ยอมแบ่งดีกว่ายอมเสียไป

เสียงเนื้อผ้าเสียดสีไปมาท่ามกลางความสับสนของตัวเองร่างกายเขยื้อนไปตามแรงกระทั้นจากด้านหลัง

"อึ๊ก... อื้อ"

มือหนารวบสะโพกกลมแน่น ไอ้พอร์ชกระแทกเข้ามาภายในช่องท้องลึกจนร่างกายของผมสะดุ้ง

"คับแน่นฉิบหาย... อึก!"

สวบ สวบ

ท่อนกายร้อนกระแทกเข้าออกเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น เข่าสองข้างดันเตียงเพื่อประคองตัว กรีบเนื้อนุ่มบีบรัดความเป็นชายที่ใหญ่โตแน่น

"อ๊ะ อ๊า อ๊า...!"

ช่องทางรักคายหยาดหยดสีขุ่นออกมา พร้อมกับอ้อมกอดแกร่งที่โอบกอดลงมาไอ้พอร์ชครางในลำคออย่างรู้สึกดี คุ้นเคย... ไม่รู้ว่าทำไม แต่ว่า... ช่องทางลับกลับดึงดูดอวัยวะเพศส่วนนั้น เอวส่ายสะโพกไปเองอย่างไม่ได้ตั้งใจราวกับว่าเคยมีเซ็กส์แบบนี้มาก่อน ร่างบางฟุ่บลงกับเตียงเอวบางโดนกอดเอาไว้ก่อนที่ชายหนุ่มด้านหลังจะกัดลงมาที่ลำคอ

"อื้อออ... อ๊ะ"

พร่วด

น้ำรักมากมายของอีกฝ่ายทะลักเข้ามาภายในช่องท้องลึก ก่อนที่ไอ้พอร์ชมันจะดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่นนอนฟุ่บลงกับเตียงทั้งๆที่ด้านหลังยังคงเชื่อมต้อกันอยู่

"อะ ไอ้เหี้ยพอร์ช..."

ผมดันเอวของมันออกไปแต่มันกลับขยับเข้ามาใกล้อีกกว่าเดิม เจ้าตัวกดจูบมาที่ลำคอของผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้ก่อนจะเอ่ย

"กูรอมาตั้งหลายปี ขออยู่ในนี้ก่อนเถอะ"

ใบหน้าผมแดงวาบเมื่อได้ยินแบบนั้น ท่อนกายใหญ่ที่อ่อนตัวลงฝังลึกอยู่ในช่องทาง ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ต้องรู้สึกแปลกอยู่แล้วละ

"พูดหมาๆ ไอ้เหี้ยนี่... ติดเป้งรึไง? อึก!"

มันกระแทกเข้ามาทันทีเมื่อผมพูดแบบนั้นเสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นก่อนที่มือหนาจะลูบไปตามหน้าท้องของผมเบาๆ

"ติดกับมึงนี่ไง..."

ใบหน้าคมซุกลงมา เหมือนกับพยายามอ้อนผมยังไงยังงั้น ก่อนที่จะเริ่มเบียดสะโพกเข้ามาอีกครั้ง

"อึก... อ๊า!? พะ พอเลย"

"กูยังไม่พอ"

ไอ้เหี้ยยยยย! แล้วกูจะมีแรงส่งเด็กไปโรงเรียนมั้ยเนี่ยยยย!!!

.................................................