หวง [Itsuki X Kuroko]

            "คางามิคุง... กลับด้วยกันมั้ยครับ?"

เสียงหวานดังขึ้นถามเมื่อเห็นชายหนุ่มกลุ่มผมสีแดงก่ำนั้นกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บของอยู่ ชายหนุ่มหันมามองหน้าอีกฝ่ายแอบดีใจเมื่อถูกชวน ก่อนที่จะตอบกลับเบาๆ

"โอ้... ได้สิ ก็กลับด้วยกันทุกวันอยู่แล้วนี่"

อากาศที่เริ่มจะร้อนนั้นทำให้คนที่อยู่ข้างๆหอบหายใจเบาๆ ดวงตาดูเลิ่กลั่กนั้นทำให้คางามิมองอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น

"นายดูแปลกๆไปนะวันนี้... เป็นอะไรรึเปล่า?"

"มะ ไม่เป็นไรครับ"

ร่างบางถอยกลับเมื่อมือหนาหมายจะแตะลงมาที่ไหล่ ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่นมองเหงื่อใสที่ผุดออกมาจากหน้าผากอีกฝ่าย ดูแปลกๆไป... ทั้งวัน ดูเหมือนวันนี้เด็กคนนี้จะดูหวาดกลัวไปซะหมด ทั้งๆที่ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลแต่ก็ยังให้เขาไปส่ง

"จะว่าไป... พักนี้รุ่นพี่อิสึกิไม่ตบมุขเลยนะ"

"เอ๋... งั้นเหรอครับ?"

ใบหน้าหวานซีดเผือกลงทันทีจนน่าเป็นห่วง ร่างสูงหยุดยืนนิ่งเมื่อเห็นแบบนั้นก่อนที่จะโดนดันตัวให้นั่งลงกับเก้าอี้แถวนั้น

"นายรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันมา"

คางามิวางกระเป๋าของตัวเองลงข้างๆร่างบางก่อนที่จะวิ่งห่างออกไป ร่างกายบางสั่นเทาหอบหายใจหนักเมื่อส่วนร่างกระตุกถี่ รับไม่ไหว... ความรู้สึกที่กำลังแล่นไปตามร่างกายนี้... เขารับมันไม่ไหว

กึก กึก

"คะ คางามิคุง ให้ผม ให้ผมไปค้างที่บ้านของคุณเถอะ อึ๊ก!?"

"เอ๋~?"

ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มนั้น ร่างกายก็ซาวาบทันทีกลุ่มผมสีดำขลับนั้นสะท้อนแสงไฟยามค่ำคืน รอยยิ้มที่ใจดีทำเอาหัวใจสั่นระรัว ไม่จริง… ไม่ใช่ คางามิคุงเหรอ?

"รุ่นพี่... อิสึกิ"

"กล้าหนีฉันมาได้ยังไง หืม? จะไปแหกขาให้หมอนั่นเหรอ?"

ลมหายใจสะดุดไปเมื่อมือหนาบีบมาที่ปลายคางแน่นดวงตาสีควันบุหรี่นั้นวาววับแสยะยิ้มราวกับจะกินเลือดกอนเนื้อเขาร่างสูงกระซากตัวเขาขึ้นมายืน

"มะ ไม่ใช่... ผมเปล่าทำ"

แค่... แค่อยากจะหนีให้พ้น แค่อยากจะให้อีกฝ่ายปกป้องแต่คนๆนี้กลับหาเขาเจอทั้งๆที่หาทางปลีกตัวออกมาได้แล้วแท้ๆ ทำไมกันละ...

"โกหก... กลับบ้านกับฉัน คุโรโกะ นายรู้ใช่มั้ยว่าถ้าขัดขืน ฉันจะฟ้องแม่ของนาย"

"..."

ร่างบางเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินแบบนั้น ตั้งแต่ยังเด็กที่ถูกคนๆนี้เลี้ยงดูมาเพราะเป็นเด็กข้างบ้าน พ่อแม่ก็สนิทกัน เลยทำให้เขาตกอยู่ในความดูแลของผู้ชายคนนี้ อิสึกิ ถึงต่อหน้าทุกคนจะเป็นคนที่ใจดี แต่ทว่าเบื้องหลังแล้วคนๆนี้กลับโหดร้ายยิ่งกว่าอะไรดี ชอบที่จะเห็นเขาทรมานทั้งๆที่ไม่เคยไปทำอะไรให้

"อ้าว... รุ่นพี่อิสึกิ"

"ฉันมาพาหมอนี่ไปส่งแทนนายนะ พอดีแม่ของเด็กคนนี้โทรมาบอก"

ไม่จริง...

เขาขอร้องอ้อนวอนคางามิด้วยสายตาว่าอย่าไปเชื่อที่อีกฝ่ายบอก มือหนาที่ลูบมาตามกลางหลังสอดเข้าไปในกางเกงนักเรียนนิ้วเรียวลูบไปตามสะโพกจนร่างบางเม้มปากแน่นเข่าแทบทรุดลงกับพึ้นถ้าไม่ได้มือหนานั้นประคองเอาไว้

"เอ่อ งั้นเหรอ ครับ... งั้นฉันก็แยกตรงนี้นะคุโรโกะ เจอกันวันจันทร์"

"อ่ะ... อึก!?"

ก่อนที่จะได้ร้องห้ามฟันคมก็งับลงมาที่หูของเขาอย่างแรงจนเผลอหลุดร้องด้วยความเจ็บปวด คางามิที่เดินห่างออกไป ไม่ได้ยินแน่นนอนเพราะเเถวนี้มีแต่คนเต็มไปหมด 

"กลับบ้านกันมั้ย? มันดึกแล้วนะ เดี๋ยวฉันจะทำอาหารให้ พอกินเสร็จแล้ว เรามาทำอะไรสนุกๆกันเถอะ"

ลมหายใจถี่ๆนั้นเป่ารดมาที่กกหูก่อนจะเลยซ้ำๆจนเปียกซุ่ม คุโรโกะโดนลากตัวเขาไปในตรอกมืดที่เป็นทางลัดไปที่บ้าน ด้วยความที่หวาดกลัว ทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่เดินตามอีกฝ่ายไปเงียบๆโดยไม่พูดไม่จา

สวบ

"อึ๊ก... อย่า"

ทันทีที่เข้ามาภายในบ้านอิสึกิก็รีบถอดกางเกงเจ้าตัวออกลงไปกองกับพึ้นทันทีทำให้เห็นช่องทางลับที่กลืนกินของเล่นที่เขาสอดเอาไว้เมื่อตอนบ่ายอย่างชัดเจนเสียงหนุบหนับดังขึ้นขณะที่เขานวดเนื้อหนันที่สะโพกกลมกลึงพร้อมกับแรงสั่นเทาของร่างกายบางที่แนบเข้ากับผนังห้อง

"ไม่มีใครอยู่หรอก... พ่อแม่นายไม่บอกรึไงว่าวันนี้จะไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด?"

"ไม่... ไม่รู้"

ใบหน้าแดงก่ำเมื่อร่างสูงยืนขึ้น แนบลำตัวเข้ามาจากทางด้านหลังท่อนกายที่ขยายใหญ่แดงก่ำสอดเข้ามาใต้หว่างขาทั้งสองของเขาถูไถไปกับลูกอัณฑะจนเกิดเสียงน่าอาย

"อย่าได้... ออกไปไหนกับใครอีก เชื่อฟังฉันซะ นายเป็นของฉัน!"

สวบ!

"อ๊ะ... อ๊าาา!!?"

ทั้งของเล่นที่สั่นหมุนวนภายในท้อง และ แก่นกายที่แทงพร่วดเข้ามานั้นสอดลึกเข้าไปในท้องจนจุกไปหมด คุโรโกะดิ้นพล่านทั้งๆที่เท้าไม่แตะพึ้นเลยชักนิดถูกอวัยวะเพศนั้นจ้วงแทงเข้าออกพร้อมกับร่างกายที่ลอยสูง

"ไม่... อิสึกิชัง เจ็บ อ๊า! ลึกเกินไป"

"นายจะต้องเป็นของฉัน ห้ามชอบหมอนั่น ห้ามชอบมัน ห้าม ห้าม!"

กึก!

"อื้อออ!"

ปลายอกถูกนิ้วเรียวจิก บดขยี้จนบวมแดง ช่องทางลับตอดตุบๆเมื่อท่อนกายอุ่นซึ้นขรูเข้ากับผนังเนื้อ แรงเสียดสีแต่ละครั้งทำเอาตาพร่าเลือนจนทนไม่ไหว ทุกครั้งที่ถูกลงโทษอิสึกิจะรุนแรง และ ทำมากกว่าหนึ่งครั้ง

"อ๊า อ๊ะ อึ๊ก..."

สวบ สวบ สวบ

"ทะ ท้องผม ท้อง... อุก"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก"

เสียงทุ้มกระซิบตอบกลับพลางกระแทกเข้ามา ความรู้สึกเสียวซ่านแพร่ขยายไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ทุกครั้งที่ทำแบบนี้ ร่างกายจะยอม่ำตามที่อีกฝ่ายบอก สะโพกเริ่มส่ายรับ

"อา... ให้ตายสิ นายมันก็แค่หมูตัวเมีย"

เสียงทุ้มเอ่ยต่อว่าก่อนที่จะพาร่างของเขาเข้าไปภายในบ้าน ยิ่งเดินมากก็ยิ่งลึกขึ้นไปมาก ทุกครั้งที่ขยับความเป็นชายที่ฝังลึกจะยิ่งสั่นไหวจนเขาทนไม่ไหวเผลอครางเสียงหวานออกมา

"อ๊า... อึก!"

"นายเป็นของฉัน ของฉัน ของฉันคนเดียว"

ร่างกายขยับขึ้นลงเมื่อโดนกระแทกเข้าอย่างไม่หยุดพัก ไม่นานจากนั้นน้ำสีขุ่นก็ฉีดพุ่งเข้ามาภายในท้องทันที ร่างสูงทรุดตัวนอนทับคนที่อยู่ด้านล่างโซฟาหรูเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสีขาวขุ่น อิสึกิแสยะยิ้ม...

"เรามาทำจนกว่าจะท้องกันเถอะ"

"แฮ่ก... ไม่เอา แล้ว... ฮึก...กก ไม่"

ทั้งร่างกายที่แทบจะไม่มีแรงเหลือถูกยกขึ้นเหนือพึ้น ก่อนที่อีกฝ่ายจะพาเขาไปที่ห้องนอน ไม่มีทาง... ที่เข้าไปแล้วจะได้ออกมา