บทนำ

"อย่านะ... มะ ไม่"

"แฮ่ก อึก พี่..."

เสียงทุ้มใสนั้นสั่นเครือพร้อมทั้งหอบหายใจออกมา เป็นเสียงลมหายใจที่น่าขยะแขยงมันเต็มไปด้วยความต้องการที่คุกรุ่นภายในนั้น ผมเบิกตากว้างบิดข้อมือที่ถูกกุมเอาไว้ราวกับคีมเหล็กพยายามที่จะดิ้นตัวหนีแต่ก็ถูกมือของมันจิกลงมาที่ต้นขาอ่อนที่แยกกว้างนั้นจนเจ็บ

ไม่... ไม่ใช่แบบนี้

"หยุด อึก... หยุดนะ"

"อ๊ะ..."

ไม่เอา...

"นิ่งๆ นะ น้องกำลังจะเข้ามาแล้ว"

เสียงทุ้มที่น่าฟังดังขึ้นมาที่ตรงหัว พร้อมทั้งใช้ลิ้นของตัวเองตวัดเลียผ่านแก้มที่มีแต่น้ำตาของผมออก ไม่ใช่แบบนี้... ผมกลั้นลมหายใจที่สะดุดไปทุกครั้งของตัวเองเบือนหน้าหนีจากความอัปยศที่กำลังจะเกิดขึ้น พ่อ... พ่อครับ ทำไม... ถึงทำกับผมแบบนี้ ไม่เอา... มันต้องไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นสิ

ผมเป็น... ลูกนะ

"ปล่อย... ปล่อยนะ"

น้ำเสียงที่สั่นเครือของผม ไม่แม้แต่จะสะกิดต่อมความรู้สึกผิดของตัวต้นเหตุ ผู้ชายที่อายุเพียงแค่สิบเจ็ดปีนั้นกำลังจะข่มขืนผมนั้น... เขาคือน้องชายแท้ๆ ของผมเอง

ถ้าไม่กลับมา... ถ้าไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้

ก็คงจะดี...

"พี่ครับ... พี่จ๋า"

"ฮึก..."

ผมสะอึ้นฮัก ภายในลำคอ บิดข้อมือที่ถูกมือใหญ่ๆ นั้นอย่างไม่ลดละ แต่กลับถูกอีกฝ่ายประกบปากลงมา ลิ้นที่อุ่นร้อน และ กลิ่นของบุรุษเพศที่อายุมากกว่านั้นทำเอาใจสั่น น้ำตา... ไหลพรากอาบแก้มอย่างไม่อาจต้านทานได้ ทำไมกัน...

ขอร้องละ...

สวบ

"อื้อออ"

ร่างสูงนั้นไถลเสือกตัวเข้ามาภายในร่างของเขา ถึงแม้ว่าจะพยายามตะเกียกตะกายหนีไปแค่ไหน แต่เขาก็ยังถูกชายที่เรียกว่าน้องชายของตัวเองนั้นรุกล้ำอยู่ดี หมดสิ้น... ความหวัง และ ความรู้สึกรักที่มีต่ออีกฝ่าย หมดสิ้นแม้กระทั่งความภัคดีต่อคนที่ตัวเองเรียกว่าพ่อไปแล้ว

"พยายามได้ดีมาก เด็กดี"

"ทำไม... เรื่องแบบ นี้"

น้ำลาย... ของผมไหลซึมออกมาจากมุมปาก แต่กลับถูกน้องชายอายุสิบเจ็ดปีคนนั้นเลียกลืนกินมันลงไปอย่างตละตะกลามราวกับตาแก่ที่กำลังจะซิงเอาความบริสุทธิ์ไปจากสาวน้อย ดวงตาของมันแวววาวราวกับสัตว์ประหลาดที่พร้อมจะฉีกผมออกเป็นเสี่ยงๆ

"อ๊ะ..."

เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ที่ร่างกายของเขาเขยื้อน น้ำเซื้อที่เอ่อค้างอยู่ข้างในนั้นก็เคลื่อนไหว ผมหลับตาแน่นตัวสั่น รองรับแรงกระแทกที่ไม่ประสาของน้องชายตัวเอง ขยับเข้าออกอย่างตะกุกตะกัก ขณะที่ต้นขาก็ถูกแขนแกร่งนั้นช้อนขึ้นสูงจนทำให้สะโพกโชว์หราออกสู่สายตา

"รู้สึกดีเหรอ? "

"ไม่... ฮึก น่า ขยะแขยง"

มันน่ารังเกียจ... น่ารังเกียจจนทนไม่ไหว ราวกับของที่เน่าเฟะกำลังไหลไปทั่วทั้งร่างกาย

"ปะ ปล่อยผมไป... เถอะ ฮืออ"

พ่อของผมหัวเราะเสียงเบาจากทางด้านหลัง ทำให้ผมรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ใส่ใจกับคำร้องขอนี้ ภาพตรงหน้านั้นพร่าเลือนไป ได้ยินแต่เสียงสวบสาบ รู้สึกราวกับถูกเสียดแทงด้วยเหล็กร้อนๆ ที่เพิ่งจะออกมาจากเตาเผา เจ็บ... จนแทบจะหายใจไม่ออก แต่ที่นอกเหนือกว่านั้น คือ ความรู้สึกที่ปวดแปร๊บกลางอกที่มันกระตุกราวกับจะร่วงลงสู่ขุมนรก

"อือ... อึก"

"เด็กดีของพ่อ"

มือใหญ่ยกขึ้นมาลูบหัวของผมเบาๆ ทั้งๆ ที่ ทั้งๆ ที่กำลังถูกทำแบบนี้ แต่ทำไม ถึงยังอ่อนไหว และ รู้สึกอบอุ่นตอนที่อีกฝ่ายนั้นลูบมือลงมา

"พี่จ๋า อ๊ะ... อึก"

"อย่านะ... ไม่เอานะ"

ผมร้องเสียงหลงออกมาเมื่อจู่ๆ น้องชายของผมนั้นก็ส่งเสียงครางออกมาอย่างทนไม่ไหว ถ้าหาก... ถ้าหากว่าปล่อยน้ำเข้ามา ผมส่ายหน้าอย่างแรง ขอร้องอ้อนวอนต่อน้องชายของตนที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงก่ำ เม้มปากแน่นพร้อมที่จะปลดปล่อยทุกเมื่อ

ไม่เอา...

"จะ... จะท้อง นะ... ไม่"

ผมไม่อยากจะ... มีลูก ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชาย แต่ผมก็ไม่อยากจะมีลูก ไม่อยากจะอุ้มท้องของใคร ไม่อยากจะท้องกับน้องชายของตัวเอง

"ฮึก...!! พ่อครับ พ่อครับ... บอกน้องอึก ว่าไม่เอา ผมไม่อยากท้อง"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อกับพี่ๆ จะช่วยเลี้ยงเอง"

เสียงทุ้มจากพ่อกระซิบลงมาอีกครั้ง น้ำเสียงของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความปิติยินดี

ไม่... มันไม่ใช่แบบนั้น

มันต้องไม่ใช่แบบนั้น...

" อะ อ๊ะ อ๊าาา...! "

เสียงกรีดร้องของผมนั้นดังลั่นห้อง ขณะเดียวกันน้องชายที่กำลังกระแทกอยู่ตรงหว่างขาก็ฉีดหยาดธารอุ่นร้อนเข้ามาในตัว เขา... กำลังจะตกนรก พอรู้ตัวว่ามันเป็นแบบนั้น ก็ราวกับว่าคนที่ขนาบหน้าหลังของเขาจะรู้ถึงความคิด น้ำเซื้อของน้องชายหลั่งทะลักเข้ามา พร้อมทั้งความสุขสมที่แสนจะโสมมในส่วนลึกของเขาจะปะทุออกมา

ผม... ถูกพ่อ กับ น้องชายแท้ๆ ... คนที่มีสายเลือดเดียวกันกอด คืนนี้... ราวกับว่าได้ตกนรกทั้งเป็น

ช่วยด้วย...

แม่ครับ...

...................................................................................

อินโทรของเรื่องนี้ -.,- ทาสเปล่านะ... เปล่าหื่นนะ ไม่เล้ยยย #ซับเลือด เอาละ... มันก็หลายๆ อย่างอะนะ ทาสน่านะ ชอบแบบนี้ที่สุดเลย ป๊ะป๋า... พี่จ๋า และ น้องจ๋า แฮ่กแฮ่ก ทาสขอไปฝันต่อละ ราตรีสวัสดิ์