหนาขยุ้มผมของตัวเองพรางยิ้มขื่น
ทำลงไปแล้วงั้นเหรอ?
แม้จะไม่ได้ปลดปล่อยเข้าไปในท้องจริงๆ แต่ว่า…ก็ทำไปแล้ว
ทั้งๆที่อยากจะสนิทสนมให้ได้มากก่วานี้ อยากจะรู้จักให้ดีก่วานี้
เขาคงหมดโอกาสที่จะเป็นคู่แห่งด้ายแดงแล้วสินะ รอยกัดนั่น จะจางหายไป…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น