ครอบครับที่รัก (2) [Kiseki And Kagami X Kuroko]

แรงเสียดสีที่เกิดจากการถูกถูไปมาตรงช่องทางทำให้ร่างบางที่คุ้นเคยกำสัมผัสนั้นอ่อนระทวยลงทันที่ สะโพกตกวูบลงจากมือก่อนที่แก่นกายใหญ่จะดุนดันเข้าไปยังช่องลึก ความซื้นที่เปียกเยิ้มนั้นดังขึ้นภายในห้องที่เงียบสนิท

“อะไรกัน ที่รักเองก็ รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ?”

น้ำเสียงเนือยๆนั้นแสดงออกมาว่ากำลังขบขันเต็มทีกับสภาพของเขาที่ตอนแรกยังขัดขืน ทำเอาร่างบางที่อยูบนตักหน้าแดงวาบอย่างช่วยไม่ได้ อยากจะตอกกลับซะเหลือเกินว่า ใครมันจะไปทนกับเรื่องแบบนี้ได้ ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่คุ้นเคยกันที แค่ถูกจับนิดกน่อยก็มีอารมณ์ร่วม คิดว่ามันเป็นเพราะใครกันละ

“ฮื่ก พะ พูดบ้าๆ นะ…อ๊ะ?”

“จะทำเบาๆนะ ไม่ต้องกลัว”

ร่างสูงกดจมูกไซร้ไปตามลำคอขาวที่เนียนนุ่ม ขบกัดอย่างมันเขี้ยวพรางกระทั้นอย่างนุ่มนวน มืออีกข้างที่ว่างอยู่นั้นลูบตรงหน้าท้องของผู้ที่เป็นภรรยาเบาๆแสดงถึงความเอาใจใส่จากอีกฝ่าย

"อ๊ะ...อ๊ะ...อัตสึชิ..."

"อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวลูกๆก็ได้ยินเสียงหวานๆนี่หรอก"

อัตสึชิประกบจูบลงทันที ราวกับว่าจะกลืนกินเสียงครางหวานนั้นเข้าไปก็ไม่ปาน โอบกอดร่างเล็กที่นั่งอยูบนตักอย่างรักใคร่ ไม่ใช่ว่าอะไร แต่...เขาเปล่าหวงภรรยากับลูกชายหรอกนะ ไม่ได้หวงเลยชักนิด เพียงแค่ไม่อยากให้มาหลงเสน่ห์ของแม่ก็เท่านั้นเอง

ไม่เคยคิดเลยว่าจริงๆแล้วภายในใจนั้นจะชอบเด็กคนนี้ ทั้งๆที่ตอนเรียนด้วยกันก็อยู่ห้องเดียวกัน ชมรมเดียวกัน แถมยังไม่เคยลงรอยกัน...ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่ชอบมองหน้าคนๆนี้ เก็บไปฝัน เก็บเอาภาพที่น่ารักนั้นไปทำเรื่องน่าอาย พอรู้ตัวอีกที หัวใจก็เอาแต่เรียกหาอีกฝ่ายอย่างกับคนบ้า เขารัก...เด็กคนนี้จริงๆ รักจนไม่รู้จะอธิบายยังไง

"อื้อ...อื้อ!...อ๊ะ"

ปากหนาก้มลงดูดเนื้อนุ่มตรงอก ครอบครองมันด้วยปากก้วางก่อนจะกัดเข้าที่ยอดอกที่ตั้งซันนั้นอย่างหยอกล้อ ร่างบางหน้าแดงก่ำ เก็บเสียงครวญครางแทบไม่อยู่เมื่อถูกทำที่หน้าอกพร้อมๆกับจุดที่เชื่อมต่อกันนั้นถูกคว้านไปมา

"ฮ๊ะ...อัตสึชิ...ไม่ไหวแล้ว..."

"อื้ม ปล่อยออกมาสิที่รัก "

มือหนารูดรั้งแก่นกายของอีกคนอย่างไม่นึกรังเกียจ ช้ำยังพยายามลูบไล้มันอย่างกับเป็นของรัก ปลุกเร้าจนร่างบางกระตุก ปลดปล่อยหยาดหยดสีขุ่นเปรอะเปื้อนตรงมือ

"น่าเสียดาย...แผล่บ แผล่บ"

"คนบ้า"

คุโรโกะหน้าแดงก่ำเมื่อน้ำสีขุ่นนั้นถูกดูดเลียจากมือของเจ้าตัวเอง กลืนกินมันเข้าไปอย่างน่าเอร็ดอร่อยเสียงจนเหมือนตอนที่กินขนมสุดโปรด

"อา...ฉันเองก็จะปล่อยแล้วนะที่รัก"

พูดไปก็ยังกระทั้นไป แต่ก็ไม่ได้กดจนสุด เพราะแก่นกายของเขานั้นใหญ่ยาว เสียจนกลัวว่าจะไปกระทบถึงเด็ก มันน่าหงุดหงิดอยู่หรอด แต่ว่า...เพื่อความปลอดภัย เขาจึงสอดใส่ไปแค่ครึ่งหนึ่งของแก่นกาย แม้กระนั้น ก็ยังกดโดนจุดที่รุ้สึกดีได้

"ฮื๊ก...อ๊าา...!"

พร่วด

ร่างสูงปลดปล่อยออกมาหลังจากที่กระทั้นถี่ๆติดกันห้าหกครั้ง น้ำรักสีขาวขุ่นกระฉูดเข้าไปยังโพรงลึกทันที ราวกับท่อน้ำแตก ทำให้ร่างบางนั้นส่ายสะโพกรับไม่หยุด ใบหน้าเยิ้มราวกับเชิญชวนนั้นแทบจะเรียกได้ว่า เป็นสิ่งที่ต้องห้ามสำหรับชายอื่นเลยทีเดียว

"อ๋า...ขอโทษนะที่รัก...หมดสภาพเลย"

มุาซากิบาระลูบหัวไปมาก่อนจะถอนท่อนร้อนๆที่หดตัวนันออกมา น้ำรักสาดกระจายพุ่งออกมาราวกับเขื่อนแตกทันที เป็นภาพที่หยาบฌลนแต่น่าชมในขณะเดียวกัน

"มาม๊า พวกผมกลับมาแล้วววว!"

"อ๊ะ..หวา...นั่นไง ปีศาจน้อยกลับมาแล้ว"

ชายหนุ่มร่างสูงหน้ายุ่งเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นภายในบ้านของเอสึชิและเด็กๆ

เขาพยุงให้คุโรโกะไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างตัว แต่กลับเจอกับสามีอีกคนที่เพิ่งจะกลับมา

"มุราซากิบารัจจิขี้โกงอ่า ลงไปทำอาหารเย็นเลยนะ ผมจะรับช่วงต่อเอง"

คิเสะบ่นงืมงำเมื่อเห็นภรรยาสุดที่รักถูกอุ้มด้วยสภาพที่เปลือยเปล่าน้ำรักเปรอะต้นขาอยู่แบบนั้นจนแทบจะหยดลงกับพึ้นบ้าน

"โอเค~"

ชายอีกคนตอบตกลงแต่โดยดีเมื่อถูกคิเสะตำหนิ ส่งร่างทีใกล้จะหลับเต็มทีนั้นให้กับเขาก่อนจะเดินลงไปยังชั้นล่าง

"ผมเองก็อยากทำแท้ๆ"

คิเสะหน้ายู่ใส่ร่างบางที่อยู่อ้อมแขนด้วยถ้อยคำที่น้อยอกน้อยใจ จนอีกฝ่ายขำออกมา จะว่ายังไงดีละ ก็น่าเห็นใจอยู่หรอกนะ แต่สภาพตอนนี้คงไม่ไหวแล้วละ