เหตุเกิดจากแซ่น้ำ [Aomine And Akashi X Kuroko]

"เอาน่า ไม่มีใครมาหรอก"

เสัยงทุ้มห้าวนั้นแสดงออกมาอย่างกับเด็กที่เจอของเล่น นิ้วทั้งสองสอดส่ายเข้ามายังช่องทางเพื่อเป็นการนำร่องและขยาย คุโรโกะแทบจะอยากลุกเดินหนีเมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำร้อนๆแทรกซืมเข้ามา ใบหน้าแดงก่ำ เพราะความร้อนซื้นที่ได้รับจากไอน้้ำร้อน และ ความขวยเขินกับเรื่องที่ทำอยู่

"อื้อ...หยุดเถอะครับ...อาโอมิเนะคุง"

ดูเหมือนจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขากำลังบอก ร่างสูงจับเขายกขึ้นก่อนจะกดลงให้ช่องทางด้านหลังนั้นรับเอาความเป็นชายที่แข็งขืนนั้นเข้าไป ถึงจะต่อว่าและปฏิเสธยังไง ก็ไม่มีทางที่จะฟัง เพราะงั้นเขาถึงอยากทำให้มันเสร็จไปเร็วๆจะดีก่วา

"อ๊ะ...?....อ๊า!..."

จากที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างช้าๆ อาโอมิเนะดันพร่วดเข้ามาจนสุดความยาว ทำให้ร่างเล็กที่อยู่ข้างหน้านั้นร้องเสียงหลงออกมาทันที ด้วยความที่แก่นกายนั้าใหญ่โตและคับทำให้เขาไม่อาจจะขยับตัวมากๆได้

"ฮุ...อื้ก...ระ เร็วๆ เร็วๆครับ"

"อะไรกัน เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่อยากทำอยู่แท้ๆ"

อาโอมิเนะขำพรืดกับท่าทางน่ารักของอีกฝ่ายที่เรียกร้องจากเขา ร่างสูงกระทั้นไม่ยั้ง ใช้มือทั้งสองข้างกอบกุมยอดอกที่ตั้งซันด้วยความที่เป็นคนผิวขาวอยู่แล้ว จนมาถึงตอนนี้ แทบจะกลายเป็นสีแดงเข้าไปทุกที

"...อื้อ...!...อ๊ะ อาโอมิเนะคุง อ๊ะ...!!"

เสัยงหว่นแหบพร่า พร้อมกับดวงตาที่ซื้นไปด้วยน้ำตา คนที่อยู่ด้านหลังก็เอาแต่สอดส่ายไปมาไม่บันยะบันยังอยู่อย่างนั้น ความร้อนที่รัดแน่นแทบจะทำให้ท่อนเนื้อที่แข็งแกร่งละลายจมไปกับผนังนุ่ม ความรู้สึกดีแบบนี้ ทำกับใครก็ไม่เคยรู้สึกดีถึงขนาดนี้

"ดีมากเท็ตสึ ขย่มลงมาแบบนั้นแหละ"

อาโอมิเนะยิ้มให้กับท่าทางที่ยั่วยวน เพราะน่ารักแบบนี้ไง เขาถึงได้หลงรักนะ ไม่อยากจะแพ้ให้กับเจ้าพวกที่เหลือนั่นหรอกนะ

"ฮื๊ก...อ๊า...อ๊า! มะ...ร้อนน...."

เสียงหวานกรีดร้องอย่างสุขสมเมื่อความร้อนถูกพ่นเข้ามาภายในร่างกาย จากร่างกายที่ไม่เคยรับรู้ถึงเพศรสมาก่อน พอถูกทำแบบนี้บ่อยครั้ง ก็ทำให้เขาลุ่มหลงไปกับมัน ปฏิเสธไม่ได้ชักครั้ง เพียงแค่ถูกจูบ ตรงโพรงรักก็เต้นตุบๆทันที อย่างกับว่าไม่สามารถเข้าไปในร่างกายของผู้หญิงอีกแล้ว

"ดูสิ...มันออกมาจากก้นของนายด้วย"

ร่างกายอิงแอบกับแผ่นอกแกร่งของอีกฝ่ายนั้นอ่อนเปรี้ยไปหมด สายตาจับจ้องไปที่น้ำรักที่ไหลย้อนออกมาปะปนกับน้ำร้อนที่อยู่ในอ่าง ทำให้เขาหน้าแดงวาบขึ้นมาทันที

"อาโอมิเนะคุงบ้า!"

ผั๊วะ!!

"โอ๊ยยย!!? ทะ เท็ตสึ เดี๋ยวสิ...! ออกไปทั้งๆแบบนั้น เดี๋ยวก็แย่หรอก!"

ฝ่ามือเล็กๆชัดเข้ามากับท้องของเขาทันทีที่สิ้นคำตำหนิ แรงกระแทกนั้นทำเอาเขาจุกจนพูดไม่ออก

ยังไม่ทันที่จะได้พูดไปมากก่วานี้ ร่างเล็กก็วิ่งดุ่มๆออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว ทำเอาเขาส่ายหน้าเบาๆ ความจุกที่อยู่บนท้องนั้นแสดงถึงความโกรธที่แท้จริง โดนงอนแน่ๆ

ครืดดดด

"บ้า...บ้าที่สุด...เรื่องแบบนั้น น่าอายที่สุด"

ขณะที่เดินมาตามทางเดินก็บ่นงืมงำไปเพราะความโมโห เรื่องแบบนั้น ควรจะทำบนเตียงแท้ๆ หื่นไม่เลือกที่จริงๆ

ร่างบางเปิดประตูห้องนอนของพวกเขาที่จองไว้เพื่อมาพัก ทุกคนยัง...ไม่กลับมางั้นเหรอ? ออกไปชื้อของอะไรจะนานปานนั้น

"อ๊ะ...?"

ขณะที่กำลังจะเปลี่ยนชุด สายตาดันมองไปเห็นร่างของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักอีกคนและอดีตกัปตันของทีมตอน ม ต้น ร่างไร้สตินั้นนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ไม้ ดูท่าทางอิดโรย คงอาจจะเป็นเพราะจัดการเรื่องทริบนี้ใช่รึเปล่านะ

ฟื่บ...

หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เขาก็จัดการปูฟูกที่นอนทันทีปูกันทั้งหมดให้กับทุกคนภายในห้อง ก่อนจะย่ำเท้าเดินไปหาคนที่นอนหลับนั้นช้าๆ

"อาคาชิคุง...ตื่นเถอะครับ ไปนอนที่ฟูกนะ นอนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอา"

ร่างบางใช้มือปัดปอยผมของอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะเอ่ยปลุกเจ้าตัว  ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะปลุกหรอกนะ แต่เขาก็ไม่สามารถแบกคนๆนี้ให้ไปนอนที่ฟูกได้หรอก

ถ้าทำได้ เขาก็คงทำไปแล้ว

"อืม...เท็ตสึยะเหรอ?"

คุโรโกะแทบจะหลุดขำกับท่าทางที่เหมือนเด็กนั่น อาคาชิลืมตาขึ้นมามองเขาพรางขมวดคิ้วยุ่ง ดูเหมือนเขาจะไปรบกวนอีกฝ่ายเข้าให้แล้วสินะ

จากนั้นอาคาชิก็ตอบตกลงโดยดี เดินเซไปนอนที่ฟูกที่ใกล้ที่สุด นอนลงอย่างว่าง่ายเสียจนหมดภาพลักษณ์ของกัปตันทีมที่เพอร์เฟกต์เลยทีเดียว นานๆทีเจ้าตัวจะทำตัวแบบนี้ ทำให้เขาอยากจะผละจากคนๆนี้ไปหยิบมือถือมาถ่ายไว้จริงๆเลย

คุโรโกะเอนตัวนอนลงข้างๆอาคาชิก่อนจะห่มผ้าให้เจ้าตัวทั้งอย่างนั้น เพราะต้องคอยดูแลทุกคนแบบนี้ ถึงได้เพลียเอาขนาดนี้สินะ

"ขอนอนกอดได้ไหมครับ?"

ร่างบางถามขึ้นอย่างอายๆ ปกติเขาจะไม่พูดแบบนี้ แต่เพราะตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆชอบกล

อาคาชิยิ้มแล้วยกผ้าห่มขึ้นให้คุโรโกะสอดตัวเข้าไปได้ ทั้งสองคนนอนชิดกันแทบจะไร้ช่องว่าง

แจ๊ะ

ขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับเพราะความง่วง จู่ๆเสียงที่ทำให้ร่างบางส่ายบั้นท้ายยุกยิกนั้นก็ดังขึ้น ไม่นะ...เพราะเมื่อกี้วิ่งออกมาทั้งๆที่ของอาโอมิเนะยังค้างอยู่ พอตอนนี้ที่กำลังจะนอน ความผ่อนคลายนั้นกลับทำให้เขารู้สึกถึงมัน

คุโรโกะที่ทำอะไรไม่ถูกขยับเบียดเข้าไปจนแผ่นอกปะทะลงกับแขนของอีกฝ่าย ถูไถยอดอกเข้ากับแขนแกร่งของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกร้อนๆนั้นปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ช่องทางคันยุบยิบเสียจนหลับไม่ลง

“อื่ก”

มือของเขาเคลื่อนไปยังช่องทางที่ตอดตุบๆอย่างช่วยไม่ได้ เพียงแค่สัมผัสมันเท่านั้นเสียงครางหวานก็หลุดออกมาทันที ไม่อยากทำให้อีกคนตื่น เขาจึงได้พลิกตัวหันหลังให้กับอาคาชิที่นอนหลับอยู่ตรงนั้น ใช้มืออีกข้างขยี้ยอดอก ด้วยอารมณ์ที่คิดไปถึงมือที่เคยเล้าโลมเขามาตลอด ความสุขนั้นทำให้ตาพร่า แต่ก่อนที่กำลังจะเอื้อมมือไปรูดรั้งแก่นกายที่คายหยาดน้ำออกมา

อาคาชิที่คิดว่าหลับไปแล้วนั้น ดุนแก่นกายเข้ามายังช่องทางรักทันที

“อะ อาคาชิคุง…?”

ไม่ใช่ว่าหลับไปแล้วงั้นเหรอ ก่อนที่จะได้ถามอะไรไปมากก่วานั้น ความอุ่นร้อนและเปียกชื้นก็เข้ามาแทนที่ เสียงกระทบกันดังขึ้นภายในผ้าห่มผืนหนา มือใหญ่เอื้อมมาข้างหน้าก่อนจะปิดปากเขาเอาไว้แน่น

“มาทำแบบนี้ตอนที่ฉันหลับอยู่ได้ยังไงกันเท็ตสึยะ ลามกจริงๆ”

“อื้อ…อื้ออ”

เขาส่ายหน้าอย่างสุดความสามารถ อยากจะพูดออกมาแต่กลับโดนปิดปากอยู่ อยากจะบอกออกไปว่าไม่ได้คิดแบบนั้น แต่เพราะส่วนที่ค้างอยู่ข้างในนั้นต่างหากที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ความร้อนจากแก่นกายนั้นเหมือนกับกำลังจะรวมกับผนังนุ่มที่ตอดหนุบหนับ หูอื้อแทบจะไม่ได้ยินอะไรนอกจากความรู้สึกดี

“แบบนี้เหมือนกำลังข่มขืนนายอยู่เลยนะเท็ตสึยะ”

ท่ามกลางแรงกระแทกที่เสียเข้ามา กับคำพูดดั่งกล่าวพอได้ยินแล้วพาลทำเอาหน้าแดงวาบ พอคิดเหมือนๆกับที่อีกฝ่ายได้บอกมาแล้ว ความรู้สึกที่เร่าร้อนก็พุ่งขึ้นสูงจนเขาต้องส่ายสะโพกรับความเป็นชายนั้นอย่างช่ายไม่ได้

ครืดดดด

“อ๋า…หลับไปแล้วละฮะ ทั้งสองคนเลย”

จู่ๆเสียงของคิเสะก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดพร่วดเข้ามา ร่างกายเกร็งสะท้าน หอบหายใจหนักๆจนคิดว่ากำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่

“อย่าเสียงดังละ ปิดไฟแล้วพวกนั้นไม่เห็นหรอก”

เสียงกระซิบข้างหูทำให้เขาแทบจะร้องไห้ ทั้งๆที่ควรจะหยุด แต่ร่างที่อยู่ด้านหลังนั้นกลับกระแทกเข้ามาซ้ำๆ ภายในผ้าห่มที่ปกคลุมถูกทำแบบนี้ทั้งๆที่ทุกคนก็อยู่

“เหมือนกับว่าแอบมีเซ็กส์ด้วยกันเลยใช่ไหม? ตื่นเต้นใช่ไหมละ ตอดรัดแน่นเชียว”

“อื่ก…”

อาคาชิขำเบาๆแต่ส่วนนั้นกลับสั่นไหวและสะเทือนไม่หยุด ร่างกายอ่อนเปรี้ยไปหมด น้ำตาไหลอย่างปิติ เหมือนกับที่อีกฝ่ายบอก มันทั้งตื่นเต้นและรู้สึกดีก่วาครั้งไหนๆเสียอีก

“สงสัยจะเพลียนะ เงียบๆหน่อยละกัน”

มิโดริมะเอ่ยขึ้นก่อนจะบอกให้ทุกคนแยกย้ายไปนอนได้ พร้อมๆกับที่แรงกระแทกครั้งสุดท้ายจากอาคาชิ แทรกลึกเข้ามาจนปลดปล่อยในช่องท้องปะปนกับน้ำรักของอาโอมิเนะ

“ฮื๊ก…อื้อ…”

“เก็บไว้ในนี้อจนก่วาจะเช้าเลยนะ เด็กดี…”

อีกฝ่ายกระซิบเบาๆที่ข้างหู แก่นกายยังสอดค้างไว้อย่างนั้น ทั้งๆที่อ่อนตัวลงไปมาก แต่ก็ยังใหญ่โตอยู่ดี แล้วแบบนี้ ใครมันจะไปหลับลงกันละเนี่ย

“ไดกิ เมื่อวานนายทำเท็ตสึยะสินะ?”

“อะ เอ่อ…”

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ อาคาชิได้เอ่ยขึ้น จนทำให้อีกฝ่ายที่ถูกถามนั้นอ้ำๆอึ้งๆไม่กล้าจะตอบ

“คุโรชิน อิ่มแล้วเหรอ? ป้อนฉันด้วยสิ”

อย่างกับโดนดึงออกมาจากวงตรงหน้า อาคาชิยิ้มเหี้ยมก่อนจะถามอีกครั้ง

“ใช่ไหม?”

“อ่า ก็ใช่”

“งดทำสามวัน”

“เอ๋!!? ฉันทำอะไรผิด!”

อาโอมิเนะทุกโต๊ะดังปัง! จนทุกคนสะดุ้ง แต่หาได้สนใจไม่ กลับเอาแต่ง่วนอยู่กับคุโรโกะอยู่อย่างนั้น

“สี่วัน”

“อ๊ะ…ทำไมละ!?”

“ห้า---.”

“กะ ก็ได้!”

ถูกทำโทษเพราะเรื่องเมื่อวานสินะ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดแท้ๆ แต่ดันงดทำตั้งสี่วัน จบสิ้นแล้วน้องชายฉัน แล้วทีนี้จะทำยังไงเวลาอยากละ

ร่างสูงโอดครวญเมื่อถูกเมินจากร่างเล็ก ทั้งๆที่ก็รู้สึกดีไปกับมันแท้ๆ แต่กลับทำร้ายกันแบบนี้ได้นะเท็ตสึ