เสียงรับคำดังขึ้นพร้อมกับคุโรโกะที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดยูคาตะสีฟ้าธรรมดาใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อสบตากับดวงตาหวานฉ่ำของอีกคนที่เดินเข้าไปใกล้เซย์จูโร่
“คุโรโกะ”
อาคาชิขมวดคิ้วอย่างสับสนเมื่อเจอกับคนตรงหน้ากับคนที่เพิ่งเคยเห็นสีหน้าท่าทางของคุโรโกะตอนนี้อย่างเขาทำเอาเขาใจเต้นระทึกด้วยความหวั่นไหว
ไม่ใช่ คุโรโกะไม่ได้ทำตัวแบบนี้
“อื่ก”
เสียงเครื่องสั่นส่งเสียงดังพอที่จะทำให้อาคาชิมองอีกครั้งช่องทางรักสีชมภูมีน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจนเลอะพึ้นห้องเครื่องเล่นข่มขืนที่ถูกสอดใส่ก่อนหน้าถูกดึงออกโดยที่เซย์จูโร่จับคุโรโกะหันหลังมาทางเขายูคาตะถูกเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นบั้นท้ายกลมกลึงที่เขาไม่เคยสนใจเลยชักครั้ง
“ดูสิ
ตรงนี้เต้นตุบๆเลยว่าไหม?
มันรับของฉันเข้าไปทุกวันเลยนะ”
นิ้วเรียวยาวคว้านเปิดช่องทางจนทำให้เห็นเนื้อสีแดงที่เต้นตุบๆอย่างที่เซย์จูโร่ว่าทำให้อาคาชิกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ
ไม่เคยอยากเห็นช่องทางของผู้ชายเลยซักครั้งเดียว
แต่ที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้ร่างกายของเขาร้อนจนทนไม่ไหว
“อ๊ะ ไม่
ตอนนี้ เซย์คุง”
น้ำเสียงแหบพร่าสั่นไหวดังขึ้นเมื่อท่อนร้อนจ่อตรงทางเข้าของตัวเองในขณะที่ยืนอยู่แบบนั้น
อายจนไม่รู้จะพูดยังไงเมื่อมีแฟนของตัวเองนั่งมองอยู่ตรงนั้นไม่วางตาแทบอยากจะร้องไห้เมื่อความสุขสมเข้าครอบงำร่างกายโอนอ่อนต่อสำผัสของชายผู้เป็นพี่ของแฟนตัวเอง
น่าอับอายที่สุด
“ทำไมละ? ไม่อยากได้เหรอ?”
ด้วยสายตาที่หื่นกระหายของเซย์จูโร่ทำเอาคุโรโกะขนลุกซันเหมือนกับจะบอกว่าไม่อยากจะแสดงให้คนรักที่โง่เขลานั่นดูเหรอ? ร่างบางกัดริมฝีปากดันให้คนที่โอบอุ้มตัวเองนอนลงไปก่อนจะขึ้นคร่อมอย่างที่เคยทำเป็นประจำโดยหันหน้าให้กับอาคาชิที่มองตะลึงค้างกับความใจกล้าของคุโรโกะ
“อื่ก…”
เหมือนกับโดนความหวานฉ่ำของดวงตาสีฟ้าดึงดูดอาคาชิลุกขึ้นเอื้อมมือไปหาคนที่ขยับขึ้นลงโดยส่วนนั้นของพี่ชายฝาแฝดตัวเองกระทุ้งอยู่ไม่ห่าง
ลมหายใจหอบเมื่อรับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของคุโรโกะ
“หยุด…ยืนดูอยู่ตรงนั้นแหละ”
คุโรโกะยิ้มหวานหยดออกคำสั่งอาคาชิที่คิดจะเอื้อมมือมาที่ตนให้หยุดการกระทำนั้นขณะที่ยังเชื่อมต่ออยู่กับอีกคนที่หน้าตาคล้ายกันอย่างกับแกะ
“หึหึ”
เสียงหัวเราะของเซย์จูโร่ดังขึ้นโดยที่ไม่ลืมที่จะกระแทกแก่นกายของตัวเองให้สำผัสกับความนุ่มลึกของคุโรโกะโดยที่มีน้องชายยืนดูอยู่
“อ๊า
อ๊า อะ ออกแล้ว”
ความสุขสมพุ่งสูงขึ้นเมื่อน้ำรักมากมายทะลักเข้าสู่ช่องทางของตัวเองเหมือนกับจะท้องได้เมื่อความเป็นชายของคนที่นอนราบถอนออกคุโรโกะก็ยื่นมือไปลูบแก้มอาคาชิเบาๆก่อนจะจูบซับน้ำตาให้
“อะ?”
เหมือนเขาจะเพิ่งรู้ตัวว่าร้องไห้
น้ำตาไหลลงอาบแก้มเมื่อเห็นคนรักของตัวเองที่ไม่เคยสนใจมีความสุขเมื่อทำกับพี่ชายของเขาความเจ็บปวดเข้าถาโถมจิตใจตอนที่เห็นคุโรโกะรู้สึกดีเมื่ออยู่กับคนอื่น
“นี่…มาทำกันเถอะครับ”
เสียงกระซิบหวานดังขึ้นเมื่อคุโรโกะนอนแผ่หราอยู่บนเตียงโดยที่มียูคาตะบดบังแค่นิดเดียวช่องทางมีน้ำรักไหลออกมาจนเปื้อนขาอ่อนทุกส่วนของร่างกายมีรอยฝากไว้เต็มไปหมดทำให้จิตใจยิ่งสั่นไหวรุนแรงขึ้นอีก
“เอาของนายใส่เข้าไป
ลองสำผัสดูสิ ของคนรักของนายนะ”
มือเซย์จูโร่รั้งขาทั้งคู่ของคุโรโกะขึ้นเพื่อเปิดให้เห็นถึงส่วนลึกนิ้วเล็กเกาะเกี่ยวเบิกทางให้อาคิชิสอดใส่เข้ามาจนคนที่ทนไม่ได้เองกลับเป็นเซย์จูโร่ที่ก้มลงจูบแลกลิ้นกับคุโรโกะอาคาชิที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับทนไม่ไหวดุนดันความเป็นชายของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวานที่ก่อนหน้าเคยผ่านผู้ชายที่เป็นพี่ชายฝาแฝดของเขามาแล้ว
“แฮ่ก…อื่ก”
ความอึดอัดหลังจากที่แทรกตัวเข้าไปในช่องทางรักทำให้อาคาชิถึงกับหน้าแดงก่ำส่วนลึกตอดรัดอย่างแนบแน่นตอดตุบๆเหมือนจะดูดเข้าไปให้ได้ผนังอ่อนนุ่มแต่กับบีบรัดจนเขาจะถึง
รู้สึกดี รู้สึกดีมากก่วาตอนทำกับคนอื่น ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน
กระแทกไปน้ำตาก็ไหลไปเป็นทางความรู้สึกดีทำให้อาคาชิหยุดตัวเองไม่ได้
เคยละทิ้งแม้กระทั้งช่องทางที่วิเศษแบบนี้ โง่ เขามันโง่
“อื้อ
อ๊า อาคาชิคุง อาคาชิคุง”
พอคิดว่าอยากจะผูกมัดร่างบางนี้ความเป็นชายก็ใหญ่คับแน่นจนคุโรโกะตาโตร้องลั่นอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อนดิ้นพล่านอย่างกับปลาที่ขาดน้ำหลังจากที่รับการกระแทกที่รุนแรงเข้ามาทำให้ร้องไห้บอกให้หยุดด้วยความที่ทนไม่ไหว
“ยะ
หยุด หยุดน๊า มัน อ๊า!”
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนระหว่างที่รับการสอดส่ายอย่างบ้าคลั่งของอาคาชิไปก็ร้องไห้ไปทำให้เซย์จูโร่ยิ้มกริ่มถึงความน่ารักของคุโรโกะจับแก่นกายที่เต้นเร่าๆถูไถไปตามใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาไม่สอดใส่เข้าไปในปากแต่กลับเน้นย้ำที่ริมฝีปากแรงๆ
ตรงแก้มและข้างในหู
“อุ
อื้อ อ๊า”
ต้นขาสั่นเทิ้มชั่วพริบตาที่ถูกอาคาชิปลดปล่อยเข้ามาน้ำตาไหลนองเต็มหน้าของทั้งสองคนร่างกายสั่นอย่างไม่อาจต้านทานความสุขสมที่เกิดขึ้น
และ
ดูเหมือนจะได้ยินเสียงสะอื้นคุโรโกะเงยหน้ายิ้มหวานให้กับอาคาชิที่เพิ่งเสร็จไปร้องไห้อยู่ตรงนั้นโดยที่ยังสอดใส่อยู่ในตัวของเขา
“คุโรโกะ”
เป็นครั้งที่สองที่ร้องไห้
หลังจากที่เสียแม่ผู้เป็นที่รักไปก็ไม่เคยคิดที่จะร้องไห้อีก
แต่มาวันนี้กลับร้องไห้อย่างควบคุมสติแทบไม่อยู่
“เลิกกันดีก่วาไหม?”
เซย์จูโร่ที่เงียบมานานพูดขึ้นพรางดึงคุโรโกะที่อ่อนแรงเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนเองร่างเล็กรู้อยู่แล้วว่าแฝดพี่จะพูดแบบนี้หลังจากที่โดนขังไว้ในบ้านของอีกคนมาตั้งสามวันถูกสอดใส่จนร้องไห้กับที่ถึงแบบนั้นก็ยังไม่คิดจะปล่อยไป
แถมยังถูกสารภาพรักขณะที่โดนกระทำปฏิเสธไม่ได้ ถ้าปฏิเสธจะโดนหนักก่วาเดิมแต่….เซย์จูโร่ไม่เหมือนอาคาชิ
“มะ
ไม่ ไม่เลิกเด็ดขาด”
คนที่ถูกถามอย่างอาคาชิตะคอกคืนเสียงดังโดยที่กำลังดึงร่างที่ใกล้จะหลับเข้ามาหาตัวเองแต่กลับโดนคุโรโกะเองปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดี
“ขอโทษครับ
แต่ผมไม่คิดว่าจะอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม”
คนถูกต่อว่าเข้าใจดีว่ามันหมายความว่ายังไง
‘การที่นายคบกับคุโรโกะเป็นแฟนแล้วเที่ยวไปมีอะไรกับคนอื่นเนี่ย
คิดว่ามันดีนักเหรอ? ทำไมไม่คิดถึงหัวอกคนที่นั่งรอนายอยู่ข้างนอกนั่นบ้าง
ขณะที่นายกำลังมีความสุขอยู่นะ’
คำพูดของเพื่อนร่วมทีมของเขาดังขึ้นเมื่อเขารู้สึกว่าใกล้จะโดนทิ้ง
สามวันก่อนหน้าที่คุโรโกะไม่มาโรงเรียนกำลังสุขสมอยู่กับพี่ชายของเขาโดยที่ทิ้งเขาไว้แบบนั้น
มันเจ็บ
“อื่ก
ไม่เลิก ขอโทษ ขอโทษ”
พอคิดว่าตัวเองจะโดนทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยที่คนรักของเขามีความสุขน้ำตาก็ไหลอาบแก้มอย่างช่วยไม่ได้
ก้มลงกอดขาของคนที่เขาเคยปล่อยทิ้งไปอย่างอาทร
พึ่งจะรู้สึกว่าตัวเองมันโง่จริงๆอย่างที่คนอื่นพูด
ไม่อยากเสียไป ยังไงก็ไม่อยากจะเสียไป
“เอาไงดีละเท็ตสึยะ?”
เซย์จูโร่ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องชายของเขาเริ่มที่จะเป็นบ้าเป็นหลังถ้าโดนทิ้งไปจริงๆ
ร่างบางยิ้มน้อยๆก่อนจะสื่อเป็นนัยว่าช่วยไม่ได้ที่จะสานต่อความสำพันธ์กับคนรักของตัวเอง
………………………………………………………………………………………………
“จริงๆแล้วฉันอยากให้อาคาชิจจิเลิกกับคุโรโกจจินะฮะ”
น้ำเสียงเหงาหงอยดังขึ้นภายในโรงยิมที่ถึงแม้ว่าจะกอดคุโรโกะจากด้านหลังอยู่แล้วก็ตาม
หมาที่ได้เจ้าของคืนมาดูไม่มีความสุขเลยซักนิดเวลาเห็นอาคาชิยิ้มให้กับคุโรโกะอยู่ข้างสนาม
“อืม
เรื่องนั้นน่าจะไปถามเซย์คุงมากก่วานะครับ”
“เอ๋…ไม่เอาอะ
ที่จริงเซย์จูโรจจิน่ากลัวก่วาอาคาชิจจิซะอีกนะ”
คิเสะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีหวาดๆเมื่อคิดถึงใบหน้าของแฝดผู้พี่
ที่ดูภายนอกเป็นหนุ่มใจดี แต่ลับหลังกลับเป็นปีศาจแบบนั้น
“เขาใจดีออกนะครับ”
“นายถูกความรักบังตานะสิ”
มิโดริมะที่โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดขึ้นก่อนจะวางมือลงบนผมสีฟ้านุ่ม
ก็อาจจะเป็นอย่างที่หนุ่มแว่นคนนี้พูดก็ได้นะ
เวลาอยู่บนเตียงอย่างกับสัตว์ป่าทั้งคู่นั่นแหละ แกล้งเขาอยู่เรื่อย
“คุโรโกะกลับบ้านกัน”
อาคาชิเดินมาดึงร่างบางออกจากอ้อมแขนของคิเสะก่อนจะลากไปที่พี่ชายฝาแฝดของเขาที่ยืนอยู่ตรงนั้น
นายแบบหนุ่มมองตาละห้อยอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเจ้าของตัวจริงเขาเข้ามา
คอยดูเถอะ
ซักวันผมจะทำให้ทั้งคู่เลิกกัน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น