“อื้ออ!”
ร่างสูงก้มลงจูบร่างเล็กที่นอนร้องไห้อยู่ด้วยความโมโห
ปากหนาพรมจูบไปทั่วลำคอ ก่อนจะกัดช้ำๆเป็นเครื่องหมายไว้
“อ๊า ปล่อยผม”
“นายแน่ใจเหรอว่าต้องการแบบนั้น ดูสิตรงนี้ของนายมันต้องการชั้นมากเลยนะ”
ร่างสูงยิ้มขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างกายของคุโรโกะเชื่อฟังเขามากก่วาที่คิด
“ไปที่เตียงกัน”
มือหนาช้อนร่างบางขึ้นอุ้มในท่าของเจ้าหญิง
ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน ที่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว
ตุ่บ!
“ไม่นะ!”
“อย่าหนีสิ”
ร่างใหญ่ก้มลงไปจูบแผลที่โดนกัดเบาๆ
ก่อนมือหนาจะเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ดที่เขาเคยใส่
แต่พอมาอยู่ในร่างนี้แลว มันกลับทำให้เขาหื่นกระหาย
แค่เห็นใบหน้าที่ร้องไห้ของคนที่อยู่ใต้ร่างส่วนนั้นของเขาก็แข็งขึนขึ้นมาทันที
“อ่ะ อย่าจับตรงนั้น”
“แค่จับนิดหน่อย นายก็เป็นแบบนี้แล้ว ลามกจังนะ”
“ไม่ใช่ผม…”
“ใช่สิ ดูสิสีหน้านายตอนที่ชั้นสำผัสนะ”
เขาดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นไปมองที่กระจกข้างเตียง
ก่อนจะชุกไชร้ไปตามลำคอขาวเนียนนั้น
คุโรโกะมองหน้าตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกด้วยความอับอาย
คนๆนี้ ชอบทำให้เขารู้สึกไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
“อ๊า!”
นิ้วเรียวยาวของคนตัวสูงก่วาได้ถูกส่งเข้าไปลุกล้ำส่วนอ่อนไหว
สีหวานของร่างเล็ก ที่ไม่มีแม้แต่แรงจะขัดขึนเขา
“ดูสิ มันยังนุ่มอยู่เลยนะ นายคงต้องการชั้นมากเลยสินะ”
น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อยลงมาตามต้นขาขาวของคุโรโกะ
ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มด้วยความตัญหาคนเรามีเพียงสิ่งเดียวที่หยุดไม่ได้คือเรื่องนี้
เขารู้ดีเพราะตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้
คนๆนี้ก็ทำให้เขาตกอยู่ในการควบคุมของเขาชะหมด
“ไม่ อื้อออ”
“ปากนายนี่ไม่ตรงกับใจเลยนะ”
แก่นกายร้อนถูกสอดใส่เข้าไปในช่องทางสีหวานของคนตัวเล็กโดยที่คุโรโกะ
ไม่ทันตั้งตัวจนเขาต้องสดุ้งจนคว้าร่างสูงเข้ามากอดไว้อย่างลืมตัว
“อ๊าา!”
“ฟังสิเสียงของนายนะ มันมีความสุขมากเลยไม่ใช่หรึไง?”
“ไม่ อ่ะ อ๊า ระ เร็วไป เฮื่อก!”
“ตรงนี้เหรอ?”
แก่นกายอันใหญ่โตเน้นจังหวะหนักๆลงไปทำให้สำผัสเข้ากับจุดกระสันของอีกคนที่นอนอยู่ใต้ร่าง
“ฮะ ฮานามิยะชัง อึ่ก!”
“อืมมม”
ร่างบางครางกระส่าด้วยความเสียวกระสันจนถึงกับต้องปดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา
เขาปฏิเสธสำผัสของคนๆนี้ไม่ได้
“ฮื่ก”
“อย่าร้องไห้”
เมื่อฮานามิยะเห็นน้ำตาของคุโรโกะไหลลงมาเป็นทาง
มือหนาเอื้อมมือคว้าท้ายทอยของร่างที่นอนอยู่เข้ามาจูบชับน้ำตาเบาๆ
จากนั้นก็จูบหน้าผากไล้ลงมาเรื่อยๆ
จนมาหยุดที่ริมฝีปากแดงสดของอีกคน
เขาลังเลว่าจะจูบคนตรงหน้าดีไหม เพราะคนตรงหน้าไม่แม้แต่จะมองมาที่เขา
ไม่เคยแม้แต่จะหันมามองคนที่มองเขาอยู่ตรงนี้
“…!!...”
แต่คุโรโกะกับเอื้อมมือไปคว้าลำคอของฮานามิยะก้มลงมาจูบเอง
แม้จะไม่ประสีประสาเรื่องจูบ แค่เอาปากแตะปาก
มันกับทำให้ฮานามิยะหัวใจเต้นแรง
“ผมว่าคุณควรจะจีบผมก่อนที่จะทำแบบนี้”
คุโรโกะยิ้มน้อยให้กับร่างสูงที่เอาแต่มองเขาด้วยความสงสัยอยู่
“ขอโทษ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น