บุปผาที่เจ็ด

"อึก... อา อาคาชิ"

มือเล็กๆนั้นขยุ้มลงกับเส้นผมสีแดงสดนั้น ร่างกายสะท้านเฮือกเมื่อลิ้นอุ่นๆเลียไปตามร่างกายที่ซึ้นหยดน้ำ ทันทีที่ออกมาจากห้องอาบน้ำ และ เตรียมตัวที่จะเข้านอน เขาก็ถูกจู่โจมแทบจะทันทีร่างกายอ้อนล้าไปหมด จนปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้สึกดี

"ใต้เท้าเพียงแต่รอรับนะขอรับ ภรรยาผู้นี้จะทำให้ท่านมีความสุข"

ว่าแล้วร่างนั้นก็ขยับตัวขึ้นมานั่ง จ้องมองคนผมสีฟ้าที่ตอนนี้ทรงผมดั้งเดิมนั้นหลุดร่วงไป กลุ่มผมสีฟ้านั้นแผ่กระจาย ยิ่งมองใบหน้านั้นก็ยิ่งตื้นตันใจ เพียงแค่สบตาก็ตกหลุมรักนี่คงจะเป็นดังบทกะวีของนักเขียนชื่อดังกระมัง... กิโมโนผืนสุดท้ายที่คลุมร่างของโชกุนผู้นั้นถูกดึงออกไป อาคาชิปีนขึ้นไปคร่อมบนหน้าท้องอีกฝ่ายบดเบียดส่วนร้อนนั้นเข้ากับหน้าท้องสีขาวผ่อง

"ข้าจะทำให้ท่าน... ลุ่มหลงในร่างกายของข้า"

สวบ สวบ

"ช่างดีเหลือเกินขอรับ ทั้งองอาจ และ ใหญ่โต สมกับเป็นโชกุน"

"อ๊ะ... อ๊า! อ๊ะ"

เสียงทุ้มนั้นเอ่ยออกมาอย่างยากลำบากมือหนานั้นลูบไปตามร่างกายที่อยู่ด้านล่างเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นปึกๆ ท่อนกายใหญ่ร้อนนั้นผลุ่บเข้าออกจากช่องทางรักสีหวาน อาคาชิขึ้นคร่อมร่างตรงหน้าโยกเอวเข้าออก แม้จะนั่งคร่อมไว้ แต่อวัยวะเพศนั้นกลับถูกสอดไปทางด้านหลัง

"อ๊าา... อาคาชิ อ๊ะ"

"ท่านรู้สึกเช่นไรใต้เท้า... รู้สึกดีหรือไม่?"

ลิ้นร้อนนั้นตวัดเลียไปตามใบหน้าที่แดงก่ำนั้นอาคาชิกดสะโพกตัวเองลง สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปให้ลึกขึ้นเรื่อยๆ พอยิ่งเห็นใบหน้านั้นก็ยิ่งได้ใจกระแทกแก่นกายเข้าไปลึกจนเสียงหวีดครางนั้นดังก้องไปทั่ว

"ข้าปรารถนาท่านเหลือเกิน ได้โปรดปลดปล่อยหยาดธารออกมาเพื่อข้า"

พรื่ดด

"อ๊ะ...!"

อาคาชิถอนแก่นออกมา ก่อนที่จะยกต้นขานั้นขึ้นสูงกระทั้นส่วนร้อนเข้าไปจนสุด ปลดปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปภายในทางลับจนเเน่นไปหมด

"อึก..."

"ท่านช่างน่าหลงใหลเหลือเกินขอรับ ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้"

ร่างกายของเขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ก่อนที่จะถูกคนตรงหน้านั้นทรุดตัวลงมากอดร่างกายเอาไว้แน่น ความอบอุ่นนั้นทำให้คุโรโกะหลับไปในที่สุด