ปีศาจตนที่สิบห้า [Sakurai X Kuroko]

            เมี๊ยว... เมี๊ยว

แกรกก

ร่างบางนอนสั่นภายในผ้าห่ม ขอบตาของอีกฝ่ายนั้นดำคล้ำราวกับอดหลับอดนอนมานาน เสียงข้างนอกที่เป็นเสียงเหมือนกับกำลังคำรามนั้นดังขึ้นมาตั้งแต่ตอนสองทุ่ม เป็นเวลาปกติจนถึงช่วงเจ็ดโมงเช้า เสียงนั้นก็จะหายไป ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาที่บ้านหลังนี้เขาก็ถูกแมวตัวใหญ่นั้นหลอกหลอนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน วันแรกก็พอที่จะทนได้ แต่พอวันถัดมา มันก็หนักข้อขึ้นเรื่อย ถึงขนาดที่ทำให้คนที่ไม่กลัวผีอย่างเขาต้องหวาดผวาแบบนี้นะ... แมวตัวใหญ่ใช้อุ้งมือขรูดลงกับฝาผนังข้างนอกบ้าน ร้องง้าวๆเสียงดังไปทั่วทั้งหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านนะไม่ได้ยินหรอก... แต่เป็นเขาคนเดียวที่ได้ยิน และ นั่นก็ทำให้เขารู้สึกแย่สุดๆ เขาไม่ได้เกลียดแมวหรอก แต่ก็ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรจากเขากันแน่

ง้าวว

"พอสักที เงียบซะที"

เสียงหวานพึมพำออกมาก่อนจะตะคอกออกไป

"เงียบซะ เงียบ! ได้โปรดเถอะ"

มือเล็กๆยกขึ้นมาปิดหูแน่นก่อนที่จะหลับตาลง ทันทีที่เปิดเปลือกตาขึ้นมาร่างกายบางนั้นสะดุ้งเมื่อเจอเข้ากับดวงตาที่โผล่ออกมาจากเพดาน

"อ๊ะ..."

"ช่วย รับผมไปเลี้ยงหน่อยสิครับ"

           

ตึง!!

เฮื๊อกก!

คุโรโกะสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อสิ้นเสียงนั้น ภาพเมื่อคืนยังคงติดตาเขาถอนหายใจออกมาฟุ่บหมอบลงกับโต๊ะโคทัตสึฤดูหนาวแบบนี้ทำให้ไม่อยากออกไปไหนเลย

"ความฝัน... เหรอ?"

เมี๊ยว...

ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกรอบก่อนที่จะหันไปมองที่ประตูหน้าบ้านเจ้าตัวลุกขึ้นมายกมือขึ้นมาขยี้ตาเบาๆพร้อมทั้งเดินออกไปที่ข้างนอก

เมี๊ยว...

แมว...?

เขายกตัวมันขึ้นมาอุ้มก่อนที่จะหลับตาลง แมวสีน้ำตาลตัวนี้ดูท่าจะเชื่องดี เขาไม่ได้กลัวแมวแต่แค่ไม่ได้ชอบตัวเมื่อคืนนี้

"ฮ้า..."

คุโรโกะหาวหวอดออกมาซุกหน้าเข้ากับพุงของแมวสีส้มตัวใหญ่เขาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอีกครั้งก่อนที่จะหมอบนอนลงกับโต๊ะ

"ผมง่วงมากเลยครับ"

เมี๊ยว...

ดวงตาสีฟ้าปิดลงเมื่อพูดจบ เขาอดนอนมาหลายวันแล้วอีกอย่าง นอนนี้ถือว่าเป็นโอกาสที่จะได้นอนแล้ว

"แลกกับอะไรก็ได้ ให้ผมได้นอน"

เจ้าแมวตัวสีส้มนั้นจ้องมองใบหน้าหวานที่หลับอยู่ข้างๆลิ้นสากตวัดเลียข้างแก้มอย่างเอ็นดูก่อนที่รอบๆตัวนั้นจะกลายเป็นควันสีขาวทันทีที่ควันได้หายไปชายหนุ่มรูปร่างโปร่งแต่สูงกว่าเจ้าของบ้านนั้นก็ปรากฏขึ้นมา หูสีส้มนั้นตั้งสั่นดิกตามเสียงที่ได้ยินหางเจ็ดหางตวัดไปมา

"แลกกับอะไรก็ได้ งั้นเหรอ?"

เสียงทุ้มนั้นพึมพำออกมาก่อนจะแสยะยิ้มยกร่างบางที่นั่งฟุบลงกับโต๊ะนั้นขึ้นให้นั่งลงกับตักของเขา

"งั้น... มาแลกกับการทำให้เธอเพลียกันเถอะ เท็ตสึยะ"

 จุ๊บ จุ๊บ

ริมฝีปากหนานั้นกเจุ๊บไปทั่วทั้งแก้มมือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อผืนบางลูบไล้สะกิดตุ่มไตยอดอก

ฉันขอโทษที่ต้องทำแบบนี้... เพราะฉันติดอยู่แต่กับที่ดินนี้ถึงไปไหนไม่ได้ปกติแค่จะหลอกหลอนให้คนหนีไปที่อื่นเพราะที่นี่เป็นที่ของเขาตอนที่ตายไปเมื่อหลายร้อยปีก่อน เขาเป็นแมวโคมะ แมวปีศาจที่ดื่มเลือดของเจ้านายตนที่ตายไปเพราะอาฆาตแค้นคนที่ฆ่าลูกชายตนเขาต้องตามฆ่าเลือดเนื้อเชื้อไขของคนพวกนั้น ทุกยุคทุกสมัยพอฆ่าได้ไปรุ่นหนึ่งหางก็จะงอกออกมาหนึ่งหาง เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาฆ่าได้ไปหกรุ่นแล้ว หางถึงมีเจ็ดหาง และ ตอนนี้เขาก็หยุดการล้างแค้นนี่แล้วเดินทางเร่ร่อนจนมาถึงที่นี่ จนมาพบเข้ากับเด็กคนนี้

"อึก... อ๊ะ"

เสียงครางหวานนั้นเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง ทั้งใบหู และ ส่วนล่างนั้นถูกปลุกเร้าขึ้นมาอย่างหยาบโลน คนที่หลับสนิทแทบจะไม่รู้ตัวเมื่อโดนจับให้นั่งทับกับความเป็นชายที่เเข็งขึงด้านล่างเสียงหวานครางแผ่วใบหน้าหวานนั้นแดงก่ำเมื่อชายหนุ่มบดเบียดส่วนนั้นเข้าหา

"อา... อื้อ!"

"น่ารักมาก คุโรโกะนายน่ารักมาก"

เสียงทุ้มนั้นเอ่ยชมก่อนที่จะสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางรักสีหวานเสียงเฉอะแฉะนั้นดังก้องออกมาทุกครั้งที่ขยับเข้าออกร่างบางบิดตัวเร่าหลับตาแน่นกัดฟันกรอดเมื่อความรู้สึกหวาบหวามนั้นไหลซึมไปทั่วทั้งร่างกาย กางเกงตัวเล็กถูกรั้งลงจนเผยให้เห็นสะโพกซากุระอิสอดใส่แก่นกายเข้าไปยังช่องทางรักก่อนที่จะบดคลึง โพรงลึกตอดรับแน่นร่างกายตรงหน้ากระตุกเกร็งเมื่อเขาขยับ

งับ

"อุ... อ๊ะ อ๊า"

แม้ว่าจะไม่ได้รู้สึกตัวแต่อีกฝ่ายก็รองรับแรงกระทั้นหนักๆจากเขาสะโพกกลมถูกยึดให้จับกระแทกลงกับแก่นกายที่ซูซันเสียงหวีดครางผสมเสียงเนื้อกรเทบกันดังพับๆดังไปทั่วทั้งห้อง

กึกกึก

โต๊ะโคทัตสึสั่น ชายหนุ่มจับคนตรงหน้าให้นอนหมอบกับหน้าโต๊ะดึงรั้งสะโพกนั้นขึ้นสูงก่อนที่จะเสียดแทงเข้าออกเป็นจังหวะ ริมฝีปากหนาไล่ขบไปยังทุกส่วนบดขยี้ปลายอกสีสดให้บวมเป่ง

"อา... ดีจัง ดีจังคุโรโกะ"

ร่างสูงอัดกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่าร่างกายขาวนวลนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อความร้อนกดแทรกเข้ามาอวัยวะเพศอัดแน่นในช่องทางลึกสั่นกระตุกเสียดสีเข้ากับผนังช่องทาง

"อ๊า... อึก ยะ... อ๊ะ"

พรื่ด

น้ำเชื้อถูกหลั่งเข้าไปภายในเมื่อเสียงครางหวานนั้นส่งเสียงออกมาแหบพร่าสะโพกกลมกระตุกเร่าเบียดคลึงอยู่กับท่อนกายที่ฝังลึกภายในช่องท้อง คุโรโกะหอบหายใจออกมาเบาๆแต่ยังคงไม่ตื่นทำให้ชายหนุ่มด้านหลังนั้นยิ่งได้ใจอัดกระแทกสะโพกเข้าหาถี่ๆ

"ให้ตายสิ ฉันทำรุนแรงไปรึเปล่านะ"

ซากุราอิพึมพำคว้าเอวบางนั้นมากอดแน่นแนบส่วนร้อนเข้าหาร่างบางตรงหน้าก่อนที่จะปล่อยให้ท่อนกายยังคงอยู่ภายในนั้นไม่ยอมถอนออกมา

"อึ... อื้มม"

คุโรโกะตื่นขึ้นมาตอนบ่ายแก่ๆด้วยใบหน้าที่ต่างออกไปจากเดิม หลับเสียเต็มอิ่มมากกว่าทุกครั้งที่นอนเจ้าตัวหาวหวอดออกมา มองใบหน้าของแมวตัวนั้นที่นอนฟุบอยู่ข้างๆ ร่างกายกระตุกถี่ ความร้อนแผ่ซ่านออกมาก่อนที่เขาจะคว้าตัวแมวตัวนั้นเข้ามากอดไว้

"เป็นเพราะแกรึเปล่านะ..."

ที่ทำให้หลับเต็มอิ่มเสียขนาดนี้