“อื้อ
อื่ก”
ไม่ไหวแน่ๆ แบบนี้
แก่นกายชูชันร้อนไปหมดแถมยังถูไถเข้ากับหลังของพี่ชายตัวเองกลั้นเสียงไว้สุดความสามารถแต่ก็ยังเล็ดลอดออกมาได้ทำให้คิเสะมองแปลกๆ
แต่ก็ไม่พูดอะไร
“คุโรชิน
จับแน่นๆสิเดี๋ยวตกนะ”
มือหน้าคว้าเข้าที่บั้นท้ายกลมกลึงโดยกลัวว่าร่างเล็กจะไถลตกจากหลังทำให้คุโรโกะตัวกระตุกตุบจนจะหล่นจากหลังแต่มุราซากิก็ยังจับบั้นท้ายนั่นไว้แน่นโดยถูไถไปมาผ่านเนื้อผ้า
“อ๊ะ…พี่…พี่ชาย ไม่อย่าจับ”
“เอ๋
ไม่จับตรงไหนเหรอ?”
เผลอพลั้งปากเรียกพี่ชายออกไปทำให้สองคนนั้นมองหน้ากันตื่นๆมือหนาเผลอเกี่ยวโดนช่องทางพอดีทำเอาคุโรโกะสะดุ้งสุดตัว
ไม่!
“อ๊า! พี่ พี่ครับ อย่าบีบนะ อ๊ะ”
“คะ
คุโรโกจจิ!?”
ไม่ไหวแล้ว
ทนไม่ไหวแล้ว
เขาปลดปล่อยออกมาตรงหลังของพี่ชายของตัวเองทำเอาคนที่ให้ขี่หลังหยุดยืนทันที
เสียงเปียกแฉะดังลอดออกมาทำให้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมตรงส่วนนั้นของคุโรโกะเปียกอยู่ก่อนหน้านี้
“ยะ
อย่ามองนะ”
ปลดปล่อยบนหลังพี่ชายแล้วยังไหลเปรอะทั่วต้นขาไหลย้อยออกมาจนเกือบจะหยดลงพึ้นถ้าไม่ได้คิเสะจับไว้แถมยังมาเสร็จอยู่หน้าบ้าน!
ตอนนี้เขาโดนบังคับให้ดึงซายยูคาตะขึ้นโดยอาคาชิ
ทุกคนมองตรงนั้นพรางกลืนน้ำลายลงคอไปตามๆกัน
“ไปทำอะไรมาทำไมมีสภาพแบบนี้?”
อาคาชิหันไปมองคิเสะอย่างดุๆก่อนจะถอดกางเกงในให้น้องชายต่างแม่ของตัวเอง
“ว้าว
เปียกซุ่มหมดเลย”
อาโอมิเนะพูดพร้อมกับยื่นมือไปกอบกุมท่อนเนื้อของร่างเล็กเบาๆโดยที่ไม่มีใครว่าอะไร
“อื่ก…อาโอมิเนะคุง ไม่ ไม่ได้นะ
อย่าจับนะ”
แม้ปากจะพูดอย่างนั้นแต่ร่างกายกับขยับเข้าไปใกล้พรางซบหน้าลงบนไหล่ของอาโอมิเนะด้วยสายตาเหยิ้มๆจนคนอื่นๆทนไม่ไหว
“เอ่อ เรย์โอะชังนะ ก่อนหน้านั้นพาคุโรโกจจิไปห้องพัก”
“เรย์โอะ?”
เข้าใจแล้ว
เรย์โอะสินะที่ทำแบบนี้เขาคิดในใจก่อนจะหันไปมองบนเตียงที่มีทุกคนอยู่ครบ
ให้ตายสิว่าจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปแต่แบบนี้มัน
“เท็ตสึยะ…ทีนี้จะทำยังไงละ?”
“ทำยังไง? อ๊ะ อ๊ะ”
ดูเหมือนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะสื่อสินะ
ริมฝีปากกระตุกยิ้มก่อนจะคว้าร่างเล็กมาจูบโดยที่ไม่สนใจว่าใครจะมองแรกๆก็ดิ้นรนขัดขึนแต่พออาคาชิสอดลิ้นเข้าไปก็โอนอ่อนต่อสำผัสทันที
ส่วนแก่นกายร้อนของคางามิจ่ออยู่ตรงช่องทางของคุโรโกะที่ถูกขยายแล้วดันเข้าไปจนทำให้เกิดเสียงที่น่าอาย
“อื้ออ
อ๊า มัน…ร้อน”
“แน่นซะมัด…”
เขาโยกไหวไปตามจังหวะทำเอาคนตัวเล็กทรุดหมอบลงกับเตียงอย่างอ่อนแรง
รู้สึกดีสุดๆ ดีสุดๆไปเลย แก่นกายพองขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ปลดปล่อยใส่ปากของอาโอมิเนะร่างกายตอนนี้ขยับไปของมันเองโดยที่เขายังมีอาการมึนงงในหัวอยู่
“คะ
คางามิคุง…แรง
แรงไป อ๊า!”
มือเล็กดันหน้าท้องของอีกคนเป็นสัญญานให้ขยับออกไปเพราะข้างในมันลึกซะจนรู้สึกแน่นตรงท้องไปหมดมือของแต่ละคนสำผัสตามร่างกายของเขาจนอ่อนละทวยได้แต่นอนแอ่นสะโพกรับแรงกระแทกจากข้างหลัง
“จะออกแล้วนะ…อื่ก ปล่อยใส่ในนี้ได้ใช่ไหม?”
“ฮื่ก
ไม่! ไม่ได้นะ ผมจะท้อง ไม่!”
พร่วด!
แม้จะห้ามปรามซักแค่ไหนแต่คางามิก็ยังกดทับลงมาจนสุดทำให้น้ำสีขาวขุ่นที่อุ่นร้อนไหลผ่านช่องทางเข้าไปในส่วนลึก
ร่างกายสั่นระริกจนเหมือนคนจับไข้
น้ำสีขุ่นไหลทะลักออกมาจนเต็มที่นอนเป็นภาพที่อิโรติคสุดๆ
“หึหึ
ท้องก็ดีสิเท็ตสึยะ”
อาคาชิยิ้มเอ็นดูก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปล้วงเอาสิ่งแปลกปลอมออกมาหยดลงบนผ้าปูที่นอน
“อื้อ
อื่ก”
“ดูสิ
เท็ตสึยะ นายจะได้รับน้ำเชื้อของทุกคนเลยนะรู้ไหม?”
คุโรโกะกัดริมฝีปากอย่างอดทนเพื่อที่จะไม่ส่งเสียงแปลกๆออกมาเพระนิ้วเรียวยาวของคนผมสีแดงกำลังควานไปทั่วทำให้ผนังช่องทางตอดตุบๆรัดนิ้วของอีกคนแน่น
“อย่า…”
“อย่ากลัวไปเลยเท็ตสึยะ
ที่ทำไปก็เพราะว่ารักนะ น้องชายที่น่ารักของผม”
“อ๊า!”
หลังจากพูดจบส่วนขึงขังแทงพร่วดเข้ามาจนทำให้คนที่นอนอยู่ใต้ร่างอ้าปากค้างน้ำลายไหลตามริฝีปากดวงตาเริ่มเหม่อลอยสมองเริ่มที่จะไม่รับรู้อะไรเมื่อท่อนร้อนๆกระเสือกกระสนเข้าๆออกๆอย่างรุนแรงข้างหน้าเป็นแก่นกายของมุราซากิบาระที่จ่อมาตรงเป็นการบอกว่าให้รับส่วนที่ใหญ่าโตเข้าไปในปากเล็กนั่น
“คุโรชิน
ทำสิ”
ลิ้นเรียวสำผัสกับตรงปลายที่มีน้ำสีขาวไหลซึมเบาๆรวบผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้าไว้ก่อนจะหลับตาดูดกลืนมันอย่างเอร็ดอร่อย
“อ๊า
อ๊า คุโรชิน ทำแรงเกินไปแล้ว”
ดูเหมือนพี่ชายคนนี้ของเขาจะยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนจิกทึ้งผมของร่างบางโดยที่ใช้แรงไม่มากนักกดมันเข้าไปจนลึกสุดคอหอยทำเอาคนที่รองรับแทบหายใจไม่ออก
“เท็ตสึยะ
เท็ตสึยะ”
“ตาฉันนะ”
หลังจากที่อาคาชิเสร็จไปคนที่เสือกตัวเข้ามาอีกคนก็คืออาโอมิเนะที่มองลอดช่องทางที่เต้นตุบๆด้วยสายตาหื่นๆ
“อาโอมิเนะคุง
แฮ่ก…ไม่ไหว…”
“หือ? ทำไมงั้นละ? งั้นเรียกฉันว่าพี่ชายก่อนสิ
จะไม่ทำก็ได้”
คุโรโกะมองลอดม่านน้ำตาออกไปอาโอมิเนะยิ้มอย่างมีเลศนัยทำเอาเขาถึงกับตัวอ่อนอีกรอบ
ไม่รอดแน่ๆ
“พี่ชาย…พี่อาโอ”
“น่ารัก
แต่เพราะงั้นแหละถึงอยากทำต่อ เป็นความผิดของเท็ตสึเองที่เชื่อฟังคนอื่นเกินไป”
อาโอมิเนะยิ้มก่อนจะทาบทับลงมาส่งส่วนที่ร้อนจัดเข้าไปลุกล้ำตรงช่องทางที่ยังแน่นอยู่คุโรโกะที่เอาแต่อึ้งทำได้แค่พึมพำอย่างหมดแรง
“ไม่ไหว
ไม่ไหวจริงๆครับ”
คุโรโกะส่ายหน้าดิกพรางดันคนที่คร่อมตัวลงมาให้ออกไปพ้นๆ
แต่เสียงกระทบกันของการสอดประสานกลับทำให้เขารู้สึกเขินจนแทบอยากจะมุดเตียงหนี
“งั้นพรุ่งนี้ผมค่อยทำละกันฮะ
ดูท่าคุโรโกจจิจะไม่ไหวจริงๆ”
คิเสะโอบกอดคุโรโกะไว้จากทางด้านหน้าลูบไล้ผมที่ยาวจนถึงกลางหลังอย่างอ่อนโยนโดยที่ยังแอ่นสะโพกรับแรงกระทั้นจากอาโอมิเนะ
ร่างสูงสอดส่ายไปมาอย่างช้าๆกลัวว่าร่างเล็กที่แทบจะหมดสติจะไม่ไหวเอาจริงๆนวดเฟ้นบั้นท้ายสีจัดก่อนจะปลดปล่อยออกมา
แหมะ แหมะ
เสียงไหลเยิ้มของน้ำรักทั้งสามคนก่อนหน้าไหลย้อยลงมาจนเต็มที่นอนทำเอาหน้าของคิเสะแดงวาบกอดคนที่หลับอยู่บนอกแน่น
อยากทำจริงๆฮะ!
แต่คุโรโกจจิจะไม่ไหวแล้วนะสิ
“ผมจะพาคุโรโกจจิไปอาบน้ำนะฮะ”
“ฉันจะไปเอาผ้าปูที่นอนไปเปลี่ยน”
ดูท่าเป็นการเป็นงานขึ้นมาทันทีเมื่อศึกได้จบลงหวังว่าพรุ่งนี้คงจะไม่ป่วยหรอกนะ
แหม่เรื่องแบบนี้พร้อมใจกันเลยน่ะ
ตอบลบ