หลอกล่อ [Nash X Kuroko]

ติ่งต่อง

เสียงออดที่หน้าบ้านนั้นดังขึ้นเรียกให้เจ้าของบ้านอย่างคุโรโกะ เท็ตสึยะที่นั่งดูทีวีคนเดียวนั้นลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูที่หน้าบ้าน ภายในบ้านที่ไร้ซึ่งผู้คนนั้นมีเพียงเขาที่เป็นสิ่งมีชีเดียวที่อยู่เพราะคนที่บ้านออกไปข้างนอก ไปหาญาติที่อยู่อีกเมือง ด้วยความที่ยังป่วย เขาก็ถูกสั่งให้อยู่แต่ภายในบ้านห้ามไปไหน

ติ่งต่อง

"ครับๆ มาแล้วละครับ"

เสียงหวานตอบรับกับเสียงออดที่ดังขึ้นรัวๆอย่างคุ้นเคย อาจจะเป็นเด็กแถวนี้ที่เล่นซน หรือไม่ก็เพื่อนของเขาที่ชอบมาเยี่ยมเขาบ่อยๆ

แกร่ก

"มีอะไรรึเปล่าครับ อ๊ะ...?"

เจ้าตัวสะดุ้งเมื่อเห็นชายผมสีทองที่คุ้นหน้าคุ้นตานั้นยืนจังก้าอยู่ที่หน้าบ้าน เขาแทบจะปิดประตูใส่แทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายยกยิ้มร้ายตามแบบฉบับท่วาก่อนที่จะปิดลงกลับมีมือแทรกเข้ามา คุโรโกะหน้าซีดเผือก เขา… รู้สึกกลัวคนๆนี้ ภัยคุกคามที่ถึงแม้จะไม่เปร่งออร่าออกมา แต่ความทรงจำในคราวนั้นก็ยังติดตาอยู่ดี การที่อีกฝ่ายใช้ความรุนแรงกับเขาจนได้เลือดในวันนั้นนะ…

"อะไรกัน... กลัวฉันรึไง?"

"มะ มาได้ยังไงกันครับ"

ชายหนุ่มแทรกตัวเข้ามาภายในบ้านโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าถูกเชิญเข้ามา ร่างบางเม้มปากแน่นมองแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่เดินดุ่มๆเข้าไปในห้องโถง

"แนช... ชัง คุณเข้ามาไม่ได้นะ"

คุโรโกะเดินตามหลังอีกฝ่ายไปอย่างงุนงงเมื่อชายหนุ่มต่างชาติคนนั้นดันเข้าไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีที่ถูกเปิดเอาไว้อยู่ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดไปรเวทนั่งไขว่ขามองดูภาพในทีวีอย่างกับที่นี่เป็นบ้านของเขา ชายคนนี้เป็นคนที่เคยแพ้ให้กับพวกเขาตอนแข่งขันตอนนั้น ทำไม... ถึงยังไม่กลับอเมริกากัน

"นายกินอาหารเย็นรึยัง?"

"..."

แนชถามขึ้นมาทั้งๆที่ไม่ได้มองดูอีกฝ่ายก่อนที่จะยื่นถุงสีขาวมีลายพิมพ์คุ้นตานั้นมาให้เขา ภายในนั้นมีทั้งของขบเคี้ยว และ แอลกอฮอล์มากมาย ร่างบางเบ้หน้าแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยื่นมือรับมาแต่โดยดี

"เอาไว้ฉันอาบน้ำเสร็จ แล้วค่อยดื่มกัน ตอนนี้ไปจัดอาหารมาสิ"

อาหารกล่องที่อีกฝ่ายยื่นออกมาให้เขานั้นสามารถเห็นได้ตามร้านสะดวกชื้อทั่วไป เขางุนงงจนทำตัวไม่ถูกชายหนุ่มดูเอาแต่ใจตั้งแต่ที่เจอครั้งแรกแล้ว แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นถึงขนาดนี้ ทั้งไร้มารยาท และ ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย

"คุณ... มาทำไมเหรอครับ?"

"หนวกหูนะ ไปสิ"

ทะ ทำไม... ทำไมทำตัวแบบนี้กันละ!? ร่างบางเดินตึงตังออกไปจากห้องโถงอย่างหงุดหงิด ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟายกยิ้มขึ้นมาเมื่อหันไปมองแผ่นหลังของเจ้าของบ้านห่างออกไป คุโรโกะ เท็ตสึยะ เขาก็แค่สนใจในตัวของอีกฝ่ายเลยหาทางที่จะมาขอโทษกับเรื่องที่ทำไปตอนนั้น เพราะเห็นว่าน่ารักถึงได้ตามมาถึงบ้านแบบนี้ มาทำให้อีกฝ่ายช่วยอภัยให้กับสิ่งเขาที่ทำไม่ดีลงไป

ครั้งนั้น... เขาเมามากไปเลยทำให้ลงมือกับเด็กคนนี้ ที่ตอนนี้มาที่นี่ได้ก็แอบตามอีกฝ่ายมาจากตอนเช้าที่เห็นออกไปข้างนอก และ คอยสืบถึงได้รู้ว่าอยูที่นี่ แล้ววันนี้เขา ก็จะทำให้ได้ ทำให้เด็กคนนี้ตกมาเป็นของเขา

"แนชชัง"

เสียงหวานที่เอ่ยถามขณะที่กำลังนั่งมองอีกฝ่ายกำลังกินอาหารที่ชื้อมาจากร้านสะกวกชื้ออย่างเอร็ดอร่อย ด้วยความที่สงสัย แต่ต่อให้ถามออกไปอีกฝ่ายก็ยังไม่ตอบอยู่ดี ข้าวกล่องแบบที่เห็นได้ทั่วไป ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบกิน แต่ว่า... เพียงแค่เห็นอีกฝ่ายกินเขาก็อิ่มแล้วละ

"คุณไม่กลับเหรอครับ?"

"ฉันจะค้างที่นี่"

ชายหนุ่มตอบกลับหน้าตาย โดยที่ไม่สนใจว่าเจ้าของบ้านจะคิดยังไง

"ใครอนุญาตคุณครับ"

คุโรโกะหน้าบึ้งเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่ก็พูดอะไรต่อไปไม่ได้ ต่อให้ไล่แค่ไหนอีกฝ่ายก็คงไม่ไปหรอกดูท่าเขาคงจะต้องยอมรับชะตากรรมแบบนี้เสียมากกว่า

"ฉันอนุญาตตัวเอง"

แนชยกยิ้มร้าย ก่อนที่จะยื่นมือข้ามโต๊ะมามือหนาเอื้อมมาลูบที่แก้มของเขาเบาๆ จากนั้นอีกฝ่ายก็ลุกขึ้นยืน

"ห้องน้ำอยู่ไหน?"

"ใต้บันไดครับ"

คุโรโกะตอบพลางเก็บจานเพื่อที่จะไปล้าง ด้วยความที่ปลงจนทำอะไรไม่ได้ คงต้องยอมๆอีกฝ่ายไปนั่นแหละ

"เตรียมเสื้อผ้าให้ฉันด้วยละ"

ชายหนุ่มสั่งอย่างกับว่าเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง ก่อนที่จะหายเข้าไปภายในห้องน้ำของบ้าน เมื่อไหร่คนๆนั้นจะกลับ!? คิดจะอยู่ที่นี่ไปจนถึงเมื่อไหร่ เขาหันไปมองถุงยางที่อยู่ข้างๆตู้เย็นก็ถึงกับถอนหายใจ เบียร์... เยอะขนาดนั้นเขาคงไม่ได้นอนแน่ๆคืนนี้

"เท็ตสึยะ... อ้าปากสิ"

"อึก... อึก"

ขวดกระป๋องถูกจ่อลงมาที่ปาก ก่อนที่ร่างสูงจะโอบรัดเอวของเขาบังคับให้ดื่มสิ่งนั้นเข้าไปตั้งแต่เมื่อกี้นี่แล้ว ความรู้สึกร้อน และ มึนหัวนั้นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบา พร้อมกับมือที่ลูบไปตามหน้าท้องน้อยเบาๆ

"แนช... ชัง อึก พอแล้วครับ"

ใบหน้าหวานแดงก่ำ หมดแรงที่จะต่อต้านอีกฝ่ายเพราะไม่เคยดื่มอะไรแบบนี้ เลยทำให้คุโรโกะเชื่องมากกว่าที่เคยเป็น ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆใช้มือลูบไปที่แก้มนวลของอีกฝ่ายก่อนที่จะกดจูบลงมาเบาๆ

"นายหอมดีนะ รู้มั้ยว่าฉันมาหานายเพราะอะไร?"

"ไม่... อึก"

ลิ้นอวบหน้าเลียไปตามใบหูเล็กๆนั้นอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะถลกเสื้อของอีกฝ่ายขึ้นมาจนเผยให้เห็นหน้าท้องที่แดงซ่าน

"แนชชัง... ผมรู้สึก ร้อนมาก แฮ่กแฮ่ก แนชชัง"

           

"อึก..."

ร่างบางป่ายปีนขึ้นมานั่งที่ตักของเขาแทบจะทันทีก่อนที่จะเบียดร่างกายเข้าหาโดยที่ไม่รู้ตัว

           

"แนชชัง..."

เสียงหวานคร่ำครวญเรียกชื่อของชายหนุ่มอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่จะกดจูบลงกับไหล่กว้างร่างสูงสะอึก... ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเมาแล้วเป็นแบบนี้ ท่าทียั่วยวนจนเขาแทบจะตบะแตกนั้นทำเอาเขาอดทนไม่ไหว

"ช่วย... ช่วยทำกับผมทีสิครับ"

รอยยิ้มหวานนั้นราวกับจะล่อลวงเขาก็ไม่ปาน แนชผลั่กอีกฝ่ายลงกับโซฟาก่อนที่จะอุ้มคุโรโกะขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ขณะที่กำลังเดินไปตามทางมือเล็กก็ควานสะเปะสะปะโดยที่ไม่หยุดนิ่งกับที่ใช้มือสอดเข้าไปในกางเกงของตัวเองเพื่อที่จะเตรียมตัวเอาไว้ เพราะเคยดูจากวิดิโอมาบ้าง กับเพื่อนๆที่อยู่ในทีมเดียวกัน เขาจึงรู้ว่าผู้ชายเองก็มีอะไรกันได้จากทางด้านหลัง

"อึก... อ๊า อ๊า!"

ช่องทางด้านหลังตอดตุบเมื่อนิ้วเรียวยาวผลุ่บเข้าออกถี่ๆ ร่างบางแอ่นสะโพกสวนอย่างไม่รู้ตัว นอนคว่ำโก่งโค้งให้ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นเล่นกับส่วนที่น่าอาย ร่างกายเปลือยแดงราวกับกุ้ง เสียงคราวหวานดังขึ้นมาเป็นระยะ

"แนชชัง... อ๊ะ"

"ฉันจะเข้าไปแล้วนะ"

ชายหนุ่มแทรกตัวเข้าไปขณะที่รวบเอวบางเอาไว้แน่น ท่อนกายร้อนผลุ่บเข้าไปจนสุดก่อนที่เสียงครางฮือในลำคอจะดังขึ้นมา

"อ๊า แฮ่ก... อ๊ะ อื้ออ"

สวบ สวบ

มือหนายึดสะโพกแน่นพลางดึงสะโพกกลมให้เข้ามาใกล้แนบชิดเข้ากับอวัยวะเพศของตนที่แข็งขึง เสียงเตียงลั่นดังเอี๊ยดอ๊าดไม่มีหยุดเมื่อร่างสูงกระทั้นเข้าออกถี่ๆ

"แนชชัง... แรงอีก แรงอีก"

"นายนี่มัน..."

ทำไม ถึงเป็นเด็กแบบนี้กันนะ

"อ๊ะ... อึก อึก... อ๊า อ๊า!"

แรงกระแทกกระทั้นนั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางโยกคลอนไปตามแรงกดเข้ามา ความร้อนตามร่างกายทำเอาเวียนหัวมือเล็กจิกลงที่ผ้าปูที่นอนแน่นก่อนที่จะสวนสะโพกเข้าหาอีกฝ่าย

"นายดูดของฉันแน่นเลย... ชอบเหรอ?"

"อึก... ชอบ ชอบแนชชัง"

ร่างกายถูกพลิกให้หงายขึ้นมาก่อนที่แนชจะจูบไปที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย ความร้อนซึ้นภายในปากทำให้ทั้งสองเริ่มที่จะนัวเนียกัน แขนเล็กตวัดโอบรอบคอชายหนุ่มพร้อมกับตอบรับอีกฝ่าย

"อึก อื้อ!"

พร่วด

น้ำรักทะลักเข้ามาภายในช่องทางลึกจนร่างบางสั่นระริกอวัยวะเพศที่ฝังอยู่ข้างในกระตุกเร่าราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวอยู่ในนั้น

"นะ แนชชัง..."

"ทีนี้คงรู้เหตุผลที่ฉันมา แล้วสินะ?"

แนชหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆก่อนที่จะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัว แล้วกดกระทั้นอีกรอบ

"อึก... นะ แนชชัง อื้มม"

ถึงจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร... แต่ว่า ก็รู้สึกดีจนทำตัวไม่ถูกเลย

"อีกรอบ นะครับ"