“อ๊ะ อ๊า ดี ชินทาโร่ ตรงนั้นแหละ ดีมาก”
คุโรโกะครางอย่างกับลูกแมวน้อยในอกของมิโดริมะที่กอดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
มือประสานเข้ากับนิ้วของคนที่นอนราบอยู่บนเตียงอย่างแนบแน่นขยับก้นไปมาคล้ายจะออดอ้อนให้หลั่งอะสุจิเข้าไปในช่องลับเร็วๆ
“อื่ก คุโรโกะ”
เหมือนกับกำลังดูดกลืนความเป็นชายที่ฝังลึกอยู่ตรงนั้น
ความร้อนซุ่มบีบรัดเสียจนแทบจะทนไม่ไหว กกกอดกันอย่างเร่าร้อนจนลืมคนที่มองดูอยู่
“แฮ่ก แฮ่ก”
ทั้งๆที่เป็นคนที่ถูกจูบครั้งแรก แต่ทำไมต้องรอ อุ่ก! ลมหายใจหอบกระหายข้างเตียงอย่างคางามิดังแทรกขึ้นมาเป็นระยะเมื่อเห็นภาพที่ทั้งสองคนนั้นเชื่อมต่อกัน
ลืมเขาไปโดยสนิท ทั้งๆควรจะเป็นเขา เป็นเขาแท้ๆ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่น้ำอุ่นๆไหลอาบแก้มเมื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ถูกขอร้องให้รออย่างทรมาน
มิโดริมะที่ได้ใจกลับกระแทกดุ้นที่ใหญ่โตเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างกับจะโอ้อวด
มันยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง
“อ๊า อ๊า ชินทาโร่…ออกมาเยอะเหมือนกันนี่นา”
แผล่บ
ปากเรียวเล็กเลียตรงมุมปากเมื่อน้ำกามจำนวนมากพุ่งสู่ผนังช่องท้องอย่างรุนแรง
ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นภายในกาย เหมือนกำลังจะเป็นบ้าเมื่อถูกสาดรดเข้ามาลึกๆ
ร่างกายขาวนวนกระตุกสั่นเทิ้มอย่างรุนแรงบนร่างของอีกคนอย่างช่วยไม่ได้ รู้สึกดี
ดีสุดๆไปเลย
“คุโรโกะ…”
“อะ อ้าว ไทกะคุง? อยากทำเหรอ?”
ทั้งๆที่กำลังถูกถามอยู่แต่มือเจ้าตัวกลับรูดรั้งอวัยวะเพศของตัวเองพร้อมกลับพยักหน้าอย่างรุนแรง
คุโรโกะยิ้มหวานหยดก่อนจะปีนลงไปนอนข้างๆมิโดริมะ
รั้งขาทั้งสองข้างขึ้นสูงขนานกับไหล่
เผยให้เห็นร่องรอยของน้ำกามไหลย้อยออกมาจากรูก้นแดงระเรื่อนั่น
“เอาสิ ใส่เข้ามาตรงนี้”
ร่างใหญ่ที่กระหายราวกับสัตว์คลานขึ้นมาบนเตียงอย่างกับถูกหลอกล่อด้วยอาหารอันโอซะ
มิโดริมะที่เห็นอย่างนั้นก็เลยช่วยรั้งขาของคุโรโกะให้สูงขึ้นไปอีก
“ลึกๆ ใส่แบบนั้นแหละ ไทกะคุง”
อวัยวะเพศส่วนร้อนถูกสอดใส่เข้ามาเบาๆราวกลับกลัวคนอยู่ตรงหน้าจะเจ็บปวด
ร่างกายสั่นระริกเมื่อถูกโอบอุ้มด้วยความร้อนราวกับไฟที่แผดเผายามฤดูร้อน
สวบ
สะโพกขยับต่อเนื่องราวกลับถูกเกรียวคลื่นชัด
ร่างกายที่แดงจัดของร่างเล็กแอ่นร่างอย่างยินดีร้องครวญครางด้วยความสุขสมเมื่อแท่งร้อนๆสอดแทรกเข้ามาภายในลึกสุด
คางามิขบลงบนหน้าอกสีแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น พร้อมกระแทกใส่จุดที่เป็นจุดอ่อนของีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าคนที่นอนรองรับแรงกระทั้นอยู่ด้านล่างนั้นเสียวซ่านเพียงใดก็ทำให้เขายิ่งได้ใจ
เพราะส่วนที่ใหญและดำคล้ำเกินชายผลุบเข้าออกภายในร่างทำให้คุโรโกะดิ้นรนอย่างสุขสม
“ไทกะคุง ไทกะคุง อ๊าาา!”
อยากได้มากก่วานี้อีก…อยากทำลายพวกคุณ ทำลายในสิ่งที่พวกคุณเคยทำให้ผมเจ็บปวด
“อื่ก…”
จะดื่มกินให้หมด…กินไม่ให้เหลือเลยชักหยดเดียว
กรี๊งงง
ดังกับความปราถนาได้ถูกส่งถึง
เบอร์ที่โทรเข้ามาทำเอาดวงตาทั้งคู่ของเขาลุกวาบก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปรับทั้งๆที่ยังถูกไล้เลียจากเพื่อนทั้งคู่อยู่
(คุโรโกจจิ ได้ยินว่าไม่สบายเหรอฮะ?)
“อื้อ ใช่แล้วละเรียวตะคุง…”
เขาตอบกลับคำถามพร้อมกับมือที่สางเส้นผมของคนที่เพิ่งจะสวมแว่นเบาๆ
ถูกกอดรัดจากทั้งสองข้างโดยที่มีแก่นกายของทั้งคู่ถูไถอยู่ตรงปากทางเข้า
(ระ เรียวตะเหรอ? แหม จะอ้อนเหรอฮะเนี่ย?)
เสียงใสแหบพร่าเมื่อเขาเรียกชื่อจริงของอีกฝ่าย
เขารับรู้ได้ถึงลมหายใจที่รุนแรงเป่ารดข้ามสายมาอย่างชัดเจน
“มาหาผมหน่อยสิ เรียวตะ…มาทำ อะไรสนุกๆกันนะ?”
(อะ อื้อ! จะไปเดี๋ยวนี้แหละ รอก่อนนะ รอนะ?)
“อุ่ก…ได้สิ ผมจะรอนะ อะ?”
จากที่ยังไม่ทันจะพูดจบคางามิที่มองตาเขาอย่างเหลืออดได้ดึงมือถือไปปิดอย่างเสียมารยาท
ทำเอาคุโรโกะหน้ามุ่ยแบบเด็กๆ
“เดี๋ยวเถอะ…”
“มีแค่เรา ไม่พอเหรอ? จะเอาอีกเหรอ?”
“อ๊ะ อุ”
พร้อมกับคำถามที่ราวกับจะตัดพ้อ
ความเป็นชายที่ดุนดันอยู่ตรงทางเข้าทิ่มพร่วดเข้ามาจากทางด้านหลัง
มิโดริมะทำท่าไม่พอใจก่อนจะรัดเอวบางด้วยแขนกำยำแล้วกระแทกสวนไปมา
“อย่าตะกละนักสิ ชินทาโร่ อื้อ ผมแค่…อยากสนุกแค่นั้นเอง หลายๆคนนะดีออกนะ?”
ใช่ ทำลายให้หมด แล้วยอมให้กับผมแค่คนเดียว
จะผูกหมัดพวกคุณด้วยร่างกายนี้ ทำให้พวกคุณขาดผมไปไม่ได้ ในเมื่อเคยทิ้งผมไป
คราวนี้ทีผมที่จะทำให้พวกคุณบ้าคลั่งบ้าง
มิโดริมะพยักหน้าพร้อมๆกับคางามิที่กำลังดูดดุนยอดอกอย่างเหิมเกรีม
แม้จะไม่อยากเสียให้ใครแม้แต่คนเดียว…แต่ถ้าเป็นความต้องการของคนที่กำลังโอบอุ้มพวกเขาด้วยช่องทางนุ่มๆ
พวกเขาก็จะเชื่อฟัง
ถ้าพูดถึงทีมเซย์รินละก็
“ติดธุละกันทุกคน…”
ริโกะเองก็เพลียเหมือนกัน
เลยคิดว่าน่าจะเอาไว้เป็นวันพรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมก็คงไม่สายละนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น