ฆาตกรหน้ากาก [? ? X Kuroko]

ฉันกำลังทำเรื่องที่ผิดบาปอยู่ย่างนั้นเหรอ?

"อ๊ะ... อึก"

ในโลกที่แสนโสมมแบบนี้นะ มีเพียงแต่ความว่างเปล่า ตัวฉันเองก็ว่างเปล่า เกลียดการมีชีวิตอยู่ทั้งที่ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร จนกระทั่งได้มาพบกับนาย กับนายยังไงละ

"รุ่นพี่... อ๊า! ไม่ ไม่..."

สวบ สวบ

ทั้งนิ้วเรียวที่จิกลงกับที่นอน ทั้งเสียงครางหวานนี่ฉันอยากได้ อยากได้มันมาทั้งหมด ทั้งคำพูดที่น่าขยะเเขยง ทั้งมือไม้ของหนุ่มสาวในห้วงรัก มันต่ำทราม

ทั้งๆที่เคยคิดแบบนั้น แต่ครั้งแรกที่เห็นรอยยิ้มนั้ยส่งมาให้ก็ทำให้เขาต้องคิดเสียใหม่ รอยยิ้มที่ถูกส่งมานั้นราวกับกระตุ้นให้เขามีชีวิตอยู่ได้ต่ออีก อย่ามองมาเลย... มองมาที่ความว่างเปล่านี้ มองด้วยสายตาที่ใสชื่อบริสุทธิ์ของนาย

"อึก... คุโรโกะ ขยับช่วยกันสิ"

เสียงทุ้มนั้ยเอ่ยขึ้นมาพลางกระแทกแก่นกายให้เข้าไปในช่องทางลึกอย่างรุนแรงเสียงครางหวานที่แสนเจ็บปวดนั้นน่าฟังเสียยิ่งกว่าอะไรดี สะโพกกลมกลึง รูปร่างผอมแห้งเขาชอบมันที่สุด บนร่างกายที่ถูกย้อมด้วยน้ำกามของเขา

ถ้าเป็นนายละก็ ถ้าเป็นนายที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ละก็จะต้องโอบกอดฉันได้อย่างอบอุ่นใช่มั้ย?

"อ๊ะ อ๊าง... อ๊ะ"

ความสุขสมที่ประหลาดนั้นถาโถมเข้ามา ภายในร่างกายถูกเต็มเต็มด้วยน้ำเซื้อสีขุ่นที่ทะลักออกเข้ามาทุกๆสามสิบนาที ร่างกายแทบจะรองรับไม่ไหว คุโรโกะกรีดร้องออกมาภายในห้องที่มืดทึบนี้ ร่างกายเขยื้อนไปตามแรงกระแทกของคนด้านหลัง เสียงกรุ้งกริ้งจากปลอกคอแมวนั้นส่งเสียงออกมา

"อึก... รุ่นพี่ ฮึก ปล่อยผมไปเถอะนะ... ปล่อย อั่ก!"

น้ำรักฉีดพ่นเข้ามาภายในช่องทางลึกทันทีเมื่อเขาเอ่ยปาก ฟันคมนั้นกัดลงมาที่ลำคอขาวเป็นแผลซ้ำอีกรอบหลังจากที่ตกสะเก็ดไปโคงาเนอิกระทั้นสะโพกราวกับสุนัขติดสัตว์หยุดไม่ได้ หยุดไม่ได้แม้แต่นิดเดียวถ้าดึงดุ้นออกมา น้ำเชื้อของเขาก็จะไหลออกมา

"ฮึก ...ฮืออ รุ่นพี่ครับ"

"ซู่วว... ซู่ววว อย่าร้อง อย่าร้องสิเด็กดี"

ร่างกายถูกสวมกอดจากทางด้านหลังเมื่อชายหนุ่มร่างสูงนอนทิ้งตัวลงมานอนตะแคง กดสะโพกขยับยุกยิกราวกับไม่พอใจที่มันมีได้แค่นี้ ต่อให้ทำอีกกี่รอบก็ยังไม่พอ ยังคงอยากใส่เข้าไปภายในนี้ เท่าไหร่ก็ไม่พอ

สวบ สวบ

"อ๊ะ... อึก ฮ๊ะ!"

ชายหนุ่มกระแทกเข้าออกอีกครั้งขณะที่กำลังปลดปล่อย อวัยวะเพศนั้นสั่นกระดุกบวมเป่งขึ้นมาอีกรอบเขากดสะโพกควงวนอยู่ภายในท้องที่เต็มไปด้วนน้ำ มองแผ่นหลังที่สั่นเทิ้มนั้นอย่างรักใคร่ จ้องมองอย่างเขินอาย ที่ทำไมก็เพราะนาย ทำไปก็เพื่อนาย เพื่อนายเพียงคนเดียวของฉัน ร่วมยินดีสิ... ร่วมยินดีที่เป็นหนึ่งเดียวกันซะ เพราะว่าฉันรักนายมากเสียจน จะให้ทำอะไรผิดบาปแค่ไหนก็ยังไงยังไงละ

"ไม่ปล่อยหรอกนะ ไม่ปล่อยนายไปหรอก"

อา... ใช่ ใช่แล้วถ้าปล่อยไปละก็จะต้องตายแน่ๆยังไงละ เพราะฉะนั้นจงดีใจซะ ดีใจซะเถอะ

"ตอนนี้ทางตำรวจกำลังตามจับกุมเขาอยู่ ขอให้พวกคุณใจเย็นๆด้วยนะครับ"

ตำรวจที่เป็นคนรับผิดชอบคดีนี้เอ่ยขึ้นมา เมื่อเห็นสีหน้าเป็นทุกข์และน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตาของพ่อแม่ของเด็กหนุ่มที่ออกข่างอยู่ทุกวัน

"ขอร้องละคะ ช่วยเท็ตสึยะ ช่วยลูกของเราด้วย ฮืออ เด็กคนนั้นเป็นเด็กดี อาจจะถูกฆ่าไปแล้ว อาจจะโดนฆ่าไปแล้วก็ได้"

เสียงหวานแหบนั้นร่ำไห้ฟุบหน้าลงกับอกของสามีคร่ำครวญอย่างน่าสงสาร

ไม่หรอก... มันไม่ฆ่าพี่ชายหรอก

หมอนั่นนะ ไม่มีทางฆ่าพี่ชายหรอก

เพราะฉะนั้น พี่จ๋า... รอผมก่อนนะ

รอผมก่อนนะพี่จ๋า ผมจะไปเอาตัวพี่จ๋ากลับมา จะเอากลับมาเป็นของผมให้ได้ ต้องเอามาเป็นของผมคนเดียว คนเดียวเท่านั้น

มือหนาลูบลงที่หน้าท้องของตัวเองเบาๆ รอยแผลที่ถูกฝากไว้ ฉันจะสลักลงกับใบหน้าอันเน่าเฟะของแก โคงาเนอิ ชินจิ