กรีบปากร้อนประกบลงมาทันทีที่ลากเขาโยนลงบนเตียงขนาดใหญ่ฝ่ามือหนาจับแขนแน่นราวกับคีมเหล็กที่แม้จะดิ้นยังไงก็ไม่หลุด
มืออีกข้างถลกกระโปงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นร่างกายที่เปลือยเปล่ากางเกงในแบบผู้หญิงถูกสวมใส่ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้อยู่ตรงนั้น
“จะไม่ปล่อยให้หนีไปไหน
คุโรชินเป็นตุ๊กตาของฉัน”
“อื้อ! อา”
เสียงร้องลั่นห้องหลังจากที่ถูกนิ้วเรียวราวซำแหลกลงมาที่ช่องทางด้านหลังไม่มีสารหล่อลื่นไม่มีการปลุกอารมณ์ใดๆทั้งสิ้นเจ็บจนร้องไห้ออกมาไม่มีความอ่อนโยนที่เคยมีต่อกัน
“เจ็บเหรอ? ฉันเจ็บก่วานี้อีก
ตอนที่คุโรชินบอกจะทิ้งฉันไป”
นิ้วยาวแทรกเข้ามากดตรงจุดแปลกๆทำให้ร่างกายเกร็งแน่นภายในขณะที่ในหัวเอาแต่ถกเถียงกันไปมาว่าไม่ได้พูดแบบนั้นเลยชักครั้งเสื้อผ้าก็ถูกฉีกกระซากจนเหมือนกับว่าเป็นแค่ผ้าขี้ริ้วผืนบางๆออกไปจากตัวของเขา
“เราจะมีลูกกัน
ฉันจะเก็บคุโรชินไว้คนเดียว คนเดียวเท่านั้น”
“อ๊า!”
แก่นกายร้อนเสือกสนเข้ามาทันทีหลังจากที่พูดจบไปความใหญ่โตคับแน่นจนหายใจไม่ออกได้แต่นอนนิ่งสั่นระริกอยู่ตรงนั้น
“อื่ก
รู้สึกดี เกินไป”
พร่วด
“ขะ
ขอโทษนะ คุโรชิน ฉันเสร็จซะแล้วละ…”
ทั้งๆที่เพิ่งจะสอดใส่เข้าไปกับหลั่งออกมาอย่างง่ายดายเหมือนก๊อกแตกก็ไม่ปานหยาดสีขุ่นไหลออกมาจากซ่องทางทำให้เปียกซึ้นไปตามหว่างขาขาว
มือหนาเลื่อนขยับไปทั่วกดลงตรงท้องน้อยเบาๆก่อนที่ปากจะเคลื่อนมาจูบซับที่ข้างแก้มแก่นกายแข็งขึนอีกครั้งถูไถลงที่ต้นขาของคุโรโกะอย่างกับกำลังจะบอกว่าอยากเข้าไปอีกครั้งสายตาเฉียบคมที่ปกติจะมีแต่บรรยากาศเนือยๆกลับทำให้ใบหน้าของเขาร้อนรุ่มดวงตาที่เร่าร้อนอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้ร่างที่นอนแผ่หราอยู่บนเตียงตื่นตระหนกสุดขีด
"อา อ่า"
อยากจะพูดอะไรออกมาแต่กลับไม่มีเสียง
พอรู้แบบนั้นน้ำตาพลันร่วงออกมาอย่างไม่อาจห้ามมุราซากิบาระเอื้อมมือแตะริมฝีปากบางก่อนจะส่งลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปวนรอบปากอีกหนลิ้นอวบหนาซอนไซไปทั่วโพรงปากน้ำลายไหลเซื่อมกันเป็นสายความมึนตื้อและหวาบหวามเข้าครอบงำคุโรโกะปล่อยให้อีกคนทำตามใจชอบ
"อื่ก"
ร่างกายอ่อนยวบเหมือนผ้าฝ้ายก็ไม่ปานเมื่อปากรูดรั้งแก่นกายที่หลับใหลอยู่ตรงกลางร่างกายให้ตื่นขึ้นมา
มือบีบเค้นยอดอกมืใหญ่ลูบไล้ตั้งแต่เอวจนมาถึงก้นเป็นเวลาเดียวกันกับน้ำรักที่เคยปลดปล่อยเข้าไปไหลทะลักออกมาทำให้คุโรโกะเอื้อมมือมาปิดตรงช่องทางไว้อย่างขัดเขินพอมุราซากิบาระเห็นแบบนั้นก็ยิ้มในใจกดเค้นตรงจุดที่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกดีปากกำลังปลนเปลอให้กับความเป็นชายของเขามือก็ขยับเข้าออกจากช่องทางรักอย่างขมักเขม้นจนทำให้ความคิดที่จะต่อต้านเตลิดไปไกล
“อ๊า
อ่ะ…”
“รู้สึกดีเหรอ? ตรงนี้?”
“อ๊า! อ๊า”
เหมือนกับกำลังหยอกล้อให้เขากระหายอยากในความสุขสมเช่นนี้
แรงกระแทกลุกล้ำเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนทำให้ร่างกายโยกไหวไปตามจังหวะแทบขาดใจเมื่อปลดปล่อยออกมา
ครั้งแล้วครั้งเล่าขนาดสลบไปก็ยังไม่หยุดพอลืมตาตื่นก็จำได้ลางๆว่ายังถูกกระทำอยู่แบบนี้ข้ามวันข้ามคืน
จนร่างกายอ่อนล้าไม่มีแรงขัดขืน ยอมแพ้แล้วจริงๆ กับคนๆนี้
"เป็นตุ๊กตาที่รองรับน้ำเชื้อของฉันนะคุโรชิน
ไม่ต้องไปไหนอยู่ด้วยกันตลอดไป"
มุราซากิก็ยังเหมือนเดิมมองมาด้วยสายตากังวลตาแดงๆนั่นมองมาที่เขาอย่างกับรู้สึกผิดที่ทำลงไปถ้ารู้สึกไม่ดีขนาดนั้นจะทำลงไปทำไมกัน…เพราะอะไร?
“ขะ
ขออีกรอบนะ”
น้ำเสียงอ่อนลงก่อนหน้านั้นริมฝีปากกดจูบลงแผ่นอกบางที่มียอดอดสีแดงอยู่ตรงนั้นเบาๆดูดดุนอย่างกระหายพร้อมกับเสียงสะอื้นที่ติดอยู๋ในลำคอของเขาทำให้คุโรโกะสับสนอีกครั้ง
“อ๊ะ
อา”
เขากอดหมับตรงหลังของอีกคนอย่างอ่อนแรงก่อนจะยิ้มรับบางๆ
ถ้ารักขนาดนี้ทำไมไม่บอกตั้งแตกแรก ไม่สิ น่าจะบอกให้เข้าใจตั้งแต่ตอนนั้น
“รักนะ
รัก รักที่สุดคุโรชิน”
“อื้อ”
ตอบรับในลำคอที่ไม่มีเสียงเบาๆ
น้ำตาอุ่นร้อนไหลเปรอะลงมาอีกหนภายในห้องที่เงียบงันกับเสียงแว่วของสัตว์และแมลงข้างนอก จะเป็นตุ๊กตาให้ก็ได้ ถ้าคุณต้องการ
จะเป็นให้ตลอดชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น