พุยพุย

วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2559

NC [เทพกรีก ตอนที่ 10]เด็กเปรต เปรตมนุษย์ และ เปรตใต้ดิน เปรตนี่มันเปรตจริงๆ

ยังไม่ทันที่จะได้ตอบด้วยซ้ำแก่นกายของอีกฝ่ายก็แนบลงมาที่สะโพกก่อนที่ปลายท่อนร้อนจะขยับเข้าออกช้าๆ ไม่รีรอให้ตอบกลับชักคำ ผมสะท้านเฮือกเมื่อความร้อนวาบนั้นซำแลกเข้ามาภายในช่องทางด้านหลัง

"ท่านแม่... ยกขาขึ้นหน่อย"

"หยุด... โลกิ อึ๊ก อย่านะ อ๊า!"

ท่อนกายกระแทกเข้ามาจนสุดเมื่อผมร้องห้ามยังไม่ทันขาดคำเจ้าตัวกดเข้ามาจนลึก ไอ้เบสที่พอเห็นผมร้องเสียงหลงก็รีบเข้ามาจูบประกบปากทันทีก่อนที่จะดูดลิ้นของผมดังจ๊วบจ๊าบ

"อึ๊ก... อื้อออ!"

"ข้า... อ๊า จะยอมให้แค่ครั้งนี้นะ เพราะท่านแม่สวยก็เลยยอม"

"นั่นคือข้ออ้างเหรอ? หึหึ"

สองคนนี้คุยกันข้าวหัวกูเลย ไม่สงสารกูเลยสัส!

สวบ สวบ

"ฮ๊า... ไม่ ไม่! ไอ้เซี่ยเบส...ส"

ซึบ

ร่างกายกระตุกตุบเมื่อท่อนกายของอีกฝ่ายผลุ่บเข้ามาอีกอันผมสะดุ้งวาบจิกมือลงกับอกของมัน จากที่พยายามจะยันตัวเพื่อที่จะลุกหนี กลับโดนมือใหญ่กดลงกับเตียง

"อ๊ะ... อึ๊ก มะ ไม่ อย่า..."

ยิ่งขยับมากเท่าไหร่ท่อนกายภายในช่องท้องก็ยิ่งเคลื่อนไหวมากเท่านั้นผมหอบหายใจหนักๆ กลั้นน้ำตาที่เอ่อออกมา

"ทะ ทำไม... เบส ทำไม"

"ผม... ขอโทษครับ ขอโทษพี่ทราย แต่ผมทนไม่ได้แล้ว ขอโทษครับ"

สวบ สวบ สวบ

แรงกระแทกกระทั้นจากทั้งสองฝ่ายนั้นขยับเข้าออกพร้อมกันจนผมจุกแน่นที่อก น้ำตาไหลออกมา ทำไม ถึงกลายเป็นแบบนี้... ทำไมถึง ไอ้เบสมันจูบซับน้ำตาที่ไหลลงมาตรงแก้มของผมเบาๆ

"ทะ ท่านแม่ อ๊ะ ท่านแม่..."

โลกิดึงหน้าผมกลับไปจูบกลับเจ้าตัว ลิ้นอุ่นร้อนตวัดเลียไปทั่วทุกมุมก่อนที่จะใช้มือลูบลงมาที่ท้องเบาๆเหมือนกับกำลังถนอมสิ่งที่ิยู่ในนั้น ผมขยับตัวแทบไม่ได้ ร่างกายสูงใหญ่ทั้งสองกอดรัดผมแน่น สวนกระทั้นเข้ามาเป็นจังหวะ เสียงครางของพวกเราสามคนผสมปนเปกันไป

"อึ๊ก... อ๊า อ๊า"

"ท่านแม่ ข้ามีความสุขเหลือเกิน ข้ารักท่าน รักท่านแม่"

กึก!

"อุก... อ๊า!"

อวัยวะเพศกดกระแทกเข้ามาจนสุด ไม่นานจากนั้นทั้งสองคนก็ปลดปล่อยหยาดธารเข้ามาในท้องจนปวดไปหมด

"พี่ทราย ผมชอบพี่ ชอบตั้งแต่เเรกที่เห็นขอโทษครับ ผมขอโทษ"

เรื่องแบบนั้น... ทำไม ผมจะต้องมาเจอกับเรื่องราวแบบนี้ ถ้าไม่ได้มาที่นี่คงไม่เป็นแบบนี้... ถ้าไม่มาที่นี่ ผมหลับตาแน่น รองรับน้ำเชื้อจากโลกิที่ยังหลั่งออกมาไม่มีสิ้นสุด อีกฝ่ายกกกอดผมแน่น พรมจูบไปทั่วทั้งแผ่นหลังในร่างของเด็ก อยากกลับ... อยากกลับ นี่มัน... เป็นเพียงแค่ความฝันไม่ใช่เหรอ?







หลังจากที่เสร็จกิจไป พวกมันทั้งสองคนก็เอาแต่พร่ำขอโทษผมที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง

"ข้าขอโทษ... ท่านแม่ ฮึก ขอโทษนะ ขอโทษ ฮืออ ข้าขอโทษ"

ถ้าจะขอโทษ... แล้วจะทำทำไมตั้งแต่แรก ผมพำพึมออกมาเสียงแหบ ไม่มองหน้าพวกนั้นเลยชักนิด น่ารำคาญกว่าที่คิด ถ้ารู้แบบนี้... ไม่น่าพามันมาด้วยเลย

"ฮือออ ไม่เอานะ อย่าทำแบบนั้น... อย่าเมินข้านะ ข้าขอโทษ ขอโทษ..."

"หนวกหูโว๊ย! คนจะหลับจะนอน หุบปากไปเลย!"

โตกว่ากูอีกยังจะมาร้องห่มร้องไห้อะไรมันตอนนี้ ทีตอนทำละไม่คิดเลยนะ! โลกิ เงียบไปก่อนที่จะกระดืบมาอยู่ข้างๆ

"ไม่โกรธข้าแล้วใช่มั้ย? ให้อภัยข้าใช่มั้ย?"

มันถามเสียงเล็กเสียงน้อย ผมหันไปมองมันอย่างกับจะแดกหัวเข้าไป พอรู้ตัวมันก็หยุดร้องไห้ทันทีก่อนที่จะมองมาทางนี้ ทำหน้าทำตาราวกับเด็กในสลัมไม่มีผิด

"พี่ทราย..."

กูอยากจะบ้าตาย...

ผมพลิกตัวนอนหงายก่อนที่จะดึงเด็กผีทั้งสองคนนั้นลงมานอนข้าง พอพวกมันเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ยิ้มดีใจยกใหญ่ โลกิซุกๆหน้าลงมากับหน้าอกที่แบนราบของผมก่อนที่จะจดจ้องที่ปลายอกที่ดุนดันออกมานอกเสื้อ

"ข้าดูดนมท่านแม่ได้มั้ยอะ?"

โลกิใช้มือแตะขอบปากของตัวเองเบาๆ มองมาอย่างขอร้องผมถอนหายใจออกมาก่อนที่จะยกมือขึ้นสูงอีกฝ่ายหลับตาแน่น

พรื่บ

"แค่นิดเดียวนะ"

"เย้~"

จ๊วบ

ปากหนาครอบลงมาที่หน้าอกทันทีเมื่อผมอนุญาต อะไรมันจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนั้นโลกิขยับเข้ามาใกล้ดูดนมดังจ๊วบๆอย่างกับเด็กแรกเกิด ร่างกายสะดุ้งทุกทีเมื่อฟันคมนั้นขบลงมา

"แล้วมึงละ.... อย่าบอกนะว่าจะแดก"

ผมหันไปมองไอ้เบสที่มองมาตาละห้อย อีกฝ่ายพยักหน้างึกๆก่อนที่จะเลียลงมา

นี่กูต้องกลายเป็นเมียพวกมันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย... แล้วทำไมไม่โกรธให้มากกว่านี้ ผมลูบหัวของโลกิเบาๆมันหลับตาพริ้มใช้มือหนาลูบมาที่ท้องเบาๆ. ต่อให้ทำยังไงก็โกรธไม่ลงจริงๆ







...............................................................
จุดวาร์ปกลับ





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น