"แฮ่ก.."
ทำยังไงดียังไม่ทันที่จะได้เห็นหน้ากัน แต่ว่า แต่ว่าความต้องการมันเข้าครอบงำแล้ว
ทั้งๆที่เห็นแค่รูปของเขาความเป็นชายก็ดุนดันกางเกงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ตรงปลายเปียกเยิ้มพร้อมกับกระตุกอย่างร้ายกาจเหมือนกับจะบอกว่าอยากได้ที่รองรับเต็มที
“คุโรโกจจิ”
แกร่ก
เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ เหมือนกับกำลังกลัวคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงกว้างจะตื่น ร่างกายผอมบางขาวนวนนอนหลับอยู่ตรงนั้น มันทำให้คิเสะแทบขาดใจ
“คิดแล้วไม่มีผิด คุโรโกจจิ แบบนี้แหละดีแล้ว ผมทำถูกแล้ว”
มือหนาลูบไล้ไปตามร่างเปลือยที่นอนอยู่ตรงนั้นเบาๆ ก่อนจะรีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด
เป็นแค่หมาไม่ต้องใส่เสื้อผ้าก็ได้ ก้มลงจูบที่ปลายเท้าเบาๆก่อนจะแลบลิ้นเลียไปทั่วจนเปียกแฉะ
“อื้อ คะ คิเสะคุง?”
“นิ่งๆนะ คุโรโกจจิ ผมกำลังตรวจ อ่า หอมเหลือเกิน”
แค่สำผัสแค่ส่วนภายนอกยังหอมขนาดนี้ถ้าได้เข้าไป เข้าไปข้างในตัวของคุโรโกจจิ
“แฮ่ก แฮ่ก คุโรโกจจิ อื่ก”
“อื้อ”
“นี่ คุโรโกจจิ ผมทนไม่ไหวแล้วละฮะ ทำไมคุโรโกจจิถึงทำกับผมแบบนี้”
น้ำตาของหนุ่มผมน้ำตาลทองไหลอาบไปทั่วใบหน้า ถ้าแฟนคลับทั้งหลายได้มาเห็นเขาอยู่ในสภาพหลุ่มหลงอีกคนแบบนี้คงรับไม่ได้สุดๆแน่
แก่นกายร้อนที่เปียกชุ่มเพราะหลั่งไปแล้วครั้งหนึ่งตอนที่โลมเลียคนที่อยู่ตรงหน้ากลับชูชันขึ้นมาอีกครั้ง
“อื่ก อ่ะ”
“คุโรโกจจิ คุโรโกจจิ รัก รัก รัก”
ท่อนร้อนแทรกเข้าไปเบาๆก่อนจะแซ่ไว้ตรงนั้น อยากสำผัสให้มากก่วานี้ คงเป็นเพราะก่อนหน้าที่จะออกไปทำงานได้อยู่ข้างในนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เขาไม่ได้ล้างมันออก เพราะอยากให้ของๆเขาอยู่ในตัวคุโรโกจจิ อยากเติมจนเต็มไม่ให้มีช่องว่างให้ใครมาแทรกได้ อยู่ในนี้ไปนานๆ อยากทำให้คุโรโกจจิท้อง มีลูกกัน ผูกมัดไว้ให้อยู่กับเขาแค่คนเดียว ไม่ยอมยกให้ใคร จะไม่ให้
“อ๊า อ๊ะ คิเสะคุง อื่ก”
ร่างที่นอนอยู่ตรงนั้นโดนกระแทกกระทั้นจนแทบจะหายใจไม่ทัน ไม่ไหวแล้ว ทั้งๆที่แรงก็ใกล้จะหมดไปแล้ว แต่กลับ รู้สึกดี ทำไมกันนะ คิเสะคุง ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้จะจากไปไหน แต่ทำไม ทำไมต้องกักขังกันด้วย
“ไม่เจ็บใช่ไหม? ไม่เจ็บหรอกเนอะ เพราะตรงนี้มันนุ่มมากๆเลยละ”
ร่างใหญ่เอนตัวลงไปทาบทับอีกคนไว้แล้วจูบแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนส่วนท่อนล่างก็ยังขยับอยู่เรื่อยๆจนคุโรโกะจะรับไม่ไหว ได้แต่กอดคนที่ฝังตัวเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขาใหแน่นขึ้น ทั้งสุขสมทั้งเจ็บปวดในคราเดียวกัน
“อ๊ะ จะ จะออกแล้วครับ”
คุโรโกะหวีดร้องจนเสียงแหบแห้ง ได้แต่นอนรอรับแรงกระแทกจากคนข้างบน แมม้จะปลดปล่อยไปแล้ว แต่คิเสะก็ยังฝังลึกเข้าไปข้างในอีก ถึงแม้แก่นกายที่หดตัวลงจนไม่มีแรงได้แล้วก็ตาม เขาก็ยังไม่ยอมถอนแก่นกายออก หยดน้ำสีขุ่นไหลลงมาตามร่องขาขาวนวนเป็นจำนวนมาก ชึ่งนั่นทำให้รู้ว่าช่องทางนั้นรองรับของอีกคนมามากมายขนาดไหน
“คุโรโกจจิ ลูบหัวผมหน่อยฮะ”
พอร่วมรักกันเสร็จ คนผมสีน้ำตาลทองก็จะพูดคำนี้เสมอ
มือเล็กขาวซีดเอื้อมไปลูบปรอยผมสีน้ำตาลทองเบาๆเป็นการตอบรับคำขอของคนรัก
โดนขังไว้กี่วันแล้วนะ...ห้องที่ถูกล็อคจากด้านนอกอย่างหนาแน่น ต้องใช้ลายนิ้วมือของเจ้าตัวถึงจะเข้าออกได้ ทำถึงขนาดนี้ เพียงเพราะ...ผมอยู่ใกล้กับคางามิคุงงั้นเหรอ?
"ผมเอามิลเชคมาฝากด้วยละ ดื่มไหมฮะ?"
คิเสะพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบแก้ววานิลาเช็คที่ทิ้งไว้บนหัวเตียงมาก่อนจะดูดมันมาไว้ในปากพรางจับใบหน้าของคนที่นอนอยู่หันมารับน้ำหวานจากปากของตน
"อื่ก.."
"หวานมากเลยใช่ไหมฮะ? ต้องกินให้หมดนะ"
"อ๊ะ..มันเข้ามา..."
ร่างเล็กนอนสั่นระริกตัวความสุขสมเมื่อแก่นกายที่คิดว่าหดลงไปแล้วกลับขยายใหญ่ขึ้นมาอีกทั้งยังดุนดันเข้าไปจนสุด โดนจับนั่งตักแล้วป้อนน้ำขณะที่อยู่ในสภาพแบบนี้
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคนที่ช้อนหลังเขาคงทำได้เพียงแค่เพ้อฝัน เพราะเขาไม่ชอบการที่ร่วมรักขณะรับประทานอาหาร แต่ว่าตอนนี้ คนข้างหลังไม่ได้ฟังคำพูดของเขาซักนิด สาเหตุที่กักขังเพราะความหึงหวงที่มีมากเกินไป กลัวที่จะเสียคนรัก ถึงได้เป็นแบบนี้ ถึงขนาดต้องล่ามโซ่ที่ข้อเท้าของเขาแล้วล็อคใส่เสาเตียง
"ผมอยากให้คุโรโกจจิท้อง...นะฮะ"
มือหนาลูบไล้ไปตามหน้าท้องขาวนวนเบาๆก่อนจะกดลงลึกๆ ทำให้ร่างกายของคนที่แอบอิงเขาสั่นไปทั่วทั้งร่าง
น้ำเชื้อที่ไหลเวียนไปมาข้างในนั้นส่งเสียงน่าอายออกมาจนคนตัวเล็กต้องก้มหน้างุดด้วยความอับอาย
"อื่ก..ฮ๊า!"
มือขาวซีดวางลงบนมือของอีกคนแน่นพรางร่างกายก็กระตุกเกร็งจนปลดปล่อยออกมา ลมหายใจหอบแฮ่กที่แสดงถึงความเหนื่อยล้าอยู่กลายๆไม่ได้ทำให้อีกคนสนใจ ร่างสูงใหญ่ยิ้มหวานหยดก่อนจะกกกอดร่างเล็กอย่างรักใคร่
"คุโรโกจจินะ อยู่แค่ข้างในนี้กับผมก็พอฮะ"
"ขะ เข้าใจแล้วครับ อื่ก"
แม้จะอยากออกไปสำผัสโลกภายนอก...แต่การที่ทิ้งลูกหมาขนทองไว้แบบนี้ มันอันตราย เคยมีครั้งหนึ่งที่เขาออกไปกับมุราซากิบาระอดีตเพื่อนร่วมทีมโดยไม่บอก พอกลับมาก็โดนต่อว่าทั้งน้ำตา อ้อนวอนจนเสียงแหบแห้งว่าอย่าทิ้งไป รู้สึกสงสารจนน้ำตาคลอเบ้าไปด้วย เลยเผลอสัญญาไปว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ขณะที่กำลังปลอบใจอยู่นั้น ก็พลั้งปากพูดออกไปว่าจะลงโทษยังไงก็ได้ ผลที่ออกมาคือเขาแทบไม่ได้นอนมาตลอด3วันจนไข้ขึ้น ร่วมรักจนไม่มีแรง หมอบลงกับเตียงอย่างคนไร้สติ แต่เจ้าตัวกลับกระแทกเข้ามาอย่างเร่าร้อน ขนาดสลบไปหลายครั้งพอตอนรู้สึกตัวก็ยังเห็นภาพลางๆว่าโดนสอดใส่จนช่องทางเปียกซุ่มไปด้วยน้ำเชื้อของอีกคน
เรียกร้องจนเขาร้องไห้ออกมา
"คุโรโกจจิ ฮื่ก..."
"ไม่เป็นไรครับ..ผมไม่ไปไหน"
ร่างเล็กผมสีฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งก่อนจะเอนตัวไปทาบทับอกของอีกคนอย่างหมดแรง หอบหายใจด้วยความเสียวซ่านจนทำเอาคนข้างหลังเริ่มที่จะสานต่ออีกครั้ง
ความหรรษาที่ไม่เคยได้รับทำให้เขาแปลกไปจากที่เป็น หลุ่มหลงกับสิ่งที่เรียกว่าเซ็กซ์..
"รักนะฮะ รักที่สุด"
นายแบบหนุ่มพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างสดใสต่างจากทุกครั้งที่นัยตามักแสดงออกกลายๆว่ากลัวอะไรบางอย่าง
ผมก็รักคุณ แม้จะถูกทำแบบนี้ ผมก็ยังรักคุณ คิเสะคุง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น