บทนำ

"ครับ เข้าใจแล้ว อื่ก...."

ฟุริฮาตะคลานเข้าไปหาพี่ชายของตัวเองที่นั่งอยู่ขอบเตียงใช้มือยกเท้าเปลือยเปล่านั้นมาแนบกับแก้มอย่างหลงใหล ก่อนจะแลบลิ้นเลียอย่างเอร็ดอร่อยพลางดึงกางเกงลงมาเผยให้เห็นความเป็นชายที่ร่ำร้องการปลดปล่อยออกมารูดรั้งอย่างตั้งอกตั้งใจ ขณะที่คุโรโกะยังคงนั่งเฉยหยิบเอานวนิยายที่ชอบมาอ่านฆ่าเวลา

"อ๊า! พี่ครับ อร่อยจัง... อร่อย อุก"

นิ้วเข้าไปอยู่ในปาก ร่างสูงสูดดมอย่างคลั่งไคล้น้ำลายใสเปียกเยิ้มไปตามเท้าขาว

กลืนกินมันเข้าไปจนน่ากลัวว่าเท้าจะหายเข้าไปในปาก เสียงหนุบหนับดังขึ้นก่อนที่หยาดธารร้อนจะสาดรดจนเปื้อนเท้าเจ้าตัวมองอย่างภูมใจในสิ่งที่ทำขึ้นก่อนจะถูไถแก้มลงกับเท้าที่ติดน้ำสีขุ่น แก้มเปื้อนของคาวไม่ได้สนใจว่าหน้าตาอันหล่อเหลานั้นจะแปดเปื้อนทั้งๆที่เป็นน้ำของตัวเอง

"กลืนมันลงไป ทำความสะอาดซะ"

คุโรโกะเอ่ยขึ้น

"เอ๊ะ....?"

ดูท่าจะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังจะสื่อ เขายกเท้าขึ้นแนบลงกับใบหน้าคมนั้นก่อนจะเน้นย้ำ

"เลีย"

"ได้ครับ.... พี่ชาย"

ดวงตาเยิ้มมองมายังเขา ก่อนจะก้มหน้าลงแลบลิ้นเลียน้ำคาวขุ่นของตัวเอง ไม่มีใครที่จะทำเรื่องแบบนี้กินน้ำของตัวเองเข้าไปพร้อมกับเลียเท้าของพี่ชายในสายเลือด สำเร็จความใคร่กับร่างกายของพี่ชาย อยากจะเข้าไปในตัวของพี่ชายตัวเอง สมสู่คนในสายเลือด

หมอนี่มัน วิปริต

เรื่องแบบนี้มันคงไม่เกิดขึ้นถ้าเขาไม่ไปล่วงรู้ความลับบ้าๆนี่