น้ำเสียงที่ดูเหมือนกำลังเจอคู่แข่งที่สูสีดังขึ้นเหนือหัวพอหันขึ้นไปมองก็พบกลับสายตาที่เร่าร้อนทิ่มแทงไปทั่วร่างของอาโอมิเนะ
“อ่ะ
แฮ่ก พวกคุณกำลังจะทำอะไรนะ?”
พอผ้าถูกแกะออกสิ่งแรกที่ทำให้อาคาชิกัปตันทีมยิ้มออกมาคือคำถามที่เขาคิดไว้แล้วว่าร่างเล็กต้องพูดมันออกมา
“มองไม่ออกรึไง
กำลังจะรุมโทรมนายไงเท็ตสึยะ”
คำพูดที่แสนร้ายกาจของคนผมสีแดงพูดขึ้นพรางใช้นิ้วคีบยอดอกสีแดงขึ้นมาบีบเค้นเล่นทำให้คุโรโกะถึงกลับร่างกายกระตุก
สมองปั่นป่วนเพราะกำลังใช้ความคิดอย่าหนักเพื่อคิดหาเหตุผลที่ทำให้เพื่อนร่วมทีมของเขาทำแบบนี้กับตน
“อ๊า! เจ็บ! ปล่อยผมนะ
มันไม่ตลกนะที่ทำแบบนี้นะ”
ร่างบางต่อว่าคนที่ทำแบบนั้นกับเขาอย่างโกรธๆก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างทรมานโดยที่ไม่รู้ว่ายิ่งแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมา
ก็ยิ่งไปกระตุ้นความอยากของอีกฝ่าย
“อื่ก
อะไร ไม่! อื้อออ”
ท่อนร้อนแทงพรวดเข้าไปในโพรงปากอย่างรวดเร็วขณะที่เขากำลังอ้าปากระบายความเจ็บปวดออกมา
มุราซากิบาระไม่พูดอะไรนอกจากขยับมันเข้าปากของร่างเล็กอย่างเอาเป็นเอาตาย
“อื่กก
อ่อก!”
แก่นกายที่ใหญ่ก่วาของคนปกติดดุนดันเข้ามาในส่วนลึกของลำคอ
ยัดเหยียดความใหญ่โตที่ร้อนผ่าวถูไถไปตามโผงปากจนเขาแทบหายใจไม่ออก
จะต้องตายแน่ๆแบบนี้
“คุโรชิน
คุโรชิน อ่า จะออกแล้ว
อื้อ”
มือจิกหัวจนอีกคนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดกระแทกเข้าไปแรงๆจนขอบปากของคุโรโกะร้อนผ่าวจนเหมือนกำลังจะลุกไหม้
เขาทำได้เพียงแค่อ้าปากให้กว้างที่สุด
ไม่งั้นปากของเขาต้องฉีกแน่นอน
พร่วด!
“อื่ก
แค่กแค่ก ฮ้า…”
สายธานที่ร้อนผ่าวถูกปลดปล่อยออกมาจนซุ่มไปทั่วปากไหลย้อยออกมาจากมุมปากของร่างเล็กอย่างหยาบโลน
อาโอมิเนะที่มองเห็นอย่างนั้นกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากควักแก่นกายที่ใหญ่ไม่แพ้ของคนตัวสูงที่สุดในกลุ่มออกมาถูไถเข้ากับยอดอกอีกข้างอย่างอดทนไม่ไหว
“อัตสึชิรุนแรงแบบนั้นไม่ได้นะ”
ไม่อยากให้มาพังตอนนี้เพราะยังมีเวลาอีกมาที่จะสนุกกัน
ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้
“ขอโทษ
ก็มันทนไม่ไหว อ๊ะ อย่าคายออกมานะ กลืนเข้าไป ใช่ๆแบบนั้นแหละ”
มุราซากิบาระรับคำเบาๆ
ก่อนที่จะหันไปเอามือใหญ่ล้วงเข้าไปในปากเล็กๆถูไถบังคับให้คนที่นอนอยู่บนเตียงเปิดปากรับน้ำรักของตนเข้าไปเมื่อเห็นว่าคุโรโกะทำท่าจะคายมันออกมา
น่าเสียดายออก กินเข้าไปเยอะๆเลยนะ
“อื่ก
อ่า หยุด”
“คิดว่าแค่บอกว่า ‘หยุด’ พวกเราก็จะหยุดงั้นเหรอฮะ? ตลกแล้ว”
คิเสะพูดพรางดึงผ้าห่มที่ปกปิดร่างกายของเขาออกไปจนพ้นทาง
ภาพนั้นทำให้เขายิ่งกลัวเมื่อในมือของอีกคนกำลังจับของเล่นข่มขืนที่หาชื้อได้ตามเว็บเซ็กส์แกว่งไปมา
“อยากใช้เจ้านี่กับคุโรโกจจิตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยละรู้ไหม?”
“ไม่…ไม่นะ อ๊า! เจ็บ เอาออกไป!”
ร่างกายกระตุกเกร็งทันทีที่ลูกกรมๆถูกสอดใส่เข้าไปในร่างอย่างรุนแรงจนเขาต้องกรีดร้องออกมาอย่างทรมาน
น้ำกามที่เปรอะไปทั่วหน้าถูกมุราซากิบาระแลบลิ้นเลียอย่างกระหายอยาก
อาคาชิใช้มืออีกข้างที่ว่างยกขาของร่างเล็กขึ้นสูงจนเผยให้เห็นบั้นท้ายขาวกับช่องทางรักที่ตอนนี้กำลังโดนคิเสะดูดดุนอย่างเอร็ดอร่อย
เอวบางสั่นกระตุกเมื่อลิ้นอวบร้อนดุนดันเข้ามาพร้อมกับของเล่นข่มขืน
“อื้อ
อุ”
ปากถูกครอบครองด้วยปากของอาโอมิเนะตวัดเลียอย่างกลัวเสียดายสิ่งที่ไหลเยิ้มออกมาจากมุมปาก
มีเพียงมิโดริมะที่นั่งมองร่างเล็กอยู่ตรงมุมห้องเท่านั้นที่ดูจะขัดใจกับภาพที่เห็น
เขาไม่เห็นด้วยกับการกระทำแบบนี้เท่าไหร่ แต่เสียงหนึ่งย่อมแพ้หลายเสียง
จนต้องโดนให้มานั่งอยู่ตรงนี้
“อ่ะ
ไม่นะ อื้อ”
น้ำตาไหลพรากเพื่อแรงสั่นสะเทือนจากของเล่นที่ถูกสอดใส่ข้างในถูกเปิดขึ้นโดยคิเสะที่ตอนนี้ควักท่อนร้อนออกมาถูไถก้นงอนงามของคนตัวเล็ก
“อยากได้รึเปล่าคุโรโกจจิ?”
“อื้อ!”
ร่างบางส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อถูกคิเสะถามแบบนั้น
ไม่อยากถูกทำแบบนี้ ทำไม ทำกันแบบนี้ ผมไปทำอะไรให้พวกคุณไม่พอใจกัน!?
“ไม่เอาจริงๆเหรอ?”
“อื่ก
ไม่!”
“ก็ได้…หึหึ”
เสียงหัวเราะในลำคอของคิเสะและรอยยิ้มของเพื่อนร่วมทีมทำให้เขารู้สึกแปลกๆ
มือใหญ่ของอาคาชิถูไถไปตามปลายท่อนเนื้อของคุโรโกะอย่างปลถกเร้าจนน้ำตาแห่งความยินดีไหลออกมา
“ใส่เจ้านี่เข้าไปเถอะ”
อาคาชิยิ้มก่อนจะจับเอาสายชิลิโคนเล็กๆออกมาสอดใส่ท่อปัสวะของเขา
“เจ็บ
ฮือ มันเจ็บอาคาชิคุง”
ศักดิ์ศรีที่ถูกย่ำยีจากคนที่ไว้ใจทำให้เขาแทบเสียสติไม่คิดว่าพวกเขาจะใจร้ายกันขนาดนี้
“เด็กดี”
แม้น้ำเสียงดูเหมือนจะกำลังปลอบแต่รอยยิ้มกลับโหดเหี้ยมยิ่งก่วาอะไร
ผ้าปิดตาถูกมัดอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้เขานอนสั่นอยู่บนเตียงอย่างทรมาน
“ทนให้ได้ก่อนที่พวกเราจะมานะ”
“อื่ก
อื้อ”
ผ้าปิดปากถูกยัดเข้ามาในปากก่อนจะมีริมฝีปากร้อนลากไล้ไปตามแก้มที่เปื้อนไปด้วน้ำตาของเขา
และแล้วห้องนี้ก็เหลือเพียงเสียงสั่นของของเล่นข่มขืนและเสียงหอบหายใจของเขา
แรงสั่นสะเทือนถูกปรับให้อยู่ในระดับที่ไม่ให้เขาปลดปล่อยได้
อยากจะปลดปล่อยออกมาจนใจจะขาด
แต่ก็ไม่สารมารถปล่อยออกมาได้ ท่อนร้อนสั่นกระตุกอย่างเจ็บแสบตอนที่มันขยับ เพราะสายชิลิโคนถูกสอดใส่เข้าไปจนสุด
“อื้อ
อื้อ”
สติเริ่มพร่าเลือนเมื่อความสุขสมมาเยือนร่างกายไม่อาจจะปฏิเสธจากราคะได้ทำให้เขาขยับตัวไปมาแม้จะไม่มากนัก
แต่กลับไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้ ทรมาน อย่าหลั่งออกมา
อยากปลดปล่อยน้ำเชื้อสีขาวขุ่นออกมาให้หมด อยากได้มากก่วานี้
ถูกทำให้อยู่ในสภาพนี้มานานราวหนึ่งชั่วโมง
เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ ความรู้สึกนึกคิดตกต่ำลงเรื่อยๆเมื่อความอยากมันครอบงำ อยากถูกสำผัสจนร้องไห้ออกมา
ทั้งๆที่เมื่อกี้ที่ร้องออกมาก็เพราะเพื่อจะให้พวกนั้นหยุด
ครื่ดดดด
“อื่ก”
“กลับมาแล้วละ”
เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
เขาไม่สามารถแยกแยะว่าใครเป็นใครได้แล้ว ณ ตอนนี้
“น่าเกลียดจังเลยนะ”
ผ้าปิดปากและผ้าปิดตาถูกดึงออกทำให้เขามองเห็นคนที่ก่อนหน้าเสียบท่อนร้อนเข้ามาในปากของเขา
“อ๊ะ…อื่ก”
“อะไร
อยากเลียอีกงั้นเหรอ?”
น้ำเสียงดูหมิ่นดังขึ้นเหนือหัว
เขาร้องไห้ออกมาก่อนจะผยักหน้าอย่างจำยอม มันทนไม่ไหวแล้ว
แก่นกายสอดแทรกเข้ามาเบาๆ
ค่อยๆสอดใส่เหมือนกำลังหลอกล่อเขา
ปากบางอ้ากว้างเท่าที่จะทำได้ดูดดุนแก่นกายอย่างกระหาย
แค่เห็นท่อนเนื้ออยู่ตรงหน้าแก่นกายที่อยากปลดปล่อยมานานก็กระตุกสั่นอย่างร้ายกาจก่อนจะมีน้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา
“ปลดปล่อยทั้งๆที่แค่มองของของอัตสึชิงั้นเหรอ? ร่านดีจริงๆ”
“แล้วตรงนี้ละ
จะทำยังไง?”
ของเล่นที่ถูกสอดใส่มานานถูกกระซากออกอย่างรุนแรงด้วยมือของคู่หูของเขา
ภายในช่องทางขยายเท่ากับลูกบอลที่ถูกใส่เข้าไปจนทำให้เห็นผิวเนื้อสีแดงจัดที่ตอนนี้เปียกซุ่มไปด้วยน้ำล่อลื่น
“อื้ออ!”
“ทำไงละ?”
“ดะ
ได้โปรด เข้ามาข้างใน?”
ปากที่ร้อนจนสั่นระรักของเขาหลังจากที่ดูดกลืนท่อนร้อนของเด็กโข่งดังขึ้นปนเสียงสะอื้น
“ไม่ได้ยินเลยเท็ตสึยะ”
“ฮื่ก
ใส่เข้ามาตรงนั้น กระแทกแรงๆ ขอร้องละครับ”
“ไม่…”
ใจร้ายที่สุด
ใบหน้าของคุโรโกะซาหนึบเมื่อได้ยินคำนั้นจากปากของกัปตันทีม
ฟุ่บ
“อยากได้ก็ทำเองสิ
เลือกสิว่าอยากได้ของใครก่อน”
เชือกที่ถูกมัดโดนแก้ออกก่อนจะได้ยินเสียงของโซ่มาผูกใส่ขาข้างช้ายของเขาแทน
“อื่ก”
ท่อนร้อนทั้งสี่ถูกจ่อมาตรงหน้าทำให้เขาตาลาย
อยากได้ อยากได้พวกนี้
“อะ
อาคาชิคุง”
เขาพูดออกมาเสียงเบา
“หือ? ฉันเหรอ?”
“คะ
ครับ”
อาคาชิยกยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะขยับเข้ามาใกล้คุโรโกะที่จ้องมองพึ้นอยู่
“หันหลัง
แล้วยกก้นขึ้น”
“อื่ก”
ร่างบางนอนคว่ำอย่างยากลำบาก่อนจะยกก้นเนียนขาวขึ้นประจักสู่สายตาของคนในห้อง
ส่ายไปมาอย่างร่านร้อนแล้วใช้มือแยกมันออกจนทำให้เห็นสิ่งที่เจ้นตุบอยู่ข้างในนั้น
“เด็กดี”
“อ๊า
อ๊า!
แรงกระแทกดังขึ้นเมื่อแก่นกายของอาคาชิแทรกเข้าไปจนสุด
มันร้อนผ่าวและคับแน่นจนทำให้คุโรโกะส่ายสะโพกไปมาอย่างยั่วยวน
ส่วนที่เหลือก็พากันเข้ามาปลุกเร้าคุโรโกะอีกแรง ทำให้ไฟในตัวร้อนขึ้นไปอีกขั้น
“อ่ะ
อ๊ะ อุ่ก”
แก่นกายสอดคว้านภายในผนังทำให้เขาเผลออ้าปากจนแท่งร้อนของคิเสะสอดใส่เข้ามา
“ต่อไปเอาใครดี?”
อาคาชิกระซิบถามพรางกระแทกอย่างรุนแรงจนคุโรโกะตัวสั่น
“อะ
ไม่”
“ไม่เหรอ? ถ้าไม่เลือกจะเป็นยังไงนะ”
จะโดนทำอะไรอีก ไม่ ไม่เอาแบบนั้น
“อะ
อาโอมิเนะคุง คิเสะคุง ฮื่ก มะมุราซากิบาระ อ๊า คุง แล้ว ก็มิโดริมะคุง”
น้ำตาไหลพรากอย่างอดกลั้นเมื่อเขาพูดจบ
น้ำร้อนสาดเข้ามาในช่องทางจนเขากระตุกร่างเกร็งน้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาเปื้อนต้นขาจนทำให้คุโรโกะเกร็งร่างไม่ให้มันย้อยออกมา
“ตาฉันแล้วนะ”
“อื่ก”
ความใหญ่โตที่มากก่วาอาโอมิเนะสอดดันเข้ามา
เสียงเปียกแฉะดังขึ้นภายในจนทำให้คุโรโกะหลับตาแน่น อาโอมิเนะจับคุโรโกะหันมาทางเขาขณะที่แก่นกายยังไม่หลุด
กระแทกจนสุดแล้วถอนออกมาจนเหลือแค่ส่วนหัวที่ค้างคาอยู่ก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกช้ำๆ
ใช้นิ้วสอดเข้าไปอีกแรง
“อ๊า! อ๊ะ”
“รู้สึกดีเหรอ?”
“ดะ
ดี ดี!”
สวบ!
“อ่า”
สติถูกช่วงซิงไปอย่างง่ายดายเมื่อความร้อนถูไถกับโพรงปากทางรัก
ถูกปลดปล่อยเข้าไปจนนับครั้งไม่ถ้วน เปลี่ยนท่วงท่าสารพัด จนเขาร้องขอให้หยุด
สลบไปหลายครั้งแต่ก็ยังถูกทำทั้งๆที่หมดสติ สอดใส่แก่นกายของแต่ละคนจนจำขนาดได้
ถูกเรียกร้องอย่างสัตว์ป่า สอดใส่ตลอดทั้งวันขณะกินข้าวและนอนหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน
จะถูกทำแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่
ใจร้ายพวกแกกล้าทำยังงี้ได้ไง😡😡😡😡
ตอบลบใช่ๆๆๆ โหดร้ายมาก
ลบ