ครอบครัวที่รัก (3) [Kiseki And Kagami X Kuroko]

"อร่อย..."

ปากแดงเล็กดูดจ๊วบๆเข้ากับหน้าอกของเขาที่มีน้ำนมออกมา เพราะตอนนี้โทระเพิ่งจะเข้าสองขวบ น้ำนมเลยยังไม่หมดแถมยังมาท้องอีกรอบมคงจะผลิตน้ำนมออกมาเรื่อยๆนั่นแหละนะ แม้จะน้อยก็ตามแต่ก็ยังมีออกมา

ร่างเล็กนอนตะแคงกอดเจ้าตัวเล็กไว้กับอบตบไปที่ก้นปุๆคล้ายจะกล่อม

"อ๊ะ...กัดเหรอเนี่ย... ฮื๊ก...!!? ชะ ชินทาโร่?"

ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อชายผ้ายูคาตะถูกรั้งขึ้นจนเผยให้เห็นสะโพกที่น่าอาย แก่นกายร้อนที่แข็งขืนดุนเข้ามายังปากทางที่ปิดสนิททั้งๆยังไม่ได้เบิกช่องทาง

"เดี๋ยวเถอะครับ มิโดริยังไม่หลับนะ"

   เจ้าตัวกระซิบบอกผู้เป็นสามีที่ตอนนี้ไม่แม้แต่จะฟังอะไรทั้งนั้น ใช้โลชั่นที่อยู่หัวนอนมาเป็นที่ล่อลื่นก่อนจะพยายามสอดใส่ท่อนร้อนเข้าไปโดยแยกขาของอีกฝ่ายขึ้นสูง

"อืม...ขอโทษ...แต่...อย่าโกรธเลยนะ เบอร์นั่นนะ...ทิ้งไปแล้ว บอกเด็กคนนั้นแล้วด้วยว่าเท็ตสึยะคือภรรยา"

เสียงอู้อี้ดังขึ้นกลางหลัง คุโรโกะถอนใจออกมา มิน่าละ ตอนขากลับเธอถึงได้ขอโทษเขานะ

"แต่ตอนนี้...อื๊ก"

    ยังไม่ทันที่จะได้ประท้วงอะไร ความเป็นชายก็ซำแหลกผ่านปากทางเข้ามายังโพรงลึกทันที ร่างบางเกร็งตัวก่อนจะพยายามผ่อนลมหายใจให้ลดความอึดอัดลง

สวบ

"อื้อ...อ๊ะ..."

  ร่างกายขยับตามแรงกระแทกที่อ่อนนุ่ม หน้าอกถูกกัดจนเสียวแปร๊บจากปากของลูกชายทำเอาเขาแทบหลุดเสียงครางหวานออกมา มือหนาเอื้อมมาตรงหน้าบดขยี้ยอดอกอีกข้างที่ไร้การกอบกุม มือเรียวปิดปากของตัวเองแน่นกลัวว่าจะทำให้ลูกชายตื่น แม้กระนั้นก็ยังเผลอส่ายสะโพกรับคนที่อยู่ด้านหลังอย่างลืมตัว

"รู้สึกดีเหรอ? ที่แอบทำแบบนี้นะ"

   เสียงทุ่มดังขึ้นข้างหูดูดตรงคอจนเกิดเสียง จนเขาคิดว่าตอนนี้คงจะเป็นรอยแดงแล้วแน่เลย มือหนาเลื่อนลงมาตรงท้องที่นูนได้รูป ก่อนจะไล้ไปตามสะดือ ทำให้ร่างบางหลุดเสียงครางออกมา

"อ๊า...อ๊า...!"

"มาม๊า...?"

มะ มิโดริตื่นแล้ว!? การกระทำจากด้านหลังหยุดลงทันทีเมื่อคนตัวเล็กลุกขึ้นมานั่ง ขยี้ตาด้วยความง่วงงุนพร้อมกับหาวออกมา

"มะ มีอะไรเหรอ?"

เขาเอ่ยถามขึ้นอย่างหวั่นใจเมื่ออีกฝ่ายก้มลงมามองเขาก่อนจะมองข้ามไปยังมิโดริมะที่ตอนนี้กำลังกอดเขาจากทางด้านหลังด้วยสายตางุนงง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

"ไปส่งผมหน่อยครับ ปวดฉี่"

"อะ อื้ม...ได้สิ รอก่อนนะ"

   ร่างบางขยับตัวหมายจะถอยออกมา แก่นกายที่สั่นระริกอยู่ภายในช่องทางนั้นขยายใหญ่ขึ้นจนเขาต้องครางฮือในลำคอตัวสั่นราวจับไข้เมื่อจุดที่อ่อนไหวถูกสัมผัส

"มาม๊าเป็นอะไรเหรอ?"

"อื้อ...เปล่า...อื๊ก...อา"

แย่แล้ว...ทั้งๆที่อยากจะดึงสะโพกออกแต่ทำไม...เขาถึงสวนมันกลับไปกันคุโรโกะหอบแฮ่กราวกับผ่านการวิ่งที่ดุเดือดมาใช้แขนช้ายค้ำร่างกาย และแขนขวาจิกทึ้งลงไปยังฟูกตรงหน้าพยายามดึงสะโพกออกจากแก่นกายแต่กลับ แต่มันกลับ...รู้สึกดีจนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้มิโดริกำลังมองดูอยู่ ไม่นะ... ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้ ขยับส่ายสะโพกกับแก่นกายของสามีต่อหน้าลูกชาย

"ทำไมไม่ไปเองละ หืม...เด็กดี มาม๊ากำลังเหนื่อยนะ"

แต่แล้วมือใหญ่ก็เอื้อมผ่านร่างกายเขาไปลูบหัวเด็กชายที่นั่งอยู่ตรงนั้น

"นั่นสินะครับ มาม๊าเดินมาทั้งวันแล้ว"

มิโดริรับคำก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง อ้อมไปจากทางด้านปลายเท้าก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ

"ชิน...อ๊ะ...ชินทาโร่ ขยับ...ขยับได้แล้ว..."

   เสียงครางหวานดังขึ้นเมื่อสุดกลั้นขยับสวนสะโพกเข้ากับท่อนร้อนของสามีที่อยู่ด้านหลังอย่างร่านร้อนโดยไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป

"น่ารักจัง ..."

อิโรติคสุดๆ 

ซึบ

"อ๊ะ...อ๊า...อุ..."

    ร่างสูงรั้งอีกฝ่ายเข้ามาก่อนจะจ้วงแทงเข้าไปยังส่วนลึกขยับสวนกันอย่างหรรษาทำให้เกิดเสียงดังในใต้ผ้าห่ม

"ดีจัง...อร๊าง...งงง"

  ร่างบางกระตุกเร่าเมื่อปลดปล่อยน้ำสีขุ่นจนเปรอะชุดยูคาตะที่สวมใส่ความเปียกชื้นไหลชืมอย่างเห็นได้ชัดแม้กระนั้นคนที่อยู่ด้านหลังก็ยังกระแทกตามมาติดๆ รู้สึกดีจนตาพร่า คิดอะไรไม่ออกแล้ว

ครืดด

เสียงประตูปิดลงพร้อมกับความมืดที่คืบคลาน มิโดริกลับเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันอีกครั้งก่อนจะแหวกเสื้อออก แตะปลายลิ้นไปที่ยอดอกที่มีน้ำนมปริ่มออกมา ดูดจ๊วบราวกับอร่อยหนักหนา หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ทั้งๆที่คุโรโกะนั้นยังอึ้งอยู่กับสถานการณ์ในตอนนี้

"ถูกสามีขยับจากด้านหลัง และ ถูกลูกชายกำลังเลียหัวนมแบบนั้น ดีใช่ไหม?"

ราวกับเป็นคำลามกที่ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากปากของอีกฝ่าย คุโรโกะยังคงครางเสียงหวานอยู่เบาๆ โดยที่ความเสียวซ่านยังคงแล่นผ่านร่างกายอยู่

"คน...บ้า...อ๊ะ...อ๊าา...อื้อออ"

หยาดธานสีขุ่นถูกปล่อยเข้าไปยังโพรงลึกที่รัดแน่น ร่างกายบิดเร้าอย่างร่านราคะ หอบแฮ่กหมดแรงลงกับที่

"ฝันดีนะ เท็ตสึยะ มิโดริ"

  ร่างสูงก้มตัวลงจูบไปที่ภรรยาที่ตาปรือจะหลับลงเบาๆก่อนจะใช้มือลูบไปยังหัวของลูกชายที่อยู่ถัดไป เอนตัวลงกอดทั้งสองคนไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะดำดิ่งสู่ห้วงความสุขไปด้วยกัน

"กลับมาแล้วครับ"

"เท็ตสึยะ!"

ร่างสูงผมสีแดงพุ่งกอดเขาทันทีเมื่อมาถึงยังห้องโถงของบ้าน เหล่าสามีต่างพากันนั่งหน้าสลอนอยู่กับที่พร้อมกับลูกๆที่วิ่งเข้ามาห้อมล้อม

"ไปเที่ยวที่ไหนมา ไม่บอกกันเลย"

จุ๊บ

"ไปทาคายาม่ามาครับ"

ร่างบางเอียงคอให้คางามิหอมแก้มได้อย่างถนัดก่อนจะถูกรุมจุ๊บยังส่วนต่างๆของใบหน้าจากสามีและลูกๆ

"ไปไม่ชวนกันเลยนะ!"

"ใช่ๆ มาม๊านิสัยไม่ดี"

ทั้งอาโอมิเนะและไดสุเกะต่างก็ตำหนิเขาพร้อมกับคุ้ยหาของฝากที่เขาถือมาไปพราง

"ขอโทษครับ"

"คราวหน้าไปกับเรานะฮะ"

คิเสะเอ่ยขึ้นประท้วงเมื่อหันมาทางเขา เจ้าตัวกำลังวางจานชามสำหรับอาหารมื้อเย็นอยู่ ดูเหมือนจะยังเจ็บใจกับการที่จู่ๆเขาก็ถูกแย่งไปอีกหนสินะ

"แน่นอนครับ ไปกัน "

"มีใครเอาของในห้องปะป๋าไปเล่นรึเปล่า?"

มิโดริมะที่โผล่หัวมาจากห้องทำงานของตนเอ่ยขึ้น ถามจากเด็กที่กำลังนั่งคุยกันอยู่กับมิโดริที่พึ้น เด็กๆส่ายหน้า ไม่รู้ไม่เห็นกระทั่งชายอีกคนพูดขึ้นมา

"หมายถึงรูปนี่นะเหรอ?"

อาคาชิเอ่ยพร้อมกับหยิบมันขึ้นมา รูปถ่ายอัลตราซาวนด์ของเขาถูกยื่นไปให้อีกฝ่าย มิโดริมะทำท่าโล่งอกก่อนจะหันมามองเขา

"จะว่าไป ทำอาหารกันเยอะขนาดนี้"

"ฉลองไง...ต้อนรับลูกแฝดของพวกเรา"

อาคาชิยิ้มให้กับเขา พร้อมกับพยุงเขาเดินไปหาทุกคนที่ยืนเรียงกันอยู่

"เอ๊ะ...ลูกแฝด?"

"ชินทาโร่ยังไม่ได้บอกละสินะ"

มุราซากิบาระเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม เขาหันไปมองชายที่ถูกพาดพิงด้วยสีหน้าตื่นๆ

"อืม ฝาแฝด"

"ขอบคุณที่อุจส่าห์ลำบากเพื่อพวกเรานะ เท็ตสึยะ"

ชายหนุ่ม6คนก้มหัวลงโค้งให้กับเขา ด้วยท่าทางที่ยินดีไปในตัว ร่างบางหัวเราะพรางกลั้นน้ำตาพยายามที่จะยิ้มออกมา แต่กลับมีแต่เสียงสะอื้นฮัก

"ดีจังเลยนะ..."

"อื้อ...มีน้องฝาแฝดละ"

มิโดริและเอสึชิพูดคุยกันเงียบ เมื่อมองไปยังแม่คนสวยที่ตอนนี้ถูกพ่อของพวกเขากอดเอาไว้

ดีจังที่ไปศาลเจ้า ขอเด็กฝาแฝด

"เพราะฉะนั้น จนก่วาจะคลอด ให้อยู่แต่บ้านนะ"

"เอ๊ะ...?"

จากที่กำลังดีใจ คุโรโกะหุบยิ้มขึ้นมาทันที เพราะอาคาชิที่เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"ล้อเล่นนะ...จะพาไปเที่ยว จนก่วาจะถึงกำนดคลอดเลยละ"

"อย่ามาล้อเล่นกันแบบนี้สิครับ"

ร่างบางหน้ามุ่ยให้กับสามีที่รัก

"ขอโทษๆ"

ที่จริงก็ ตามนั้นนั่นแหละ... ไม่อยากให้ออกไปไหนเลยเสียด้วยซ้ำ เดี๋ยวถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ลูกที่อยู่ในท้องทั้งสองคนจะได้รับอันตรายได้ เอาเถอะ...จากนี้ไปก็ คุ้มกันให้ดีๆเท่านั้นแหละ