"อึ๊๊ก อื้ออ!? ไม่ ไม่ได้นะ
ผมเป็นลูกนะ"
แรงกระทั้นจากข้างบนกระแทกเข้ามาจนสุดเสียงหอบหายใจถี่ระรัวนั้นร้องห้ามออกมาจนสุดเสียงพลางดันหน้าอกของอีกฝ่ายออกไป
แต่ทว่าอีกฝ่ายกับดึงร่างของเขาให้ขยับเข้าไปใกล้
"แล้ว... ยังไงละ?"
สวบ
สวบ
"อ๊ะ อ๊า...! แฮ่ก อ๊า..."
่ท่อนกายใหญ่เสียดแทงเข้ามาภายในโพรงลึกจนคับแน่น
ร่างบางได้แต่ดีดดิ้นใช้มือผลั่กอีกฝ่ายทิ้งไปโดยที่อาคาชิยังคงตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นสุดแรง
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นติดต่อกันเป็นจังหวะเรือนร่างขาวนวลนั้นถูกเข้ากับเนื้อผ้าที่นอนจนเกิดรอยแดง
"พ่อ... ฮึก พ่อครับ
อึ๊ก!"
ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาในปากพร้อมกับดูดดุนลิ้นลื่นนั้นอย่างแรงสมองเริ่มที่จะขาวโพลนทุกครั้งที่ถูกจ้วงแทงราวกับร่างกายได้เบาหวิวเหมือนจะลอยได้
"ยะ อ๊ะ อื้อ"
"ไม่มีใครรักเธอนอกจากฉันหรอกเท็ตสึยะ
ไม่มีหรอก"
เสียงทุ้มกระซิบลงมาที่ข้างหูพร้อมกับอ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออกต้นขาขาวแยกกว้างรองรับแรงกระแทกจากด้านล่างจนแสบๆปหมด
น้ำตาใสเอ่อคลอที่หางตามองใบหน้าคมที่จ้องเขาราวกับจะกลืนกินลงกระเพาะอย่างหวาดกลัว
ก่อนที่ร่างกายของเขาหมดแรงไป
"อื้อ... อ๊า อ๊า"
อาคาชิกดกระแทกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเปียกฉุ่มไปทั่ว
ร่างบางฟุ่บอ่อนแรงร้องไห้สะอื้นเมื่อชายหนุ่มนอนทาบทับลงมา
"เธอจะต้องอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต"
"ไม่... ฮึก ไม่มีทาง"
ใช่สิ...
เพราะเธอเป็นสมบัติของฉันแล้ว เท็ตสึยะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น