"แบบนี้..ไม่ดีเลยครับ...ทั้งๆที่น่าจะดีใจที่ผมอุจส่าห์มาหาแท้ๆ..แต่ทำไมถึงเมินผมละ?"
ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว
คุโรโกะปีนขึ้นมาคร่อมคิเสะทันทีโดยไม่รอให้อีกคนนั้นขัดขึนใดๆ
"คะ..คุโรโกจจิ...ขยับลงไปเถอะฮะ
ผมไม่อยากเล่นตอนนี้"
"ทำไมละครับ?"
ใบหน้าหวานเอียงคอมองด้วยความสงสัย
แลบลิ้นเลียริมฝีปากเบาๆก่อนจะถูไถสะโพกลงกับแก่นกายที่ซูชัน
"อื้น...คุโรโกจจิ"
ใบหน้าแดงก่ำของนายแบบสุดฮอตอึกๆอักๆมือหนาพยายามรั้งเอวบางที่เคลื่อนไหวไปมาอย่างสุดความสามารถแต่กลับถูกสายตาของอีกคนนั้นทิ่มแทง
"เป็นแค่โกวเด้นแท้ๆ...อย่าขัดคำสั่งสิครับ"
ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกชอบคำพูดของคนผมสีฟ้านั่น
ทำไมถึงได้ยินแล้วต้องตื่นตัวขึ้นมาขนาดนี้!?
"หยุด...อื่ก...เถอะฮะ"
"คิเสะคุงไม่ชอบเหรอครับ? ไม่ใช่ว่าอยากใส่เข้าไปที่ตรงนี้...
ของผมเหรอครับ?"
ทำไมถึง...ทรมานกันแบบนี้ละคุโรโกจจิ
ทั้งๆที่น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าผมชอบคุโรโกจจิมากแค่ไหน...ชอบมากจนผมยอมทำทุกอย่างแท้ๆ
"ยะ...อย่า"
"ทำไมละครับ?"
"คุโรโกจจิ..ขอร้องละฮะ..อย่าแกล้งผมเลยนะฮะ"
น้ำเสียงสั่นเครือดังขึ้นพรางพยายามกลั้นจะไม่ร้องไห้ออกมาเมื่อถูกกดดันจากคนที่อยู่ข้างบน
คุโรโกะถอนหายใจก่อนจะแนบแก้มลงกับหน้าอกของคิเสะด้วยความเหนื่อยอ่อน
แต่แล้วทั้งๆที่เหมือนกลับว่าจะหยุดร่างบางกับลงมือถอดกางเกงชุดนอนออก
"อื้ออ"
ปากบางประกบจูบลงมาทันทีพร้อมกับย่อนสะโพกกลมกลึงลงกับแก่นกายที่ซูชัน
ความอ่อนนุ่มของริมฝีปากบดขยี้เข้ามาอย่างแรง แต่ก็แค่ทาบทับลงมาเท่านั้น
"คุ...คุโรโกจจิ"
จูบ..ผม!?
ตะ..แต่จูบไม่เป็นแบบนี้...น่ารักจังเลย
เป็นเขาเองที่โอบเอวอีกคนเข้ามาหาแล้วจูบแลกลิ้นด้วย ลิ้นอวบหนาแทรกเข้าไปภายในปากแล้วดูดแทบจะทุกส่วน
ความหวานล้ำ คุโรโกะอ่อนแรงทับลงมายังเขาอย่างกับวุ้นเมื่อทุกรุกรานจากคนตัวใหญ่
"คิเสะคุง...ใส่เข้ามาเถอะครับ
อย่าห้ามตัวเองอีกเลย"
รอยยิ้มหวานที่ไม่เคยได้ยิ้มให้กับเขาปรากฏอยู่ตรงหน้า
ทำเอาเขาแทบจะขนาดสติ
"อ๊ะ?"
ร่างบางถูกพลั่กลงบนเตียงก่อนจะถูกจับแยกขามนท่าตะแคง
แก่นกายแทงพร่วดเข้ามาโดยไม่รีรอทำเอาร่างเล็กนั้นอ้าปากค้างน้ำลายยืดลงข้างแก้ม
"อุ่ก...อื้ออ"
"คุโรโกจจิผิดเองนะ..แฮ่ก..ทั้งๆที่รู้ว่าผมชอบคุโรโกจจิมาก...แต่กลับมายั่วกันแบบนี้"
แก่นกายผลุ่บโผล่เข้าออกจนเกิดเสียงน่าอาย
เพราะช่องทางถูกขยายและซุ่มซ่ำไปก่อนหน้านั้นแล้วถึงได้ไม่ทำ
แก่นกายผลุ่บโผล่เข้าออกจนเกิดเสียงน่าอาย
เพราะช่องทางถูกขยายและซุ่มซ่ำไปก่อนหน้านั้นแล้วถึงได้ไม่ทำให้อีกคนนั้นเจ็บ
ราวกับว่าโดนข่มขืนจากเพื่อน คุโรโกะจิกหมอนแน่นเต็มไปด้วยความรู้สึกดีเมื่อแก่นกายร้อนนั้นแนบชิดเข้ากับผนัง
"อ๊ะ...อ๊าาา!!"
"คุโรโกจจิ
คุโรโกจจิ...ทำแบบนี้...กับทุกคนใช่ไหมฮะ? ฮื่ก"
ทั้งๆที่ส่วนล่างกำลังรู้สึกดีแท้ๆแต่ใบหน้าของนายแบบหนุ่มกับบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ทั้งๆที่ชอบมานานแท้ๆ แม้จะไม่ได้มาก่อนทุกคน...แต่เขาก็ชอบมากก่วาแน่ๆ
คุโรโกจจิที่ยอมให้กับเขาแบบนี้...จะต้องเป็นของคนอื่นไปแล้วแน่ๆ
"คิ...อื๊ก...เสะคุง...ไม่ใช่หรอกนะครับ"
มือเล็กๆเกาะเกี่ยวรอบคออีกคนให้โก่งโค้งลงมาก่อนจะลูบหัวเบาๆ
"ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับใคร...อ๊ะ...เข้าใจใช่ไหมครับ?"
"จริงๆเหรอ? แน่นะ? มีแค่ผมใช่ไหม?"
น้ำเสียงแตกตื่นดังขึ้นราวกับสับสน
แก่นกายพองโตขึ้นจนคนที่อยู่ใต้ร่างกระตุกเร่าด้วยความรู้สึกดี
ทำเอาคิเสะปลื้มปลิ่มกระแทกเข้าแรงๆ
"จริงครับ...เพราะฉะนั้น...สุขสันต์วันเกิดนะครับ"
"อื้อ...ขอบคุณ...คุโรโกจจิ
เป็นของขวัญที่ดีมากๆเลยนะ"
เขามีความสุขจริงๆที่มีวันนี้
ขอบคุณที่เขาได้เกิดมาเมื่อวาน
แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามาภายในห้องที่เงียบงัน
เสียงหอบหายใจกระเส่าดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียง
ร่างเล็กถูกจับมัดแขนทั้งสองเข้าหากัน มีแก่นกายเลื้อยเข้าออกในช่องทางไม่มีหยุด
น้ำสีขุ่นทะลักออกมาจนเปียกไปทั่ว คนที่ไม่หยุดคนร่างสูงที่กำลังกัดกินอีกคน
"อรุณสวัสดิ์ฮะ...คุโรโกจจิ"
"อื่ก...อา..อรุณสวัสดิ์
ครับ"
ถูกทำจนถึงเช้า
จนก่วาจะพอใจ นี่คือคำสั่งของคนผมสีฟ้า เพื่อเป็นการยืนยันความจริงใจที่มีต่อหมาอย่างเขา...น่ารักจัง
อยากใส่เข้าไปอีก...
"ตรงนี้ยังไม่อ่อนตัวลงเลยฮะ"
มือหนารูดรั้งแก่นกายที่บวมเป่งอยู่ข้างๆ
ทำเอาคนที่นอนอยู่นั้นยิ้มอย่างอ่อนแรง
"บ้ากามจริงๆนะครับ"
"ใช่แล้วฮะ...ก็เพราะคุโรโกจจิสั่ง"
ท่อนร้อนถูกสอดใส่เข้ามาอีกหน
จากที่ช่องทางนั้นขยายเท่ามันก็บีบรัดทันทีเมื่อความร้อนเสียดแทงเข้ามา
ความหรรษาเกิดขึ้นอีกครั้ง จนก่วาจะหมดวัน...เขาจะตกเป็นของคนๆนี้ตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น